Πού είχαμε μείνει; Α, ναι: στο Πήλιο, στη Δράκεια, να περιποιούμαι τον λαχανόκηπό μου, να φυλάω καραούλι κάθε βράδυ μη γίνει επιδρομή βεγκανιστών και να ακούω τις ιστορίες του Εμμανουήλ Γλυζώνιου για τους κορωνοϊούς που θέλουν να γίνουν άνθρωποι – γνώση που κατέχει από τα ονειρικά σύμπαντα στα οποία μετέχει.
Εκεί είχαμε μείνει, αλλά αυτή τη στιγμή που ορνιθοσκαλίζω τις σελίδες σου είμαι στο Αρχιπέλαγος, ημερολόγιό μου – μάλιστα, ύστερα από δύο ολόκληρους και συμπαγείς μήνες επανήλθα στα γνωστά και αγαπημένα νησιά της Κυψέλης, στα νερά που χαρτογραφώ εδώ και 30 χρόνια ως εντελώς ντεμοντέ, διότι είναι πολύ του συρμού εσχάτως να δηλώνεις «πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά» – λες και υπάρχουν τέτοια πλέον στον πλανήτη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
