«Ακριβώς έναν χρόνο πριν διανύαμε την τελευταία εβδομάδα φυσιολογικής ζωής και κανείς από εμάς δεν το ήξερε…» δήλωσε αιφνιδιαστικά η 15χρονη Μ. και το κεφάλι της χάθηκε ξανά κάτω από το πάπλωμα του κρεβατιού της, απ’ όπου και συνέχισε να παρακολουθεί (όποτε παρακολουθεί) τα μαθήματά της, από το laptop, κάθε πρωί. Η μητέρα της, εκπαιδευτικός και πολιτικός η ίδια, μεταφέρει τη σκηνή μιλώντας στο «Βήμα», προσθέτοντας ότι η καθημερινότητα τον τελευταίο χρόνο στο σπίτι της έχει γίνει βασανιστική: διαρκείς τσακωμοί και τεράστιος κόπος για να διατηρηθούν οι κανόνες της μάθησης. Για να αποφύγει να μονιμοποιηθεί ως τρόπος ζωής, το λιγότερο, στον εκπαιδευτικό «οδικό χάρτη» της ημέρας.
Η κόρη της βέβαια φοιτά σε καλό ιδιωτικό σχολείο, με αποτέλεσμα η εφετινή χρονιά να μη μοιάζει τελείως χαμένη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
