Μάχες

Η Τζένιφερ Ουάινερ είναι μία από τις δημοφιλέστερες συγγραφείς των Ηνωμένων Πολιτειών. Εχει γράψει 13 βιβλία που έχουν πουλήσει συνολικά 4,5 εκατομμύρια αντίτυπα, είναι αναγνωρίσιμη και από τις πλέον δημοφιλείς ομιλήτριες σε εθνικά συνέδρια με «γυναικεία» θέματα, όπως οι διατροφικές διαταραχές. Το τελευταίο μυθιστόρημά της, The Next Best Thing, έχει τουλάχιστον 14.000 σχόλια στο goodreads (www.goodreads.com), το δημοφιλέστερο σάιτ όπου αναγνώστες συστήνουν βιβλία. Μυθιστορήματά της βρίσκονται επί 249 εβδομάδες στη λίστα των ευπωλήτων της εφημερίδας The New York Times ενώ είναι δημοφιλέστατη και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με 80.000 φόλοουερ στο Τουίτερ. Η Τζένιφερ Ουάινερ ανήκει σε μια κατηγορία mass market λογοτεχνίας που την ονομάζουμε «γυναικεία» και παρά τη δημοφιλία της δεν είχε μέχρι τώρα ούτε μία κριτική στις σελίδες του ενθέτου για τα βιβλία των New York Times. H Ουάινερ είναι και ακτιβίστρια. Είχε μάλιστα οργανώσει διά του Διαδικτύου μια μεγάλη εκστρατεία εναντίον των λεγόμενων ποιοτικών μέσων για διακρίσεις κατά των γυναικών συγγραφέων και κατά των βιβλίων που απευθύνονται σε γυναίκες. Δεν δίστασε μάλιστα να τα βάλει και με αγαπημένους των μέσων συναδέλφους της, όπως τον Τζόναθαν Φράνζεν και τον Τζέφρυ Ευγενίδη. Για τον Φράνζεν είπε ότι η ηρωίδα του Πάτυ στο μυθιστόρημα «Ελευθερία» δεν έχει καμία αυθεντικότητα αλλά κανείς δεν είπε τίποτα. Αντίθετα κανείς δεν θα συγχωρούσε μία γυναίκα που θα επιχειρούσε να γράψει με ανδρικό προσωπείο παραβιάζοντας την αυθεντικότητα του ήρωα. Οσον αφορά τον Ευγενίδη μιμήθηκε τον τρόπο της εμπορικής προώθησης του βιβλίου του «Σενάριο Γάμου» για να προωθήσει το δικό της βιβλίο: «Ο Τζέφρυ Ευγενίδης δεν έχει βιβλίο αυτό το καλοκαίρι, αλλά η Τζένιφερ Ουάινερ έχει».

Την περασμένη άνοιξη το εγκυρότερο ένθετο για βιβλία στις ΗΠΑ, το «Times Book Review», απέκτησε, για πρώτη φορά στην ιστορία του, γυναίκα αρχισυντάκτη, τη δημοσιογράφο και συγγραφέα Πάμελα Πολ. Πολλοί απέδωσαν την αλλαγή στην καμπάνια, μεταξύ άλλων και της Ουάινερ, για την υποαντιπροσώπευση των γυναικών στις σελίδες των Times. H ιστορία είναι πολύ διδακτική. Μερικοί τη βλέπουν σαν μάχη δημοκρατίας και ισότητας. Εγώ τη βλέπω σαν μάχη λογοτεχνικών ειδών για τους πόντους της δημοσιότητας. Μας αφορά.