26 κορυφαίοι δρομείς ταχύτητας, μεταξύ των οποίων και 15 χρυσοί ολυμπιονίκες, μελετήθηκαν από έναν καθηγητή Βιολογίας και έναν Ψυχολογίας.
100% των αθλητών αυτών δήλωσαν ότι ήταν ήδη εξαιρετικά γρήγοροι προτού αρχίσουν οποιαδήποτε προπόνηση.
10.000 ώρες προπόνησης ενός κανονικού ανθρώπου σε μια δεκαετία δεν θα αρκούσαν για να ξεπεραστούν οι επιδόσεις των γεννημένων γρήγορων.
Τσίχλα για ενστόλους!
Μπορεί άραγε μασώντας τσίχλα να υποκαταστήσει κάποιος το βούρτσισμα των δοντιών; Το 2007 είχε φθάσει να δημοσιευθεί στο περιοδικό «Nature» εργασία σχετικά με τσίχλα που θα μασούσαν οι στρατιώτες μη έχοντας χρόνο, νερό και οδοντίατρο στη διάθεσή τους και τα δόντια τους θα καθαρίζονταν αυτόματα. Τα βακτηρίδια στη στοματική κοιλότητα καταναλώνουν απλά σάκχαρα και αποβάλλουν γαλακτικό οξύ που προσβάλλει την επιφάνεια των δοντιών. Με την τσίχλα που περιέχει ένα θραύσμα της λεγόμενης KSL-πρωτεΐνης προσβάλλονται τα τοιχώματα των κυττάρων των βακτηριδίων με αποτέλεσμα τον θάνατό τους. Αυτό όμως που λένε όλοι οι οδοντίατροι και για τις στρατιωτικές και για τις άλλες τσίχλες που υπόσχονται τα ίδια, η οδοντόβουρτσα και το νήμα εξακολουθούν να είναι αναντικατάστατα για τα μεσοδόντια διαστήματα.

Χαζή ερώτηση
Γιατί τα μάτια των ζώων δεν έχουν άσπρο;

Αυτό που εμείς ονομάζουμε «άσπρο του ματιού» οι επιστήμονες το ονομάζουν σκληρό χιτώνα του ματιού. Μαζί με τον κερατοειδή χιτώνα, ο οποίος είναι διάφανος και καλύπτει την ίριδα, δημιουργούν τον ινώδη χιτώνα του ματιού. Ο σκληρός χιτώνας προστατεύει το μάτι μας, το οποίο σε σχέση με τα μάτια των ζώων είναι περισσότερο εκτεθειμένο (τα μάτια των ζώων, ακόμη και εκείνα των πρωτευόντων θηλαστικών, βρίσκονται πιο βαθιά τοποθετημένα στην κόχη). Πρόσφατα πάντως οι επιστήμονες έδωσαν και την εξελικτική εξήγηση της μεγάλης έκτασης του σκληρού χιτώνα του ματιού μας: στις καταβολές του ανθρώπινου είδους η ύπαρξη ενός λευκού φόντου διευκόλυνε τη συνεννόηση με τα μάτια, πράγμα που έδωσε ένα εξελικτικό πλεονέκτημα σε όσους έφεραν τα κατάλληλα γονίδια. Η παραπάνω υπόθεση υποστηρίζεται και από το γεγονός ότι μεταξύ πρωτευόντων θηλαστικών που στερούνται εκτεταμένου σκληρού χιτώνα η επικοινωνία γίνεται με κραυγές και κινήσεις άκρων και όχι με τα μάτια.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ