Αρχιεπισκοπική εγκύκλιο για την εορτή των Χριστουγέννων αποστέλλει ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος, προς «τους Σεβασμιωτάτους και Θεοφιλεστάτους Αρχιερείς, τους Ευλαβεστάτους Ιερείς και Διακόνους, τις Πρεσβυτέρες και τις Διακόνισσες, τους Μοναχούς και τις Μοναχές, τους Προέδρους και τα Μέλη των Κοινοτικών Συμβουλίων, τους Εντιμολογιωτάτους Άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τα μέλη της Ηγεσίας των 100, τα Ημερήσια και Απογευματινά Σχολεία, τις Φιλοπτώχους Αδελφότητες, τη Νεολαία, τις Ελληνορθόδοξες Οργανώσεις και ολόκληρο το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής».
Αναλυτικά, το περιεχόμενό της:
«Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει»
(Κοντάκιον τῶν Χριστουγέννων)
Προσφιλείς αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
Μέσα στην ατμόσφαιρα των εορτών των Χριστουγέννων, η υμνογραφία της Εκκλησίας μάς επαναφέρει στο βαθύτερο νόημα της μεγάλης αυτής εορτής, ώστε να αναλογιστούμε αυτό το μεγάλο θαύμα της γεννήσεως του Κυρίου μας και να γεμίσουν οι καρδιές μας με υπέρλαμπρη χαρά, όπως οι Άγγελοι, οι Ποιμένες και οι Μάγοι. Η γέννηση του άρχοντα της ειρήνης, η οποία λαμβάνει χώρα σε μια ταπεινή σπηλιά στη Βηθλεέμ, παρουσία των άλογων πλασμάτων, είναι το θαύμα των θαυμάτων. Διότι, όπως μας διαβεβαιώνει και το κοντάκιο του αγίου Ρωμανού του Μελωδού, ο Θεός, ο οποίος είναι υπεράνω κάθε δυνατής νοήσεως και κάθε ανθρώπινης κατανοήσεως, «ο υπερούσιος», γίνεται άνθρωπος, από τη μήτρα της Παρθένου.
Πρόκειται για έκφραση της υπέρτατης αγάπης του Θεού προς όλη την κτίση. Διότι, όπως λέει ο ευαγγελιστής, «Ούτως γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. 3,16). Και είναι ταυτόχρονα πράξη ύψιστης αγάπης του ανθρώπου προς τον Θεό. Διότι η Παρθένος δέχθηκε να γίνει ο ζωντανός ναός του Θεού, προσφέροντας το ίδιο της το σώμα, για να δοθεί η ανθρώπινη φύση κατά την ενσάρκωση του Θεού. Για εννέα μήνες φιλοξένησε τον Κύριο του σύμπαντος στη μήτρα της, ώσπου έφθασε η στιγμή «ο υπέρ πάντων των όντων» να εξέλθει στον εύθραυστο και δοκιμαζόμενο αυτό κόσμο.
Ως νεογέννητο και ευάλωτο βρέφος, εξαρτώμενο κατά πάντα από τη μητέρα του και από όσους την περιέβαλλαν, βρίσκοντας ασφάλεια, τροφή και προστασία, ο Κύριος και Θεός μας εισέρχεται στην ανθρώπινη εμπειρία, ώστε και εμείς, με τη σειρά μας, να εισέλθουμε στη θεία ζωή. Διότι καθένας από εμάς έχει πλέον τη δυνατότητα να ελκύσει μέσα στην καρδιά, τον νου και την ψυχή του την πληρότητα του Θεού ως «χάριν αντί χάριτος» (Ιωάν. 1,16). Το ευάλωτο της υπάρξεώς μας γίνεται το ευάλωτο του ενσαρκωμένου Λόγου του Θεού, ενώ το πνεύμα της χάριτος διαποτίζει πλέον κάθε πτυχή της κτίσεως.
Γι’ αυτό, αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ, ας αγκαλιάσουμε το νεογέννητο της Βηθλεέμ, που γεννάται μέσα στη σπηλιά της καρδιάς μας. Είναι πράο και ταπεινό και γνωρίζει πόσο εκτεθειμένη και ευάλωτη είναι η ανθρώπινη φύση μας, διότι την υπέμεινε για χάρη μας. Ας γεμίσουμε, λοιπόν, τη ζωή μας με τα χαρίσματα που μας δίνει απλόχερα, δηλαδή την αγάπη, το έλεος, τη συμπόνια, την πραότητα και τη συγχώρηση. Και όπως η Παρθένος τον έβλεπε να αυξάνει μέσα στη μήτρα της, ας ατενίσουμε και εμείς το θαύμα της παρουσίας του μέσα στη ζωή μας, αλλά και μέσα στις κοινότητές μας, δοξολογώντας το άγιο όνομά του.
Χριστός γεννάται! Δοξάσατε!
