Το ντεμπούτο στην κινηματογραφική σκηνοθεσία μεγάλου μήκους ταινίας του Βασίλη Κεκάτου (Milky way) και ο «Μοϊκανός» του Κορσικανού Φρεντερίκ Φαρούτσι ξεχωρίζουν στις ταινίες που βγαίνουν αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες.
Βαθμολογία
5: εξαιρετική
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
***
Οι άγριες μέρες μας
Παραγωγή: Ελλάδα/ Γαλλία/ Βέλγιο/ Γερμανία, 2025
Σκηνοθεσία: Βασίλης Κεκάτος
Ηθοποιοί: Δάφνη Πατακιά, Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Εύα Σαμιώτη κ.α.
«Την οικογένεια, δυστυχώς, δεν την επιλέγεις» ακούμε κάποια στιγμή στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Βασίλη Κεκάτου. Αλήθεια είναι. Και όταν στην εισαγωγή της της ταινίας μια «ατίθεση» κοπέλα, η Χλόη (Δάφνη Πατακιά – ηθοποιός που εξελίσσεται σε πολύ δυναμική κινηματογραφική περσόνα χάρη στις έξυπνες επιλογές της), κάποια στιγμή το αντιλαμβάνεται ακριβώς, αποφασίζει «να την κάνει» από το σπίτι.
Όταν βρίσκεσαι σε απόγνωση και έχεις τα κότσια να φύγεις, αυτό ακριβώς κάνεις και το που θα πας δεν ανήκει στις προτεραιότητές σου. Η Χλόη φεύγει και κάποια στιγμή, μετά από ένα τυχαίο περιστατικό, θα δει ότι της ταιριάζει μια παρέα «not reallys» (δεν υπάρχουν): νεαροί στην ηλικία της οι οποίοι – άκουσον άκουσον! – «το παίζουν» σύγχρονοι Καλοί Σαμαρείτες (ή Ρομπέν των Δασών) αλωνίζοντας με ένα τροχόσπιτο την ελληνική επαρχία όπου τι κάνουν; Πλένουν δωρεάν ρούχα ανθρώπων που δεν έχουν την οικονομική άνεση.
Ως ιδέα, η εθελοντική εργασία με το κινητά πλυντήρια μέσω των οποίων αυτοί οι νέοι βοηθούν τους αδύναμους, ίσως ακούγεται κάπως υπερβολική. Όμως λειτουργεί στο σώμα της ταινίας και γίνεται, επίσης, το πρόσχημα ώστε ο Κεκάτος να μιλήσει για κάτι βαθύτερο: για μια κοινωνία αποφασισμένη πάση θυσία να αντισταθεί στον πόνο της παρακμής. Βρισκόμαστε συμμέτοχοι σε ένα πολύ weird road movie, γυρισμένο από έναν δημιουργό διψασμένο για δράση και με τις κεραίες του διαρκώς στη τσίτα για να μην του ξεφύγει τίποτα.
Σε μια κοινωνία που το μόνο που πλέον ξέρει είναι να παίρνει, αυτή η «άγρια συμμορία» νέων του σύγχρονου ελληνικού «περιθωρίου» προσπαθεί να προσφέρει. Ακόμα και ένας συντηρητικός θεατής μπορεί να γλυκαθεί από τον αυθορμητισμό, τον τσαμπουκά, την καλοπροαίρετη αυθάδεια όπως και αφέλεια αυτών των Easy Riders σε ένα τροχόσπιτο απέναντι στο απειλητικό «σύστημα» που αμφισβητούν γιατί πιστεύουν ότι έχουν την απάντηση στο πρόβλημα. Και αν ακόμα και ο πυρετός της νιότης σε οδηγεί σε λανθασμένες κινήσεις, η προσπάθεια να κάνεις κάτι αξίζει τον κόπο, μόνο και μόνο για να πεις ότι ναι, κάτι έκανες. Είτε τελικά χάσεις είτε κερδίσεις.
Οι «Αγριες μέρες μας» γυρίστηκαν έξι χρόνια μετά την μικρού μήκους «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς» που το 2019 θριάμβευσε στο φεστιβάλ των Καννών αποσπώντας τον Χρυσό Φοίνικα ταινίας μικρού μήκους και δύο χρόνια μετά την τηλεοπτική επιτυχία «The milky way» (2023), στην τηλεόραση του MEGA.
Χρειάστηκε να περιμένουμε αρκετά μέχρι – επιτέλους – να δούμε την πρώτη μεγάλου μήκους κινηματογραφική ταινία του 34χρονου σήμερα Βασίλη Κεκάτου, ο οποίος βέβαια, έχει ήδη αποδείξει ότι είναι ταλέντο στην σκηνοθεσία. Τελικά η αρκετά μεγάλη απόσταση ανάμεσα στα πρώτα βήματα του Κεκάτου και την πρώτη μεγάλου μήκους μυθοπλασία του, άξιζε τον κόπο. Εξάλλου όποιος βιάζεται σκοντάφτει, άρα κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: CINE PARIS – ΡΙΒΙΕΡΑ – CINE ΦΛΟΙΣΒΟΣ – AΕΛΛΩ – ΑΝΕΣΙΣ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ – ΦΛΕΡΥ- VILLAGE ΡΕΝΤΗ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΑΠΟΛΛΩΝ
***
Ο Μοϊκανός (Le Mohican)
Παραγωγή: Ιταλια/ Γαλλία, 2024
Σκηνοθεσία: Φρεντερίκ Φαρούτσι
Ηθοποιοί: Αλέξις Μεμεντί, Μάρα Τακουέν
Ακούγοντας έναν τίτλο ταινίας όπως «Ο Μοϊκανός», το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι
είναι ότι κάποια σχέση θα πρέπει να έχει με την λέξη «τελευταίος». Ετσι είναι. Απλώς, ο Μοϊκανός εδώ, τυχάνει να είναι Κορσικανός, ο τελευταίος Κορσικανός, ο Ζοζέφ Καρντελί (Αλέξις Μανεντί), που επιμένει να κάνει το δικό του. Και το δικό του σημαίνει ότι θέλει να παραμείνει στη γη όπου ζει και εργάζεται από τότε που γεννήθηκε.
Ο Ζοζέφ είναι ο τελευταίος κληρονόμος των εκτάσεων μιας οικογένειας κτηνοτρόφων της οποίας οι ρίζες μετρούν πολλά χρόνια πίσω. Όμως όλα αυτά, ο Ζοζέφ ποτέ δεν τα εξηγεί χαρτί και καλαμάρι γιατί δεν αφορούν κανέναν πέρα από τον ίδιο. Οσο σιωπηλός είναι άλλη τόση αποφασιστικότητα έχει γιατί είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα προκειμένου να μην χάσει αυτό που έχει.
Ο κίνδυνος να συμβεί κάτι τέτοιο παρουσιάζεται από την πρώτη κιόλας σκηνή αυτής της εξαιρετικά δομημένης και σωστής στην οικονομία χρόνου ταινίας, δεύτερης μεγάλου μήκους του (Κορσικανού) Φρεντερίκ Φαρούτσι: νύχτα, ένα αυτοκίνητο πολυτελείας παρκάρει δίπλα στα κατσίκια. Ευγενικοί άντρες πλησιάζουν τον Ζοζέφ και του δίνουν να καταλάβει, μόνο με υποννοούμενα, ότι είναι προτιμότερο να πoυλήσει την γη του γιατι …δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Εκεί όπου βόσκουν κατσίκια και πρόβατα, μπορεί κάλλιστα να χτιστεί ένα χλιδάτο, πολυτελέστατο, πανάκριβο ξενοδοχείο. Πολλά τα λεφτά Ζοζέφ. Όταν εκείνος αρνείται, ξέρει ότι η πίεση θα συνεχιστεί πιο έντονα γιατί η μαφία δεν συνηθίζει να δέχεται το όχι ως απάντηση.
Εμπνευσμένη από διάφορα περιστατικά που έχουν σημειωθεί στην Κορσική της ανάπτυξης και του χρήματος (φυσικά στον βωμό των ηθών και της παράδοσης), η ταινία του Φαρούτσι καταγράφει λεπτό προς λεπτό ένα ανελέητο κυνηγητό γάτας – ποντικού όπου όμως το ποντίκι έχει με το μέρος την τύχη του πρωτάρη. Από τις πολύ επίκαιρες ταινίες των καιρών μας, ο «Μοϊκανός» καταφέρνει να συνδυάσει την περιπέτεια σε ειδυλλιακό φόντο, τις μαγευτικές τοποθεσίες της Κορσικής, με το πολύ πικρό, στενάχωρο κοινωνικό σχόλιο: γιατί παρά την ηρωική στάση του Ζοζέφ, μέσα σου νιώθεις ότι αυτός ο άντρας δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση. Το αισιόδοξο ωστόσο είναι, λέει επίσης η ταινία, ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι κατατρεγμένοι δικαιώνονται, όταν με την βοήθεια της σωστής ενημέρωσης από τα ΜΜΕ η υπόθεσή τους γίνεται γνωστή και ο κόσμος πηγαίνει με το μέρος τους.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ΒΟΞ (εκτός Κυριακής) – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΔΙΟΝΥΣΙΑ – ΔΑΝΑΟΣ – ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ – ΚΑΡΜΕΝ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΑΛΕΞ
***
Ιεροτελεστία (The ritual)
Παραγωγή: HΠΑ, 2025
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Μίντελ
Ηθοποιοί: Αλ Πατσίνο, Νταν Στίβενς, Αμπιγκέιλ Κάουαν
Εχοντας νωπό ακόμα στη μνήμη το τριπλό χαστούκι που δέχθηκες από κακές, σύγχρονες ταινίες «εξορκισμού» που όλες διανεμήθηκαν σχετικά πρόσφατα – δύο με πρωταγωνιστή τον Ράσελ Κρου και μια συνέχεια του κλασικού “Εξορκιστή”) – είναι φυσικό να πηγαίνεις στην «Ιεροτελεστία» του Ντέιβιντ Μίντελ (τον οποίο δεν έχεις ξανακούσει) με μια σχετική προκατάληψη.
Και όμως. Αυτή η ταινία αποτελεί μια ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση θρησκευτικής πίστης – ορθολογισμού, με άξονα την περίπτωση μιας δαιμονισμένης κοπέλας (Αμπιγκέιλ Κάουαν) που για τον μεν ηλικιωμένο ιερέα (Αλ Πατσίνο) χρειάζεται εξορκισμό, για τον δε νεότερο (Νταν Στίβενς) χρειάζεται γιατρό. Αυτό που ο Μίντελ χειρίζεται καλά είναι την κλιμάκωση μέσα από τα στάδια της ιεροτελεστίας του εξορκισμού τα οποία παρακολουθεί και καταγράφει υπό μορφήν ημερολογίου, σχεδόν σαν να κάνει ντοκιμαντέρ.
Ακόμα κα όταν κάποιες στιγμές νιώθεις την επανάληψη, οι σκηνές αυτές λειτουργούν οργανικά μέσα στο σώμα της ταινίας που μάλιστα είναι βασισμένη στα αληθινά γεγονότα που ενέπνευσαν τον Γουίλιαμ Φρίντκιν στον «Εξορκιστή» (1973), μια ταινία που βεβαίως παραμένει αξεπέραστη σε αυτό το είδος.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: ΑΕΛΛΩ – VILLAGE METRO MALL – OPTIONS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΒΑΡΚΙΖΑ – NANA – ΝΕΑ ΜΑΣΚΩΤ – ΑΡΤΕΜΙΣ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – CINE ΑΝΟΙΞΗ ΧΑΪΔΑΡΙ – OPTIONS IΛION – VILLAGE PΕΝΤΗ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – CINE ΑΥΡΑ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ – CINEMA ΟNE κ.α.
***
Ένα μικρό κόλπο και κάτι ακόμα (Un p’tit truc en plus)
Παραγωγή: Γαλλία, 2024
Σκηνοθεσία: Αρτυς
Ηθοποιοί: Αρτυς, Κλοβίς Κορνιγιάκ κ.α.
Εκπληξη αποτελεί αυτή η γαλλική κωμωδία, το ντεμπούτο στην κινηματογραφική σκηνοθεσία του Γάλλου stand up κωμικού Αρτυς. Βουτώντας με τόλμη στα βαθιά νερά, ο Αρτυς τολμά να αγγίξει το θέμα της νοητικής αναπηρίας με κωμικό τρόπο. Το φιλμ παρακολουθεί τις περιπέτειες δύο ληστών, πατέρα γιού (Κλοβίς Κορνιγιάκ και Αρτυς αντιστοίχως), οι οποίοι στην προσπάθειά τους να διαφύγουν από τις αρχές μετά από μια ληστεία κοσμηματοπωλείου, εισχωρούν σε ένα πούλμαν όπου επιβάτες είναι ένα γκρουπ νοητικά αναπήρων με προορισμό μια κατασκήνωση.
Ενώ αρχικά, βλέποντας την ταινία φοβάσαι για την αντιμετώπιση αυτών των ανθρώπων (όπως και να το κάνουμε δεν μπορείς να γελάσεις με την αναπηρία του άλλου), σύντομα αντιλαμβάνεσαι ότι ο Αρτυς ενδιαφέρεται να τους κοιτάξει με στοργή και αγάπη, όχι να τους «χαϊδέψει» αλλά να τους αναδείξει. Τις περισσότερες φορές, οι κινήσεις των διανοητικά αναπήρων έχουν μεγαλύτερη λογική από εκείνη των μη! Αυτό σημαίνει ότι μιλάμε για μια κωμωδία καθόλου χοντροκομμένη και με έξυπνα ευρήματα τα οποία αναδεικνύοντας την χαρισματική προσωπικότητα των ανθρώπων αυτών, σε κάνουν να σκέφτεσαι ( δείτε συνέντευξη Αρτυς εδώ: ).
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ΑΕΛΛΩ – ΔΑΝΑΟΣ – ΤΡΙΑΝΟΝ – CINE ΨΥΧΙΚΟ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΑΛΟΜΑ – CINE ΔΑΦΝΗ – ΕΛΛΗΝΙΣ – ΑΚΤΗ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ – ΑΝΟΙΞΙΣ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ:
ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – ΕΛΛΗΝΙΣ κ.α.
***
Και ο θεός έπλασε τη μητέρα (Ma mère, Dieu et Sylvie Vartan)
Παραγωγή: Γαλλία/ Καναδάς, 2025
Σκηνοθεσία: Κεν Σκοτ
Ηθοποιοί: Λεϊλά Μπεκτί, Tζόναθαν Κόεν κ.α.
Οι καλές προθέσεις είναι εμφανέστατες στην γαλλική δραματική κομεντί «Και ο θεός έπλασε τη μητέρα» (Ma mère, Dieu et Sylvie Vartan, Γαλλία. Καναδάς, 2025), παρότι η ταινία πάσχει κάπως σε ρυθμό που ενίοτε γίνεται πολύ αργός. Ωστόσο, είναι τέτοια η δυναμική της Λεϊλά Μπεκτί στον ρόλο της μητέρας που θα κάνει τα πάντα (και με πολλή πυγμή) προκειμένου το αγοράκι της να ξεπεράσει την στρεβλοποδία από την οποία υποφέρει εκ γενετής, που μέχρι το πρώτο μισό της ταινίας, με την παρουσία της και μόνο, η ηθοποιός δεν σε αφήνει σε ησυχία.
Κατά κάποιο τρόπο όμως, ο ρυθμός πέφτει όταν το παιδί μεγαλώνει και έχοντας αποκτήσει πια το βάδην που πρέπει, αλλάζει και την στάση του απέναντι στην υπερπροστατευτική μητέρα χάρη στο πείσμα της οποίας, κατάφερε τα πάντα. Αυτός ο ανάλαφρα συγκινητικός ύμνος προς την δύναμη της μητρικής αγάπης στον οποίο τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο έχει η Μπεκτί (και στον οποίο ένα πέρασμα κάνει και η θρυλική τραγουδίστρια Σιλβί Βαρτάν) είναι εν μέρει βασισμένος σε μια πραγματική ιστορία πάνω στην οποία δόμησε το σενάριο ο σκηνοθέτης Κεν Σκοτ μαζί με τον συν σεναριογράφο Ρολάντ Περέζ.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: ΦΙΛΟΘΕΗ – ΧΛΟΗ – CINE ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ (ΕΚΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ) – ΑΕΛΛΩ – ΑΛΕΞ ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ – ΑΡΤΕΜΙΣ -ΒΑΡΚΙΖΑ – ΚΟΡΑΛΙ – ΛΙΛΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΝΑΤΑΛΙ κ.α.
***
Θανάσιμη πτήση (Fight or flight)
Παραγωγή: ΗΠΑ, 2025
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Μάντιγκαν
Ηθοποιοί: Τζος Χαρτνετ, Tσαρίθρα Τσάντραν κ.α.
Κάτι σαν …φτωχός συγγενής της τελευταίας «Επικίνδυνης αποστολής» με τον Τομ Κρουζ που εξακολουθεί να κυριαρχεί σε δεκάδες σινεμά, η «Θανάσιμη πτήση», έχει τον Τζος Χαρτνετ σε ρόλο ειδικού πράκτορα παραμελημένου από την υπηρεσία του ο οποίος επανέρχεται παρά την θέλησή του στην ενεργό δράση; Αρα μια ακόμη φασαριόζικη, εντελώς δευτεροκλασάτη περιπέτεια της οποίας ακόμα και το βασικό εύρημα το έχουμε δει σε πολύ πιο καλές ταινίες, όπως το «Σχέδιο πτήσης» με την Τζόντι Φόστερ και το «Non-stop» με τον Λίαμ Νίσον: βασικός χώρος δράσης το κλειστοφοβικό εσωτερικό ενός αεροπλάνου εν πτήσει ο οποίος θα γίνει αρένα μονομαχιών με πιστόλια, πολεμικών Τεχνών κ.ο.κ. Περιπετειούλα της σειράς καλή για χάζι κάτω από τ άστρα με ποπ κορν. Την χαζεύεις και της ξεχνάς με το που τελειώνει.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE MALL ΜΑΡΟΥΣΙ – VILLAGE PARK – OPTIONS ΙΛΙΟΝ – OPTIONS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – OPTIONS ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ κ.α.
***
«Πως να εκπαιδεύσετε τον δράκο σας» (How to train your dragon, ΗΠΑ, 2025)
Προβάλλεται επίσης σε περισσότερες από 130 αίθουσες της Ελλάδας, σε ελληνική μεταγλώττιση (Τίτος Γρηγορόπουλος, Βασίλης Μήλιος, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Κωνσταντίνα Κορδούλη, Κωνσταντίνος Κουνέλας κ.α.) και υποτιτλισμένη, η παιδική περιπέτεια «Πως να εκπαιδεύσετε τον δράκο σας» (How to train your dragon, ΗΠΑ, 2025) που αποτελεί μια ευπρεπή κινηματογραφική εκδοχή με ζωντανούς ηθοποιούς της επιτυχημένης ταινίας με τον ίδιο τίτλο των στούντιο DreamWorks Animation. Το σενάριο της νέας ταινίας που σκηνοθέτησε ο Ντιν ΝτεΜπλουά ακολουθεί την ιστορία της πρώτης ταινίας κινουμένων σχεδίων (είναι τριλογία) με τον ευρηματικό αλλά παραμελημένο γιο ενός Βίκινγκ αρχηγού (Μέισον Τζέιμς, Τζέραρντ Μπάτλερ αντιστοίχως), να ανδρώνεται μέσω της φιλίας του με έναν φοβερό δράκο.
Βαθμολογία: 2
