Οταν κατά τη διάρκεια του 75ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, που ολοκληρώθηκε πρόσφατα, ο Ρόμπερτ Πάτινσον έκανε την εμφάνισή του στην πρεμιέρα της ταινίας «Mickey 17», η παρουσία του, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε πανζουρλισμό.
Ο ίδιος δε, ποζάροντας για selfies και υπογράφοντας αυτόγραφα, φάνηκε άκρως γενναιόδωρος προς το κοινό του. Ανέκαθεν ο Ρόμπερτ Πάτινσον, γεννημένος στο Λονδίνο στις 13 Μαΐου 1986, ήταν αγαπητός στον κόσμο και το μεγαλύτερο κομμάτι της φήμης του το οφείλει στον ρόλο του γοητευτικού νεαρού βρικόλακα Εντουαρντ Κάλεν της σειράς ταινιών «Λυκόφως», ενός ήρωα που υποδύθηκε σε πέντε ταινίες, από το 2008 έως το 2012.
Στην πορεία, ωστόσο, ξεφεύγοντας αμέσως από το επίπεδο του ποπ ειδώλου, φάνηκε πολύ προσεκτικός στις επιλογές του και κατάφερε να κτίσει ένα πολύ ενδιαφέρον προφίλ. Ανήσυχος ηθοποιός, ο Πάτινσον δοκιμάζει διαρκώς τις δυνάμεις του. Εχει δώσει αξιόλογες ερμηνείες είτε υπηρετώντας το όραμα του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ στην ταινία «Cosmopolis» (2012) είτε ακολουθώντας τις σκηνοθετικές οδηγίες του Κρίστοφερ Νόλαν στο «Tenet» (2020) – με τον οποίο συνεργάζεται και τώρα, στην πολυσυζητημένη «Οδύσσεια» – είτε δίπλα στους αδελφούς Σάφντι στο «Good Time» (2017).
Είναι, επίσης, ο τελευταίος κινηματογραφικός Μπάτμαν, ήρωας που υποδύθηκε για πρώτη φορά το 2022 και τον οποίο ενσαρκώνει ξανά στην ταινία «The Batman Part ΙΙ» που πρόκειται να προβληθεί – αν δεν αλλάξει κάτι – το 2027.
Από την Πέμπτη 6 Μαρτίου, λοιπόν, τον βλέπουμε σε μια πραγματικά πρωτότυπη, φρέσκια περιπέτεια, το «Mickey 17» (σε διανομή Tanweer), που είναι και η πρώτη ταινία του νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Μπονγκ Τζουν-χο μετά τον θρίαμβο των «Παρασίτων» (2019) που απέσπασαν τέσσερα χρυσά αγαλματίδια στην τελετή απονομής των Οσκαρ το 2020.
Τοποθετημένη στο μακρινό μέλλον (2073), η ταινία θέλει τον Πάτινσον στον ρόλο ενός loser, του Μίκι Μπαρνς, ο οποίος δέχεται να γίνει το «αναλώσιμο όργανο» μιας πολυεθνικής εταιρείας με αποστολή την εξερεύνηση άγνωστων πλανητών για λογαριασμό του παράφρονος πολιτικού Κένεθ Μάρσαλ (Μαρκ Ράφαλο) που έχει ένα απίστευτο επεκτατικό όραμα. Κάθε φορά που ο Μίκι επιστρέφει από κάποια αποστολή είναι διαλυμένος, αλλά η επιχείρηση μπορεί και τον «ξαναφτιάχνει».
Αυτό έχει ήδη γίνει 17 φορές, οπότε έτσι εξηγείται και το όνομά του στον τίτλο της ταινίας, Mickey 17. Ωστόσο, εξαιτίας ενός λάθους, στην πορεία εμφανίζεται ένας κλώνος του Mickey 17, o Mickey 18, εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας, με τον οποίο ο πρώτος θα έρθει αντιμέτωπος και θα κάνει αυτή την ούτως ή άλλως λοξή ταινία επιστημονικής φαντασίας ακόμα λοξότερη.
Το βασικό ατού του «Mickey 17», βέβαια, είναι ο ίδιος ο δημιουργός του, κανείς άλλος από τον Νοτιοκορεάτη Μπονγκ Τζουν-χο. Με τη νέα του ταινία, ο βραβευμένος με τρία Οσκαρ σκηνοθέτης των «Παρασίτων» (από τα τέσσερα που απέσπασε η ταινία συνολικά) επιστρέφει στο ύφος παλαιότερων δημιουργιών του όπως το «Snowpiercer» (2013) και ο «Επισκέπτης» (2006) – εφετζίδικες ταινίες επιστημονικής φαντασίας που με έναν μαγικό τρόπο μετατρέπονται σε πολιτικά σχόλια των καιρών μας, θίγοντας ζητήματα όπως αυτό της κλιματικής αλλαγής και της καταστροφής του περιβάλλοντος, της απολυταρχίας, της αδίστακτης εξουσίας και της ισοπέδωσης που προκαλείται από το χρήμα.
Μια διαφορετική συνάντηση
«Νομίζω ότι η υπογραφή του Μπονγκ Τζουν-χο ήταν ο βασικός λόγος για τον οποίο αποφάσισα να συμμετάσχω στην ταινία» είπε ο Πάτινσον, μιλώντας για την εμπλοκή του στο «Mickey 17». «Ο Μπονγκ κάνει τραγικωμωδίες και αυτό είναι αρκετά σπάνιο κινηματογραφικό είδος. Και συνδυασμένες μεταξύ τους, όλες σχεδόν οι πτυχές των ταινιών – κωμωδία, επιστημονική φαντασία, τραγωδία – σου δίνουν μια αίσθηση διαφορετικότητας, μια αίσθηση ριψοκίνδυνη. Μου αρέσουν οι ριψοκίνδυνες καταστάσεις».
Εκτός από το πραγματικά ασυνήθιστο σενάριο με το επίσης ασυνήθιστο χιούμορ, ο Πάτινσον γοητεύτηκε από την ιδέα τού «να παίζεις απέναντι στον εαυτό σου. Αλλά μετά αρχίζεις να βάζεις σε τάξη το σενάριο, και βλέπεις ότι υπάρχουν τόσο πολλές πτυχές του που φαίνεται πραγματικά δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να επιτευχθούν. Αλλά ο Μπονγκ το έκανε…».
Στην πρώτη συνάντησή τους, ο Πάτινσον αποκάλυψε ότι ήταν «εξαιρετικά νευρικός απέναντι στον Μπονγκ Τζουν-χο. Δεν ήξερα τίποτα για το πώς εργάζεται, ήξερα μόνο ότι είναι απλώς μια θρυλική φιγούρα. Οπότε δεν είχα ιδέα τού τι να περιμένω . Η συνάντησή μας ήταν πολύ αστεία, γιατί ο Μπονγκ ήθελε να “ελιχθεί” γύρω από το θέμα της ταινίας και να μην πει τίποτα γι’ αυτό. Ετσι, ήταν μια πραγματικά διασκεδαστική συνάντηση και μου άρεσε πολύ. Mου άρεσαν επίσης πολύ οι ερμηνείες που αποσπά από τους ηθοποιούς στις ταινίες του, και ήξερα πως ό,τι θα έκανε θα ήταν κάτι πολύ ασυνήθιστο… και γενικά αυτό είναι που με ελκύει».
Ολως περιέργως ο Πάτινσον και ο Μπονγκ Τζουν-χο δεν μίλησαν και τόσο πολύ μεταξύ τους για τους δύο ήρωες που ο πρώτος υποδύεται στο «Mickey 17». «Απλώς τρώγαμε και μιλούσαμε χαλαρά – τις περισσότερες φορές για ποδόσφαιρο. Το περίεργο είναι ότι άπαξ και βρεθείς σε ένα σετ όπως αυτό μιας ταινίας σαν το “Mickey 17”, ένα τεράστιο γιγαντιαίο διαστημόπλοιο με κόσμο, σου δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι θα είσαι πολύ πιο νευρικός από όσο στην πραγματικότητα θα καταλήξεις να είσαι. Υπάρχει κάτι περίεργο σχετικά με τη στάση του Μπονγκ. Ολη την ώρα που σκηνοθετεί είναι πολύ ατάραχος και έχει αυτή την καλοπροαίρετα εύθυμη στάση απέναντι στα πράγματα… Σου δείχνει απλώς ότι τίποτα δεν πρόκειται να πάει στραβά όταν εργάζεσαι μαζί του…».
Ο Πάτινσον είπε ότι του αρέσει να σκέφτεται και να περιγράφει τον ήρωά του, Μίκι Μπαρνς, ως «έναν αποτυχημένο σεφ ζαχαροπλαστικής, ο οποίος προσπάθησε να ανοίξει ένα κατάστημα μακαρόν στη Γη αλλά η ιδέα πήγε κατά διαόλου. Εχει πάρει ένα δάνειο από μερικούς αρκετά ανυπόληπτους ανθρώπους αλλά μετά, βλέποντας ότι δεν μπορεί να επιστρέψει τα χρωστούμενα, δέχεται να γίνει μέρος μιας εταιρείας σε μια προσπάθειά του να φύγει από τον πλανήτη. Αλλά δεν διαβάζει τα ψιλά γράμματα στο συμβόλαιό του για τον αποικισμό του Διαστήματος, και ουσιαστικά έχει εγγραφεί για μια ζωή κόλασης. Την ίδια ώρα, επειδή ακριβώς η ζωή του ήταν τόσο απαίσια έως τότε, είναι σαν το καλύτερο πράγμα που του έχει συμβεί ποτέ. Είναι ένας αρκετά αστείος χαρακτήρας, αλλά και πολύ συμπονετικός».
Με τον Mickey 17 και τον Mickey 18 ο Πάτινσον υποδύθηκε δύο διαφορετικές εκδοχές του ίδιου χαρακτήρα, που σχεδόν πάντα βρίσκονται σε αντιπαράθεση, γεγονός που υπήρξε μεγάλη πρόκληση: «Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν ότι βρισκόμασταν μέσα σε ένα τεράστιο διαστημόπλοιο χωρίς πολλά άλλα μέλη του πληρώματος, επομένως ο Mickey 17 και o Mickey 18 δεν χρειαζόταν να είναι ευδιάκριτα διαφορετικοί από τους άλλους χαρακτήρες της ιστορίας, έπρεπε όμως να είναι πάρα πολύ διακριτοί στο κοινό. Και αυτό έπρεπε να προσπαθήσουμε για να δούμε πώς να το πετύχουμε».
Για να το καταφέρουν λοιπόν μπήκαν στη διαδικασία αισθητικών πειραματισμών πάνω στην εικόνα των δύο διαφορετικών αλλά ίδιων προσώπων: «Στην αρχή είχαμε όλο αυτό το θέμα με τα προσθετικά αφτιά και νομίζω ότι υπήρξε μια στιγμή που ως 17 είχα πραγματικά παχουλά μάγουλα, φορώντας ενθέματα στο στόμα. Είμαι ευτυχής που τελικά δεν επιλέξαμε αυτόν τον δρόμο, διότι, αν το καλοσκεφτείς, συνειδητοποιείς ότι πρέπει να κάνεις πολύ λίγες οπτικές παρεμβάσεις για να δείξεις στο κοινό ότι αυτοί οι δύο είναι διαφορετικοί μεταξύ τους. Το μόνο που ίσως χρειάζεται είναι το βλέμμα σου. Και πραγματικά, όσο τρελό και αν ακούγεται, λειτουργεί. Μπορείς σχεδόν αμέσως να διακρίνεις ποιος είναι ποιος, απλώς και μόνο από τα μάτια τους».
