ASTON MARTIN DB5//1963-65: Σύμβολο μιας εποχής

O Sean Connery γέρνει με απαράμιλλη σνομπ αλητεία πάνω στο απαστράπτον φτερό της Aston Martin DB5 με φόντο τα απέραντα, τυπικώς βρετανικά, γκαζόν του Stoke Park Club όπου μόλις έχει εξελιχθεί μια πειραγμένη παρτίδα γκολφ με τον Auric Goldfinger. Σίγουρα όλοι οι θαυμαστές του 007 –και όχι μόνο εκείνοι –θυμούνται το στιγμιότυπο. Ανακαλώντας το σχεδόν ακούει κανείς τη φράση «My name is Bond… James Bond» να προφέρεται με μια υποψία σκωτσέζικου αξάν από τον εμβληματικότερο 007 (ας με συγχωρήσουν οι κ.κ. Pierce Brosnan και Daniel Craig), συνοδεία του χαρακτηριστικά στραβού χαμόγελου και του ανασηκωμένου φρυδιού, καθώς οι πρώτες νότες της υποβλητικής μουσικής του John Barry αναλαμβάνουν την εισαγωγή για το «Goooldfinger» της Shirley Bassey.

Στοπ καρέ. Και όμως η σκηνή δεν υπάρχει στην ταινία. Πρόκειται για μια φωτογραφία που αποτελεί μέρος της διαφημιστικής εκστρατείας για την προώθηση της «Επιχείρησης Χρυσοδάκτυλος», όπως ήταν η ελληνική μετάφραση του τίτλου, που ουσιαστικά καθιέρωσε τον βρετανό πράκτορα στο συλλογικό ασυνείδητο. Ενα συλλογικό ασυνείδητο που, ανεξαρτήτως προτίμησης για τον πρωταγωνιστή, έχει συνειρμικά συνδέσει τον 007 με μια σειρά χαρακτηριστικών τα οποία επανέρχονται σαν κινηματογραφικό μάντρα, σε κάθε ταινία της σειράς, διασφαλίζοντας την… αποτυχία της αν κάποιος σκηνοθέτης επιλέξει να τα αγνοήσει.

Οταν λοιπόν εν έτει 1964 ο Sean Connery φωτογραφήθηκε πλάι-πλάι στις αστραφτερές καμπύλες της Aston Martin DB5, η χρυσόσκονη του «Goldfinger» τύλιξε το βρετανικό sportscar μετουσιώνοντάς το σε αναπόσπαστο στοιχείο της Bond κουλτούρας, όπως απέδειξαν ο χρόνος και η επανεμφάνιση εκείνης της Aston Martin DB5 στην προηγούμενη και ίσως πιο «ώριμη» ταινία της σειράς «Skyfall», όπου η σχέση του 007 με το βρετανικό τετράτροχο μέσα από το βλέμμα του σκηνοθέτη Sam Mendes θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο συστημικής ψυχανάλυσης.

Επιστρέφοντας στην αναδρομή της σχέσης του βρετανού πράκτορα με το συγκεκριμένο τετράτροχο, η αλήθεια είναι ότι η Aston Martin DB5 επελέγη από τον Ken Adam, υπεύθυνο για τον σχεδιασμό παραγωγής του «Goldfinger», πολύ απλά διότι ήταν ό,τι πιο καινούργιο είχε να επιδείξει η βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία σε sportscar. Εχοντας λανσαριστεί μόλις τρεις μήνες προτού ξεκινήσουν τα γυρίσματα, η DB5 μπορεί να μην ήταν η προφανής επιλογή εκείνη την εποχή, με δεδομένο και ότι ο «χάρτινος» Bond, ο ήρωας των μυθιστορημάτων του Ian Fleming, είχε αδυναμία στις Bentley, ωστόσο δικαιώθηκε με το παραπάνω καθώς έμελλε να σφυρηλατήσει την εικόνα του 007 ως ενός αμετανόητου bon vivant της πιάτσας που έπινε dry martini –shaken, not stirred -, κατατρόπωνε ψυχροπολεμικούς κακούς με χαρακτηριστική ευκολία και… λίγο παρεμπιπτόντως, μια και οι κύριες ενασχολήσεις του ήταν να γοητεύει γυναίκες με ευφάνταστα ονόματα, να ατακάρει δηκτικά αλλά και να οδηγεί γρήγορα αυτοκίνητα –στην καταστροφή τους.

Αν συμφωνείτε με την παραπάνω περιγραφή, τότε σίγουρα θα συμφωνήσετε επίσης με την καθοριστική συμβολή της Aston Martin DB5 στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του κινηματογραφικού ήρωα και την ανάδειξή του στον μύθο της ποπ κουλτούρας ο οποίος δείχνει λίγο παραπάνω πιστός στα αυτοκίνητά του παρά στις γυναίκες του, με τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα και για τις δύο κατηγορίες.

Αν πάλι διαφωνείτε, τότε απλώς προσπαθήστε να απαριθμήσετε τα τετράτροχα που είχαν εμφανιστεί στις δύο προηγούμενες ταινίες της σειράς «Dr. No» και «Από τη Ρωσία με αγάπη» ή να θυμηθείτε τον ρόλο τους πέραν του μεταφορικού μέσου στις δύο παραγωγές.

Αν είστε εξαιρετικά δύσπιστοι με την καθιέρωση του συγκεκριμένου τετράτροχου ως τυπικού Bond car, μια αντίστοιχη αναζήτηση στο Google χωρίς καν να βάλετε το όνομα του αυτοκινήτου ή της φίρμας αρκεί για να σας φέρει προ της πανίσχυρης εικόνας της ασημί DB5 με τα χαρακτηριστικά στρογγυλά φωτιστικά σώματα, την εμβληματική γρίλια και τις καμπύλες των μπροστινών φτερών οι οποίες δίνουν τη θέση τους στο έντονο τόξο της οροφής για να καταλήξουν στις χαρακτηριστικές αιχμές που φιλοξενούν τα πίσω φωτιστικά σώματα, ενώ την εικόνα της συμπληρώνουν ίσως οι ωραιότερες και πιο θανατηφόρες ζάντες που έχουν περάσει ποτέ από κινηματογραφικό καρέ.

Η απαρχή της εντονότερης σχέσης του 007 με τα τετράτροχα μέσω της DB5 και του «Χρυσοδάκτυλου» ανέδειξε και μια νέα διάσταση στη δράση των ταινιών της σειράς χωρίς την οποία δεν μπορούμε πλέον να φανταστούμε τον βρετανό πράκτορα: τα gadgets. Η DB5 καθιέρωσε όχι μόνο την παρουσία των αυτοκινήτων στο πλευρό του 007 αλλά και τον εξοπλισμό τους με διάφορα παράξενα πολεμοφόδια από το προσφιλές «Q Department». Οι «τροποποιήσεις», όπως τις αποκαλεί ο Q στην αρχή της ταινίας όταν συστήνει στον James Bond την DB5, συμπεριλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, αλεξίσφαιρη ασπίδα που ανασηκώνεται στο πίσω τμήμα, φωτιστικά σώματα με πυροβόλα όπλα, σύστημα εκτόξευσης λαδιού, περιστρεφόμενες πινακίδες, ένα πρωτόλειο GPS-σύστημα εντοπισμού και μια περιστρεφόμενη μπάρα καταστροφής αντίπαλου ελαστικού η οποία, παρεμπιπτόντως, ήταν εμπνευσμένη στη λειτουργία της από ένα άλλο διάσημο κινηματογραφικό τροχοφόρο που σημάδεψε εκείνη την εποχή, το άρμα του Messala στην υπερπαραγωγή «Ben Hur».

Ωστόσο, το πιο εντυπωσιακό gadget της DB5 ήταν το σύστημα εκτόξευσης συνεπιβάτη, το οποίο ήταν απολύτως λειτουργικό, μια και η παραγωγή είχε δανειστεί τον μηχανισμό από ένα παροπλισμένο πολεμικό jet. Σε εκείνη την πρώτη εμφάνιση του αυτοκινήτου χρησιμοποιήθηκαν μόλις δύο Aston Martin DB5: η μία ήταν ειδικά διαμορφωμένη ώστε να φιλοξενεί όλα τα παραπάνω gadgets και η άλλη εργοστασιακή. Η δεύτερη κατέληξε σε κινηματογραφικό τοίχο έπειτα από μια θεαματική σκηνή καταδίωξης στον «Χρυσοδάκτυλο» μένοντας στην ιδιοκτησία του στούντιο, εξ ου και οι πλείστες εμφανίσεις της στο «Thunderball» αλλά και στα πιο πρόσφατα «Golden Eye» και «Tomorrow Never Dies», με τα χνάρια της να χάνονται στα τέλη της δεκαετίας του ’90, οπότε και εκλάπη.

Σε ό,τι αφορά την DB5 με τα gadgets κατάφερε να επιβιώσει ως τις ημέρες μας στα χέρια συλλεκτών, με το νήμα να ξεκινά από τον αμερικανό ραδιοφωνικό παραγωγό Jerry Lee, ο οποίος την αγόρασε το 1969 έναντι 12.000 δολαρίων και την πούλησε το 2010 σε πλειστηριασμό έναντι 2,6 εκατ. στερλινών. Ολοι φυσικά θυμούνται την τελευταία της «εμφάνιση» στο «Skyfall» όπου ο σκηνοθέτης, στρέφοντας την πιο σκοτεινή ματιά του στον βρετανό πράκτορα και στα συμπλέγματά του, επέλεξε να την καταστρέψει εν είδει ιδανικού συμβολισμού για τη νέα Bond εποχή.

Οπως βέβαια εύκολα θα υπέθετε κανείς, δεν ήταν η Aston Martin DB5 του «Goldfinger» που καταστράφηκε στο σετ του «Skyfall». Ούτε καν κάποια ρέπλικά της. Αντ’ αυτής και στον βωμό του ρεαλισμού η παραγωγή ανατίναξε μια Porsche 928 η οποία πήρε τη μοιραία θέση λόγω αντίστοιχων αναλογιών. Ανεξαρτήτως τεχνικών λεπτομερειών και παρ’ όλο που η καταστροφή της DB5 εξακολουθεί να αποτελεί μια αμφιλεγόμενη επιλογή που εξόργισε τους φανατικούς, το δεδομένο είναι ότι δεν θα μπορούσε να βρεθεί ιδανικότερο όχημα για να ξανασυστήσεις τον Bond. Και κάπως έτσι η ιστορία ξαναρχίζει, με την Aston Martin να αποτελεί ίσως τη μοναδική σταθερά από τότε που ο 007 συστήθηκε στο κινηματογραφικό κοινό –αν και, όπως ισχύει για όλα όσα τον περιβάλλουν, της κάνει απιστίες.