Αυστηροποίηση των πρωτοκόλλων ασφαλείας. Συχνές αλλαγές στον τόπο διαμονής. Χρήση διαφορετικών τηλεφωνικών συσκευών. Ενίσχυση της προσωπικής φρουράς. Αυξημένες επαφές με την Κούβα. Αυτά περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το πρόγραμμα του προέδρου της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο, σύμφωνα με πηγές επί του πεδίου που επικαλείται η αμερικανική εφημερίδα New York Times, και οι οποίες κατατείνουν στο συμπέρασμα ότι ο ίδιος και το περιβάλλον του τελούν υπό καθεστώς τρόμου ενόψει της επαπειλούμενης εισβολής του αμερικανικού στρατού.
Αντιφάσεις
Ειδικότερα, πληροφορίες που επικαλείται ο ρεπόρτερ Ανατόλι Κουρμάναεφ, ο οποίος παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στη νοτιοαμερικανική χώρα από το 2013 (έτος ανόδου του Μαδούρο στην εξουσία) κάνουν λόγο για εντατικοποίηση των πάσης φύσεως μέτρων προστασίας που αφορούν τον προεδρικό κύκλο.
Οριοθετούν χρονικά την αφετηρία μάλιστα στον παρελθόντα Σεπτέμβρη, όταν άρχισε να γίνεται σαφές ότι η παρουσία των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, περιμετρικά των χωρικών υδάτων της Βενεζουέλας, δεν αποτελεί κίνηση προσωρινού εκφοβισμού αλλά μέρος μιας στρατηγικής έντασης με σκοπό την κατάρρευση της κυβέρνησης. Και κάνουν λόγο για αυξημένη διείσδυση κουβανών πρακτόρων -μεγάλης εμπειρίας και υψηλής ειδίκευσης- στις υπηρεσίες πληροφοριών της Βενεζουέλας.
Πρόκειται για μια εκ πρώτης όψεως συμπεριφορά αντιφατική, σε πλήρη διάσταση με την εικόνα που προωθεί τις τελευταίες εβδομάδες ο ίδιος ο Μαδούρο, ο οποίος σε μια εμφανή προσπάθεια να κατευνάσει τα πνεύματα δεν δίστασε να καταφύγει σε διαφόρων ειδών σόου, άλλοτε επιδιδόμενος στον «χορό της ειρήνης» κι άλλοτε τραγουδώντας τον εμβληματικό πασιφιστικό ύμνο του Τζον Λένον «Imagine».
Και οι αντινομίες δεν σταματούν εκεί, αφού την ίδια στιγμή που ο βενεζουελάνος ηγέτης προβάρει σε δημόσια θέα τη στολή παραλλαγής, κραδαίνοντας το σπαθί ήρωα της απελευθέρωσης της Βενεζουέλας Σιμόν Μπολιβάρ, συνομιλεί τηλεφωνικά με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, στον οποίο αποφεύγει να επιτεθεί ευθέως, κρατώντας τα πιο δηλητηριώδη «βέλη» του για τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο.
Μέθοδοι
Μια πιο προσεκτική ματιά εξηγεί αυτή την αντίφαση, η οποία ερμηνεύεται από την ανάγκη να βρεθεί ισορροπία ανάμεσα στην συσπείρωση της «τσαβικής» βάσης και την πρόδηλη ασυμμετρία ισχύος ανάμεσα σε Ουάσιγκτον και Καράκας.
Έτσι, η σοσιαλμιντιακή εκστρατεία των ενόπλων δυνάμεων της Βενεζουέλας, που περιλαμβάνει εντατικές ασκήσεις υπό τη συνοδεία μουσικής, συνδυάζεται με εξίσου ηχηρές εκκλήσεις σε διάλογο. Αλλά και τηλεοπτικά καρτούν, όπως ο «Super Bigote» ή «Super Mustache», το υπερηρωικό alter ego του Μαδούρο που προβάλλεται από το 2021 στην κρατική τηλεόραση και ο οποίος στα πρόσφατα επεισόδια διακηρύσσει ότι η χώρα του δεν υιοθετεί «πολεμοχαρή κουλτούρα».
Κατά πόσο δηλώνουν όλα αυτά πανικό; Ο Αντρές Ιθάρα, πρώην υπουργός που στην πορεία διέρρηξε τις σχέσεις του με τον Μαδούρο και εγκατέλειψε τη χώρα, συνιστά να μην υποτιμάται ο τελευταίος.
«Παίζει με τους σκληρούς κανόνες της πολιτικής του δρόμου, με τους κανόνες της διαφθοράς που έμαθε και υπηρέτησε στα χρόνια της συνδικαλιστικής του σταδιοδρομίας, κανόνες που προσιδιάζουν στον κόσμο της μαφίας» δηλώνει ο Ιθάρα.
Ίδια γνώμη έχει και η καθηγήτρια Συγκριτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου του Έσεξ, Νατάσα Λίντσταντ, η οποία ειδικεύεται στη μελέτη του λαϊκιστικού φαινομένου και του πολιτικού αυταρχισμού. «Απειλές δεν λειτουργούν στους ηγέτες του τύπου του Μαδούρο» σημειώνει σε άρθρο της στο Forbes και υπογραμμίζει ότι η εγκατάλειψη της χώρας παρότι βιώσιμη επιλογή δεν αποτελεί τη συνήθη οδό για αυτής της πάστας τους πολιτικούς. Τονίζοντας παράλληλα, πως αφενός οι ισχυροί δεσμοί διαφθοράς που έχει σφυρηλατήσει ο Μαδούρο με την ανώτερη ηγεσία του στρατού και αφετέρου ο φόβος μιας χαώδους κατάστασης που φοβίζει αρκετούς βενεζουελάνους πολίτες, λειτουργούν υπέρ του.
