Οταν εργοδότες και εργατοπατέρες διδάσκουν «δημοκρατία»

Ολες αυτές τις ημέρες, από το Συνέδριο της Καλαμάτας που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ μέχρι σήμερα, η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ/Βασιλόπουλος) έχει επιδοθεί σε ένα όργιο διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, παρουσιάζοντας το «άσπρο» ως «μαύρο» και αντίστροφα, κλίνοντας ταυτόχρονα τη «δημοκρατία» σε όλες τις πτώσεις!

Ο κάθε λογικός και καλοπροαίρετος άνθρωπος, παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα, θα μπορούσε απλώς να γελάσει με τη συνδικαλιστική Κόζα Νόστρα να παριστάνει ότι «πολιορκείται» μέσα στις ανέσεις και τη χλιδή του πολυτελούς τουριστικού θέρετρου που επέλεξε για να κάνει συνέδριο και να καταγγέλλει τους εκλεγμένους αντιπροσώπους που περίμεναν να ξεκινήσουν οι εργασίες!

Τα πράγματα όμως είναι σοβαρά γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με μια επικίνδυνη συνδικαλιστική μαφία σε διατεταγμένη υπηρεσία να στραγγαλίσει το εργατικό κίνημα.

Για ποια ακριβώς «δημοκρατία» φωνάζουν όλοι αυτοί, όταν:

l Μοίραζαν αφειδώς κάρτες αντιπροσώπων σε δωμάτια, μπαρ, εστιατόρια και πισίνες των ξενοδοχείων.

l Δεν συγκάλεσαν κανένα αρμόδιο όργανο να αποφανθεί για τη νομιμοποίηση των αντιπροσώπων.

l Σφράγισαν το συνεδριακό κέντρο και δεν επέτρεψαν να ξεκινήσει καμία διαδικασία.

l Υπονόμευσαν τη συνεδρίαση του ΔΣ, στην έδρα πλέον της ΓΣΕΕ, παρουσιάζοντας ένα κουρελόχαρτο ως «απόφαση» διεξαγωγής συνεδρίου σε μία ημέρα και σε άγνωστο τόπο!

l Εφτασαν στο σημείο να σφραγίσουν ακόμα και το κτίριο της ΓΣΕΕ!

Μιλούν για τη «δημοκρατία» στα συνδικάτα αυτοί που έχουν κουρελιάσει κάθε καταστατική διαδικασία, με εκτεταμένη νοθεία σε αρχαιρεσίες, ελεγχόμενη και καθοδηγούμενη από την εργοδοσία ψηφοφορία σε μια σειρά σωματεία στο εμπόριο, στη ναυτιλία κ.α., με την είσοδο της ίδιας της εργοδοσίας στα συνδικαλιστικά όργανα.

Αυτή είναι η «δημοκρατία» των εργατοπατέρων! Ταυτίζεται με τη «δημοκρατία» που πρεσβεύουν οι εργοδότες μέσα στους χώρους δουλειάς, που αρχίζει και τελειώνει μαζί με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις τους. Ταιριάζει με τη γραμμή τους μέσα στο κίνημα, αυτήν του κοινωνικού εταιρισμού, της ενσωμάτωσης και της ταξικής συνεργασίας, της υπεράσπισης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος των εργατικών αναγκών.

Με αυτή τη γραμμή έβαλαν και βάζουν πλάτη στην υλοποίηση όλων των αντεργατικών νόμων και ανατροπών. Από αυτή τη γραμμή απορρέουν και οι άθλιες μεθοδεύσεις τους, προκειμένου να ενισχύσουν και να εδραιώσουν τον μηχανισμό τους που υπονομεύει τους εργατικούς αγώνες και την προοπτική του εργατικού κινήματος.

Η «δημοκρατία» της συνδικαλιστικής μαφίας, όπως της εργοδοσίας και του πολιτικού της προσωπικού, αρέσκεται στην καταγραφή των εργαζομένων ως αριθμών, στατιστικών και ψήφων. Ως εχθρό αντιμετωπίζει τη μαζική, αγωνιστική φυσική παρουσία των εργατών, τα πραγματικά ζωντανά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ, τον υγιή συνδικαλισμό που αντιπαλεύει την εργοδοτική τρομοκρατία, την κρατική καταστολή και δίνει τη μάχη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και για την οργάνωση της πάλης με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων. Από αυτόν τον «εχθρό» προσπαθούν να σωθούν με πληρωμένους μπράβους και οπλοφόρους. Απέναντι σε αυτόν τον «εχθρό» ζητούν τη συνδρομή των μνημονιακών κομμάτων και των κρατικών μηχανισμών καταστολής. Για να κάνουν ένα συνέδριο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους με «παρέλαση» νόθων «αντιπροσώπων» και εργοδοτών.

Δεν θέλουν πραγματικό συνέδριο και συζήτηση, όπως θέτουν επανειλημμένως οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, που έχουν εκλεγεί μέσα από ζωντανές συλλογικές διαδικασίες και εκπροσωπούν στη ΓΣΕΕ εργαζομένους πραγματικούς.

Οσα ψέματα κι αν λένε όμως, όσο κι αν πασχίζουν, δεν μπορούν να καλύψουν τις «μαύρες» επιδιώξεις τους. Ολα όσα φοβούνται θα τα βρουν μπροστά τους!

Η κυρία Γιώτα Ταβουλάρη είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Φάρμακο, μέλος της ΕΕ της ΓΣΕΕ και μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ.