Αποστολή, Γιάννης Ζουμπουλάκης
Ο δράκουλας Έντουαρντ Κάλεν της κινηματογραφικής σειράς «Λυκόφως», κατά κόσμο ο Ρόμπερτ Πάτινσον δεν χρειάζεται συστάσεις. Ο Βρετανός ηθοποιός που από νωρίς φάνηκε ότι θέλει να βγάλει από πάνω του τον μανδύα του Έντουαρντ Κάλεν, πρωταγωνιστεί σε διπλό ρόλο στην τελευταία ταινία του Νοτιοκορεάτη Μπονγκ Τζουν Χο «Mickey 17», ένα πρωτότυπο και γεμάτο ιδέες παραμύθι επιστημονικής φαντασίας που μέσω μιας μελλοντολογικής ιστορίας σχολιάζει το επικίνδυνα θολό παρόν μας.
Στην ταινία, που είναι η τελευταία δημιουργία του Μπονγκ Τζουν Χο, Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη των «οσκαρικών» «Παρασίτων», ο Πάτινσον υποδύεται το «αναλώσιμο όργανο» μιας πολυεθνικής εταιρίας, του οποίου αποστολή είναι η εξερεύνηση αγνώστων πλανητών για λογαριασμό του επεκτατικού οράματός του παράφρονος ιδιοκτήτη της (Μαρκ Ράφαλο).
Στόχος του τελευταίου η κατάκτηση μακρινών από την Γη πλανητών και η εξολόθρευση της όποιας ζωής μπορεί να κατοικεί σε αυτούς… Η μορφή του αλαζονικού δισεκατομμυριούχου που ο Ράφαλο υποδύεται «τσαλακώνοντας» έξυπνα το ίματζ του συνήθως καλοπροαιρετου ανθρώπου, δεν δείχνει να απέχει και τόσο από εκείνη ηγετών που έχουν δείξει παρομοιες συμπεριφορές – και ο νοών νοείτω.
Οσο για τον ήρωα του Πάτινσον (ο οποίος προκάλεσε πανζουρλισμό στην πρεμιέρα της ταινίας υπογράφοντας αυτόγραφα και βγάζοντας σέλφι με τους φαν), η ιστορία της ταινίας τον θέλει αντιμέτωπο με τον… κλώνο του, έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα που κάνει την ταινία ακόμα πιο παράξενη από όσο ούτως ή άλλως είναι.
Αφήνοντας πίσω του το σκηνοθετικό ύφος των «Παρασίτων», ο Μπονγκ Τζουν Χο επιστρέφει σε εκείνο παλαιότερων ταινιών του, όπως ο «Επισκέπτης» και το «Snowpiercer», εφετζίδικα οχήματα φαντασίας μέσω των οποίων συνηθίζει να σχολιάζει ζητήματα όπως της κλιματικής αλλαγής και της καταστροφής του περιβάλλοντος.
Και για μια ακόμη φορά τα καταφέρνει θαυμάσια.
Μαριόν Κοτιγιάρ, η Βασίλισσα του χιονιού
Δεν είναι λίγες οι φορές που το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Η βασίλισσα του χιονιού», έχει περάσει στον κινηματογράφο, όπως δεν είναι λίγοι οι τρόποι με τους οποίους οι μεταφορές αυτές έχουν γίνει.
Η τελευταία κινηματογραφική εκδοχή του, «La tour de glace» (Ο πύργος από πάγο) που προβλήθηκε εντός διαγωνισμού στην Μπερλινάλε τοποθετείται στην γαλλική επαρχία κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1970, και είναι μια παράξενη, σχεδόν «ονειρική» εκδοχή του παραμυθιού.
Η σκηνοθέτις Λουσίλ Χατζιχαλίλοβιτς αφαίρεσε το στοιχείο της αναζήτησης του χαμένου αγοριού και εστίασε στο ίδιο το ταξίδι που ένα κορίτσι (Κλάρα Πατσινί) αποφασίζει να κάνει έχοντας εγκαταλείψει το σπίτι του,
Η γνωριμία του κοριτσιού με μια ντίβα του κινηματογράφου (Μαριόν Κοτιγιάρ) θα παίξει καταλυτικό στην εξέλιξη της ιστορίας την οποία η Χατζιχαλιλοβιτς αφηγείται μέσα από μεγάλες σε διάρκεια σιωπές, έντονα βλέμματα και την ατμοσφαιρική φωτογραφία του Τζόναθαν Ρίκεμπουργκ.
Ένα παραμύθι πολύ κοντά στα όρια του μαγικού ρεαλισμού που πολύ πιθανόν να μην περάσει απαρατήρητο από τα βραβεία της Κυριακής που μας έρχεται.
