Έντυπη Έκδοση Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ: Σύνδεση μέλους Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους Χαιρόμαστε όλοι κάθε φορά που πληροφορούμαστε ότι ένα καινούργιο φάρμακο αντιμετωπίζει με επιτυχία δύσκολες ή προηγουμένως ανίατες ασθένειες, κάθε φορά που μαθαίνουμε ότι μια ανακάλυψη όπως αυτή για την οποία θα διαβάσετε σήμερα (σελ. 4-5) δημιουργεί ελπίδες για ακόμη αποτελεσματικότερες θεραπείες κατά του καρκίνου. Ή, εν προκειμένω, για μια καθολική θεραπεία ενάντια στον καρκίνο.
Φυσική και αναμενόμενη αυτή η χαρά. Αλλά, σύμφωνα με άρθρο στην επιθεώρηση Nature που υπογράφεται από τον Vinay Prasad, αναπληρωτή καθηγητή Ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ορεγκον των ΗΠΑ, δεν πρέπει να κοιτάζουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος. O ινδικής καταγωγής αμερικανός επιστήμονας παίρνει αφορμή από τo γεγονός ότι τα τρία τελευταία χρόνια το προσδόκιμο επιβίωσης στις ΗΠΑ ακολουθεί καθοδική πορεία εξαιτίας των θανάτων νέων ανθρώπων από χρήση και κατάχρηση ουσιών και αλκοόλ, για να τονίσει ότι τα καλύτερα φάρμακα δεν βρίσκονται στο φαρμακείο αλλά στις πολιτικές που ακολουθούνται και οι οποίες οφείλουν να έχουν προληπτικό χαρακτήρα.
Σε ό,τι αφορά τον καρκίνο ο Prasad είναι ξεκάθαρος: «Και εγώ επίσης θα ήθελα να υπάρχουν εκλεπτυσμένες θεραπείες που δουλεύουν. Αλλά αυτό που πραγματικά εύχομαι είναι ο ασθενής τον οποίο θεραπεύω να μην είχε καθόλου ασθενήσει. Η πολιτική δημόσιας υγείας μας είναι μια σειρά από πληγές που μόνοι μας έχουμε καταφέρει. Εχουμε αποτύχει να μειώσουμε τη ρύπανση του αέρα, έχουμε αποτύχει να απαγορεύσουμε τη χρήση χημικών που συνδέονται με εμφάνιση λευχαιμιών, αφήνουμε τον αποδεδειγμένα καρκινογόνο αμίαντο ακόμη σε χρήση… Πρέπει να λάβουμε μέτρα για να αντιμετωπίσουμε την υπέρταση, να σταματήσουμε τη χρήση προϊόντων καπνού, να ενθαρρύνουμε τη φυσική δραστηριότητα, να άρουμε πολιτικές οι οποίες ενισχύουν την παχυσαρκία και τη χρήση περιβαλλοντικών καρκινογόνων ουσιών».
Αφού δώσει περισσότερες αποδείξεις των πολιτικών στρεβλώσεων που οδηγούν σε αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου, ο αμερικανός επιστήμονας καταλήγει ως εξής: «Οι πολιτικές δημόσιας υγείας δεν είναι εξατομικευμένες για κανέναν, αλλά μπορούν να προωθήσουν τη μακροζωία όλων μας. Σε αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα εποχή της εξατομικευμένης ιατρικής, θα απολαμβάναμε περισσότερα οφέλη αν δίναμε προτεραιότητα στο να πετύχουμε καλύτερη υγεία για όλους».
Τροφή για σκέψη…