Ο Δημοτικός Κήπος του Ρεθύμνου αποτελεί μέρος των αναμνήσεων των περισσότερων κατοίκων της πόλης μας. Οι αναμνήσεις που ανακαλώ εγώ είναι ιδιαίτερες. Εκεί έμαθα να κάνω ποδήλατο. Εκεί βρισκόμουν κάθε μέρα, εκεί χαιρόμουν, προβληματιζόμουν, διάβαζα ή έπαιζα, μιλούσα ή διασκέδαζα. Και πριν από εμένα ο μπαμπάς μου, που μεγάλωσε ουσιαστικά εκεί, καθώς ο παππούς και η γιαγιά μου, είχαν το παλιό καφενείο του κήπου.
Η ιστορία; Στο παλιό τουρκικό νεκροταφείο, το 1925, δημιουργήθηκε ένας πλούσιος και επιβλητικός κήπος με εκατοντάδες φυτά, σπάνια και μη (δέντρα, θάμνοι, λουλούδια). Αυτά στολίζουν και αναζωογονούν μέχρι και σήμερα την όμορφη πόλη του Ρέθυμνου! Η υλοποίηση και ολοκλήρωση του έργου έγινε από τον δήμαρχο Τίτο Πετυχάκη.
Ο Κήπος αρχικά είχε έκταση 2.500 τ.μ. και ανέπτυξε, με την πάροδο του χρόνου, μεγάλη ποικιλία στη χλωρίδα του, ενώ αργότερα, φιλοξένησε κι έναν μικρό ζωολογικό κήπο, ο οποίος όμως πλέον δεν υπάρχει.
Σήμερα καταλαμβάνει μικρότερη έκταση η οποία, ως επί το πλείστον, καλύπτεται από εκατοντάδες φυτά. Εκεί συναντάμε πεύκα, πορτοκαλιές, λεμονιές, κυπαρίσσια, αραβικό φούλι αλλά και πιο σπάνια, όπως τα δέντρα Γκίνγκο Μπιλόμπα (αρχαϊκό δέντρο), γρεβιλέα, μπαμπού. Ψηλά δέντρα, όπως ευκάλυπτοι και τετραγωνισμένοι θάμνοι αγγελικής διαμορφώνουν τα δρομάκια του κήπου και πολλά λουλούδια βρίσκονται περιμετρικά στα κάγκελα που τον περικλείουν.
Ο Κήπος, εκτός από ένα ιδανικό περιβάλλον απόδρασης, αναζήτησης καθαρού αέρα και εναρμονισμού με τη φύση για τα παιδιά και τους ενήλικες είναι και το τέλειο «σκηνικό» για τη φιλοξενία πολυάριθμων πολιτιστικών εκδηλώσεων, ιδιαίτερα τη ζεστή καλοκαιρινή περίοδο.
Συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις κ.ά. γίνονται σχεδόν καθημερινά. Βέβαια, οι σημαντικότερες από αυτές είναι η «Γιορτή του κρασιού» και η εβδομάδα «Κρητικής διατροφής», στην οποία οι πολίτες και οι τουρίστες δοκιμάζουν κρητικά προϊόντα και εδέσματα με τη συνοδεία μουσικών εκδηλώσεων.
Πέρα όμως από τη συνάθροιση του κόσμου στις πολιτιστικές εκδηλώσεις, ο Κήπος θεωρείται ένα από τα πιο «διάσημα» σημεία συνάντησης στην καθημερινότητα των πολιτών του Ρεθύμνου.
Άτομα όλων των ηλικιών βρίσκουν «διέξοδο» από τη βαβούρα της πόλης και έρχονται σε επαφή με το πράσινο και την ηρεμία. Ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα σφύζει από ζωή και πολλοί κάτοικοι κάνουν δραστηριότητες της επιλογής τους, όπως ποδήλατο, τρέξιμο, γυμναστική κ.λπ.
Αναμνήσεις από ένα καφενείο
Στις προσωπικές αναμνήσεις μου, πρώτες είναι εκείνες του καφενείου του παππού και της γιαγιάς. Τώρα πλέον, πηγαίνουμε στον Κήπο στους περιπάτους που κάνουμε με το σχολείο, παίζουμε κρυφτό ή (το χειρότερο) κυνηγητό…
Τα καλοκαίρια είναι επίσης το καταφύγιό μας στις βραδιές ελληνικού κινηματογράφου… Προσωπικά, ο Κήπος μου δημιουργεί συναισθήματα χαράς, νοσταλγίας και ξεγνοιασιάς. Έχω αναμνήσεις από εκεί που σίγουρα ποτέ δεν θα ξεχάσω.
Λίγα λόγια από την Ελένη Βαγιωνάκη, ιδιοκτήτρια του Παλιού Καφενείου: «Γνωρίσαμε πολύ κόσμο όλα αυτά τα χρόνια. Επικοινωνήσαμε και κάναμε φίλους από όλον τον κόσμο. Όπως λέγεται, ο Κήπος είναι μια όαση δροσιάς στο κέντρο του Ρεθύμνου.
Είναι ένα στολίδι που από παλιά ομορφαίνει το Ρέθυμνο!».
Μιλήσαμε επίσης και με τον Στέλιο Γωνιωτάκη, ιδιοκτήτη του Παλιού Καφενείου: «Ηταν ωραίος ο Κήπος τη δεκαετία του ’60, ήταν πολύ διαφορετικός από ό,τι είναι τώρα. Είχε ζώα, όπως ελάφια, παγώνια, κρητικούς αίγαγρους, φασιανούς, μαϊμούδες, στρουθοκαμήλους. Ο ζωολογικός κήπος ήταν εκεί που είναι τώρα η παιδική χαρά. Τότε, που η περιποίηση και οι κηπουρικές εργασίες γίνονταν με τα χέρια, ήταν πολύ πιο ωραία και κυρίως τα λουλούδια και τα φυτά, είχε περισσότερο χρώμα, ομορφιά και χάρη».
