Η θεατρική σεζόν που αφήνουμε πίσω μας, με παραστάσεις που ανέβηκαν τον χειμώνα του 2024–2025 και συνέχισαν ή ολοκληρώθηκαν το καλοκαίρι του 2025, αποτύπωσε με ενάργεια τις αντοχές και τις αγωνίες του σύγχρονου θεάτρου. Η σκηνή λειτούργησε και φέτος ως τόπος σύγκρουσης αλλά και αναστοχασμού. Κλασικά έργα που διαβάστηκαν εκ νέου, σύγχρονα κείμενα που μίλησαν απευθείας στο παρόν και μεγάλες ερμηνείες που σφράγισαν ρόλους, συνέθεσαν έναν πολυφωνικό θεατρικό χάρτη. Η λίστα με τις καλύτερες θεατρικές παραστάσεις του 2025 που ακολουθεί δεν φιλοδοξεί να είναι εξαντλητική, αλλά επιχειρεί να καταγράψει εκείνες τις παραστάσεις που ξεχώρισαν για τη σκηνική τους πρόταση, τη δραματουργική τους καθαρότητα και το αποτύπωμα που άφησαν στο κοινό και στον διάλογο της εποχής.
«Η δεξιά, η αριστερά και ο κυρ-Παντελής» των Αλέκου Σακελλάριου & Χρήστου Γιαννακόπουλος – Θέατρο Μικρό Παλλάς
Απ’την απελευθέρωση στα Δεκεμβριανά και μετά ως τη Συνθήκη της Βάρκιζας, αυτό το σχεδόν άπαικτο έργο του συγγραφικού δίδυμου καταφέρνει ν’αγκαλιάσει με τρόπο τρυφερό, συγκινητικό αλλά και κωμικό την ιστορία της χώρας. Ο Σταμάτης Φασουλής, γνώστης της ελληνικότητας, έφτιαξε μια ατόφια παράσταση που ενώνει το παρελθόν με το παρόν. Και ο ίδιος στον ρόλο του κυρ-Παντελή δεν είναι μόνο ο πατέρας-οικογενειάρχης, αλλά κι εκείνος που κρατά πάντα ψηλά τη σημαία.
«Η Συνάντηση» του Στίβεν Μπέλμπερ – Θέατρο Coronet
Ο Γιώργος Κιμούλης είναι ο Τόμπι Πάουελ, ένας 70χρονος, μοναχικός ομοφυλόφιλος, πρώην χορευτής, χορογράφος και δάσκαλος χορού. Κάπου ανάμεσα στο ένδοξο παρελθόν του κι ένα θλιβερό παρόν, θα δεχτεί την ξαφνική επίσκεψη ενός ζευγαριού που θα ταράξει την αδιάφορη ζωή του. Και θα του δώσει μια μάταιη, όπως θα αποδειχθεί, ελπίδα. Ο Κιμούλης σ’ένα πραγματικό ρεσιτάλ ερμηνείας πάλλεται και μεταφέρει στη σκηνή κάθε εκφραστική λεπτομέρεια του ήρωά του.
«Η Φάλαινα» του Σάμιουελ Χάντερ – Θέατρο Νέος Ακάδημος
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης βυθίζεται στον κόσμο της «Φάλαινας» μέσα απ’τον ρόλο του αυτοκαταστροφικού, παχύσαρκου Τσάρλι, και βουλιάζει στις αναμνήσεις και τις ενοχές του. Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης προσεγγίζει το έργο και τον ήρωά του με βαθιά αγάπη και μπόλικο συναίσθημα. Και μαζί με τους επί σκηνής συνεργάτες του -Ευσταθία Τσαπαρέλη, Γιώργος Μπένος, Ασημένια Βουλιώτη, Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου, έδωσαν στο κοινό μια παράσταση που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
«Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ – Θέατρο Πόρτα
Μια απ’τις πιο πλήρεις σκηνικές μεταφορές του κορυφαίου θεατρικού έργου του ιρλανδού νομπελίστα πέτυχε με την παράστασή του ο Θωμάς Μοσχόπουλος. Με πρώτη ύλη την ουσιαστική, καθαρή μετάφραση του Κωστή Σκαλιόρα, έφτιαξε ένα ατμοσφαιρικό «μπεκετικό» περιβάλλον (σκηνικό-φωτισμοί) γι’αυτόν τον μη τόπο, όπου το δίδυμο Βλαντιμίρ-Ντίντι (Πάνος Παπαδόπουλος) και Εστραγκόν-Γκόγκο (Τάσος Ροδοβίτης) βιώνει το λογικό-παράλογο της ζωής. Και μαζί με τους Γιάννη Σαμψαλάκη (Πότζο) και Γιάννη Βαρβαρέσσο (Λάκυ) περιμένουν, όπως κι εμείς, τον Γκοντό που δεν θα’ρθει ποτέ.
«Ο τρόμος του κροκόδειλου» της Μέγκαν Τάιλερ – Θέατρο του Νέου Κόσμου
Η Σύρμω Κεκέ και η Αννα Καλαϊτζίδου αποτέλεσαν ένα απ’τα πιο δυνατά σκηνικά δίδυμα με τις ερμηνείες του στους ρόλους δύο αδελφών που βιώνουν με διαφορετικό τρόπο τη βία μέσα και έξω. Θύματα ενός κακοποιητή πατέρα ξεδιπλώνουν άλλοτε με θυμό κι άλλοτε με αγάπη όλες τις διακυμάνσεις της ισχυρής αδελφικής σχέσης που τις ενώνει. Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος έστησε ένα «πεδίο μάχης» μέσα στους τέσσερις τοίχους, ενώ απ’έξω μαίνονται πραγματικές συγκρούσεις (Βόρεια Ιρλανδία, 1989).
«Ο Χορός του Θανάτου» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ – Μέγαρο Μουσικής Αθηνών / Υποσκήνιο Β΄
Στη σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά ένα απ’τα κορυφαία έργα του σουηδού δραματουργού ξεδιπλώθηκε στον ιδανικό, σχεδόν, σκηνικό χώρο του Β΄Υποσκηνίου: Ο Εντγκαρ και η Αλις (Σίμος Κακάλας-Ελενα Τοπαλίδου) βιώνουν το τέλος του γάμου τους μέσα σε μια ποιητική ατμόσφαιρα όπου το υπαρξιακό αδιέξοδο οδηγεί το ζευγάρι σε μια μάχη μέχρι εσχάτων και χωρίς νικητή. Με την καθοριστική συμβολή του εξάδελφου Κουρτ (Χάρης Φραγκούλης), η παράσταση είχε τα χαρακτηριστικά μια γοητευτικής απειλής.
«Ηταν όλοι τους παιδιά μου» του Αρθουρ Μίλερ – Θέατρο Αλκυονίς
Η Αννα Μάσχα έδωσε μια συγκλονιστική ερμηνεία στον ρόλο της Κέιτ, της μητέρας της οικογένειας Κέλερ, σ’αυτό το αριστούργημα του Αμερικανού δραματουργού που έφερε στη σκηνή ο σκηνοθέτης Γιώργος Νανούρης μαζί με τους Γιώργο Γάλλο (πατέρας, Τζο Κέλερ) και Κωνσταντίνο Μπιμπή (ο γιος, Κρις Κέλερ). Με στοιχεία σύγχρονης τραγωδίας, το έργο βάζει στη ζυγαριά την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και την απληστία, το ιδιωτικό και το δημόσιο συμφέρον, μέσα στα απόνερα του πολέμου.
«Απόρρητο» του Ιβάν Βιριπάγιεφ – Θέατρο Τζένη Καρέζη
Ένα κείμενο τόσο σύγχρονο και ρευστό, με ερωτήματα καίρια και άμεσα που θέτει το ΑΙ (Έλλη Στάη και Παύλος Τσίμας, μέσω βίντεο). Μια παράσταση μεστή και καθαρή, όπου οι τρεις μονόλογοι του έργου διαπλέκονται με μαεστρία και βρίσκουν την ολοκλήρωσή τους στις ερμηνείες της Ταμίλας Κουλίεβα (που σκηνοθετεί), της Μαριάννας Κιμούλη και του Χρήστου Στέργιογλου. Το «Απόρρητο» τοποθετείται στο μέλλον, ένα μέλλον εξαιρετικά σημερινό.
«Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία» του Ροζέ Βιτράκ – Θέατρο Σταθμός
Μια σουρεαλιστική κωμωδία που αποτυπώνει την κοινωνική αλλά και την οικογενειακή υποκρισία ζωντάνεψε η παράσταση στην καινούρια μετάφραση του Δημήτρη Ντάσκα με την σκηνοθεσία του Κώστα Παπακωνσταντίνου. Ο Μάνος Καρατζογιάννης, επικεφαλής ενός πολυμελούς θιάσου (έξοχος ο Θανάσης Βλαβιανός), ερμήνευσε τον 9χρονο Βικτόρ με όλη την αθωώτητα και την πονηριά του παιδιού που ανακαλύπτει τον κόσμο και στη συνέχεια θέλει να τα αποκαλύψει όλα, να τα ξεσκεπάσει.
«Εδώ έχει δράκους» της Αριάν Μνουσκίν – Πειραιώς 260
Η μεγάλη παραγωγή του Θεάτρου του Ηλιου με την υπογραφή της Αριάν Μνουσκίν είχε για πηγή έμπνευσης αληθινά ιστορικά γεγονότα: Είναι ο τρόπος που κάνει θέατρο η Μνουσκίν είναι αυτός που καθιστά κάθε παράστασή της ένα γεγονός.
«ζ-η-θ, Ο ξένος, μια επιστροφή στις πηγές: Επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες της Οδύσσειας του Ομήρου – Επίδαυρος
Η ποίηση του Ομήρου συναντήθηκε με την θεατρική περσόνα του Μιχαήλ Μαρμαρινού και το αποτέλεσμα οδήγησε σε μια λυρική, ευαίσθητη, πολυπρισματική, πρωτότυπη παράσταση συνόλου. Με τον «ξένο» στο επίκεντρο -στην εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη, στήθηκε στην Επίδαυρο ένα επικό παραμύθι που άφησε το στίγμα και την αύρα του.
«Οιδίποδας», βασισμένος στον «Οιδίποδα Τύραννο» και τον «Οιδίποδα επί Κολωνώ» του Σοφοκλή – Επίδαυρος
Ο Γιάννης Χουβαρδάς ξεδίπλωσε τον μύθο του Οιδίποδα μέσα από μια ενιαία παράσταση που συνδύασε τις δύο τραγωδίες, ξεκινώντας από το τέλος για να φτάσει στην αρχή. Ο Νίκος Καραθάνος ερμήνευσε τον σοφόκλειο ήρωα μέσα από μια δίνη αισθημάτων και μοιραίων γεγονότων, πρώτος μεταξύ ίσων του πολυμελούς θιάσου.
*Ο απολογισμός βασίζεται στις παραστάσεις που έκαναν πρεμιέρα τη χειμερινή θεατρική σεζόν 2024-2025 και το καλοκαίρι του 2025. Ορισμένες συνεχίζονται και την τρέχουσα σεζόν (2025-2026).
Το Year in Review, η ετήσια ανασκόπηση του ΒΗΜΑΤΟΣ, ανανεώνεται με νέα άρθρα διαρκώς για τις εξελίξεις που σημάδεψαν το 2025 στην Ελλάδα και τον κόσμο.
