Τα ίδια και τα ίδια

Διαλέγεις και παίρνεις: Η κυβέρνηση λέει πως για το φιάσκο της Δευτέρας φταίει η Αττική Οδός, η Αττική Οδός λέει πως φταίει η Τροχαία, η Τροχαία λέει πως είχε πει στην Αττική Οδό να κλείσει τον δρόμο, η Αττική Οδός διαψεύδει την Τροχαία. Εκανε σχολή ο αντιπρόεδρος του Εδεσσαϊκού. Παρεμπιπτόντως, γιατί μιλάμε μόνο για την Αττική Οδό;

Τα θεριά εκχιονιστικά που αγέρωχος επέβλεπε παραμονές του χιονιά ο περιφερειάρχης φαίνεται πως κιότεψαν τελικά την ώρα της μάχης. Ο ίδιος βέβαια στις τηλεοπτικές του εμφανίσεις κινείται στο δόγμα «τα πήγαμε πρίμα – καταγγέλλω τον ΔΕΔΔΗΕ» και όταν ρωτούν οι δημοσιογράφοι γιατί έκλεισε η Μεσογείων και η Κατεχάκη, λέει κρατήσαμε τους κεντρικούς δρόμους ανοιχτούς, είναι και δρόμοι που ανήκουν στους δήμους.

Να βγουν στους δρόμους «ορδές τροχονόμων» να κόβουν πρόστιμα στους οδηγούς που δεν είχαν αλυσίδες για να μάθουν, πρότεινε κάποια κυρία του κυβερνώντος κόμματος, την ώρα που ο κύριος Τάσος, η κυρία Ελένη και καμιά δεκαριά χιλιάδες άνθρωποι ακόμη έκλειναν 15ωρο ξυλιασμένοι μέσα στο αυτοκίνητο, 10 χιλιόμετρα από την πλατεία Ομονοίας.

Κάποιοι κατηγορούν τους μετεωρολόγους που είχαν προειδοποιήσει εδώ και μέρες για το φαινόμενο, αλλά φαίνεται δεν είχαν προσδιορίσει ακριβώς ποια ώρα και ποιο λεπτό θα ξεκινήσει το κακό και επειδή ως γνωστόν οι Ελληνες έχουμε μεγάλο φετίχ με την ακρίβεια, δεν πήραμε μέτρα από νωρίς γιατί δεν θέλαμε να πληγεί η παραγωγικότητά μας και να σπάσει η εφοδιαστική αλυσίδα.

Αλλος πάλι θυμάται να μας πει πως στα νιάτα του στον Καναδά οι πολίτες φτυάριζαν το χιόνι, δεν τα περίμεναν όλα από το κράτος, λες και εγκλωβιστήκαμε στην είσοδο της πολυκατοικίας. Εκτός βέβαια κι αν στο Κεμπέκ είναι οι πολίτες που ανοίγουν με τα φτυάρια τους την αντίστοιχη λεωφόρο Μεσογείων για να πάνε για δουλειά. Μπορεί, θα σας γελάσω.

Στο πολυδαίδαλο κράτος μας, ευθύνες δεν αποδίδονται ποτέ. Φταίνε όλοι, άρα και κανείς συγκεκριμένα. Φταίει γενικώς και αορίστως ο «κρατικός μηχανισμός», πλάσμα μυθικό με υπερφυσικές δυνάμεις, κάτι σαν το τέρας του Λοχ Νες ή το Γέτι των Ιμαλαΐων, αλλά στη βαλκανική βερσιόν του.

Το πρόβλημα είναι και πάλι η θεσμική ασυνέχεια του κράτους. Ενα κράτος χωρίς μνήμη και πραγματική λογοδοσία. Ο ένας παραδίδει στον άλλον αφού αδειάσει συρτάρια και σκληρούς δίσκους, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Τα δεινά μας να γεννούν σχέδια αντιμετώπισης κι αυτά να επικαιροποιούνται από χρόνο σε χρόνο και να παραδίδονται από κυβέρνηση σε κυβέρνηση και από υπηρεσία σε υπηρεσία. Σχέδια αντιμετώπισης όμως, όχι επικοινωνιακής διαχείρισης.

«Η διαχείριση ήταν μη επιτυχημένη». Με άλλα λόγια, αποτύχαμε.

Δεν βαριέσαι. Σε έναν μήνα θα το έχουμε ξεχάσει.