Το δεύτερο βιβλίο της «Τα θεριά της Μεσογείου» (εκδ. Ωκεανίδα) κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2014.

Πολυάσχολη γιατρός, μητέρα, σύζυγος. Η ημέρα της Νεκταρίας Ζαγοριανάκου-Μακρυδήμα μόνο άδεια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Και όμως εκείνη μέσα σε όλα αυτά βρίσκει χρόνο να γράφει, ίσως γιατί το μικρόβιο της συγγραφής υπήρχε μέσα της από τα φοιτητικά της χρόνια.

«Η συγγραφή έχει περάσει από το φλερτ στον έρωτα» δηλώνει σήμερα μιλώντας στο ΒΗΜΑgazino για το πρώτο της μυθιστόρημα «Τα θεριά της Μεσογείου».


Μανιάτες πειρατές, βενετσιάνικα παλάτια και ένας απαγορευμένος έρωτας. Μιλήστε μου για την πλοκή του μυθιστορήματός σας; «Είναι μια περιπέτεια. Μιλάει για τη φιλία, τον έρωτα, τη γνώση, τον αγώνα για επιβίωση και διάκριση. Η ιστορία ξεκινά το 1645. Τρία παιδιά γεννιούνται την ίδια νύχτα σε τρεις διαφορετικούς τόπους. Την ίδια χρονιά ξεσπά ο πόλεμος ανάμεσα στους Βενετούς και τους Οθωμανούς για την κατάκτηση της Κρήτης. Πολλά χριστιανικά κράτη από την πλευρά της Δύσης θα εμπλακούν. Η Μεσόγειος θα ενώσει τις ζωές των ηρώων».

Πώς συλλάβατε την ιδέα;
«Η αρχική ιδέα προέκυψε όταν διάβασα τη βιογραφία του Λυμπεράκη Γερακάρη, ενός διάσημου μανιάτη πειρατή. Η ζωή του στάθηκε η αφορμή. Ηθελα να μιλήσω για τους Ελληνες της εποχής εκείνης, οι οποίοι πάλευαν με τους κατακτητές».

Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται τον 17ο αιώνα. Σε τι διαφέρει εκείνη η εποχή από τη δική μας;
«Εκείνη την εποχή οι Ελληνες γνώριζαν τι ήθελαν, με ποιους είχαν να πολεμήσουν, διεκδικούσαν, αγωνίζονταν. Στη δική μας εποχή δεν είμαι τόσο σίγουρη ότι ξέρουμε τι θέλουμε».

Τι σας οδήγησε να στραφείτε στο ιστορικό μυθιστόρημα;
«Αγαπώ την Ιστορία. Η πολιορκία του Χάνδακα –του σημερινού Ηρακλείου δηλαδή –είναι η μεγαλύτερη σε χρονική διάρκεια πολιορκία στην παγκόσμια Ιστορία και όμως δεν είναι ευρύτερα γνωστή. Ηθελα να περιγράψω μέσα από τις ζωές των ηρώων μου την ελληνική κοινότητα της Βενετίας, την πατρίδα μου, τη Μάνη, και τους πειρατές της».

Φαίνεται ότι διακατέχεστε από μια έντονη αγάπη για την Ιστορία. Το προηγούμενο βιβλίο σας ήταν το λεύκωμα «Γνωριμία… με το Ζαγόρι» (εκδ. Εφύρα).
«Το Ζαγόρι ήταν ένα όμορφο ταξίδι σε έναν τόπο με μεγάλη Ιστορία και εκπληκτική φυσική ομορφιά. Δεν μπορείς να μην αγαπήσεις το Ζαγόρι από την πρώτη κιόλας στιγμή που θα περπατήσεις στα μονοπάτια του. Κάθε φορά που πηγαίναμε στο Ζαγόρι με την οικογένειά μου έβγαζα φωτογραφίες και ύστερα καθόμουν και έγραφα. Συνηθίζω να λέω πως το Ζαγόρι είναι το μισό μου όνομα!».

Εχετε βρει την ιδέα για το επόμενο βιβλίο σας;
«Εχω ξεκινήσει να το γράφω. Πάντα μου κέντριζε το ενδιαφέρον η μετάβαση από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση και ο ρόλος που έπαιξαν οι έλληνες λόγιοι που έφυγαν μετά την πτώση της Πόλης και εγκαταστάθηκαν στη Δύση».

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ