Οι δημόσιες παρεμβάσεις του Κώστα Λαλιώτη δεν είναι συχνές και ως εκ τούτου όταν «επιστρέφει» έστω για λίγο στην επικαιρότητα για να «αποσυρθεί» ξανά στην «ιδιωτικότητα» που έχει επιλέξει εδώ και χρόνια παραμένοντας, πάντως, έστω και αποστασιοποιημένα δρων, διεγείρουν το πολιτικό ενδιαφέρον. Η πρόσφατη παρέμβασή του με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του Μίμη Ανδρουλάκη («Πριν σβήσουν τα φώτα», εκδόσεις Πατάκη) δεν περιορίστηκε στο αυτοβιογραφικό πόνημα του συναγωνιστή του από την εποχή της εξέγερσης, αλλά αποτέλεσε την αφορμή για να επανατοποθετήσει τα ιστορικά γεγονότα στις συνθήκες και στο πλαίσιο της εποχής τους ως ένας εκ των πρωταγωνιστών – μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής. Με τον τρόπο αυτό ο κ. Λαλιώτης πήρε θέση έναντι των αιτιάσεων και ερμηνειών που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί αναφορικά με τα αίτια, τον χαρακτήρα και τις συνέπειες της εξέγερσης, η οποία λειτούργησε καταλυτικά ως επιταχυντής των εξελίξεων σε μια περίοδο κατά την οποία το δικτατορικό καθεστώς επιχειρούσε την αναβάπτισή του υπό τον μανδύα της «φιλελευθεροποίησης» (πείραμα Μαρκεζίνη) και ενώ στο εσωτερικό του μαίνονταν οι συγκρούσεις, κάτι που εκδηλώθηκε με την ανατροπή του Γεώργιου Παπαδόπουλου από τον Δημήτρη Ιωαννίδη μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, τον «αόρατο δικτάτορα» που ολοκλήρωσε την προδοσία της Κύπρου με το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και άνοιξε διάπλατα την πόρτα στον «Αττίλα».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
