Ηταν γνωστό ότι την εποχή των δεινοσαύρων ζούσαν πολλά είδη κροκοδείλων. Νέα ευρήματα δείχνουν μάλιστα ότι κάποιοι από αυτούς δεν δίσταζαν να επιτεθούν ακόμη και σε μεγάλους δεινόσαυρους. Κάθε είδος όμως αρχαίου κροκόδειλου είχε πολύ ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Ας δούμε ορισμένα από αυτά…
Ο κυνηγός των δεινοσαύρων


Ο Deinosuchus ήταν ένα είδος κροκοδείλου που ζούσε στη Βόρεια Αμερική. Εφτανε σε μήκος τα 12 μέτρα και είχε βάρος 8,5 τόνους. Νέα ευρήματα (δαγκωνιές σε απολιθώματα) δείχνουν ότι ο Deinosuchus πραγματοποιούσε επιθέσεις σε δεινόσαυρους. Τα ευρήματα αυτά μελέτησε ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ερνέστο Μπλάνκο, ειδικό στον τομέα της παλαιοεμβιομηχανικής στο Ινστιτούτο Φυσικής του Μοντεβιδέο. Εκτιμούν ότι ο Deinosuchus έκανε επιθέσεις σε αδρόσαυρους αλλά και σε ορισμένα είδη θεροποδών, την οικογένεια δεινοσαύρων στην οποία ανήκει και ο Τυραννόσαυρος ρεξ (T.rex). Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο Deinosuchus άρπαζε με τα τεράστια σαγόνια του τους δεινόσαυρους και κατάφερνε να τους περιστρέφει και ταυτόχρονα να τους διαμελίζει. Οπως είναι ευνόητο, το θέαμα ενός γιγάντιου κροκοδείλου που έχει αρπάξει έναν μεγάλο δεινόσαυρο και τον περιστρέφει μέχρι θανάτου θα ήταν πραγματικά μοναδικό αλλά και κυριολεκτικά τρομακτικό.
Οι σπρίντερ


Πώς επιβίωναν οι κροκόδειλοι την εποχή των δεινοσαύρων; Απάντηση στο ερώτημα αυτό θέλησαν να δώσουν βρετανοί ερευνητές μελετώντας τις αλλαγές σε οστά των ερπετών από τότε ως σήμερα. Φαίνεται ότι οι αρχαίοι κροκόδειλοι ανέπτυξαν διάφορες ικανότητες για να προσαρμοστούν στο περιβάλλον όπου ζούσαν. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ορισμένοι αρχαίοι κροκόδειλοι έτρεχαν στη στεριά το ίδιο γρήγορα με τους σκύλους ενώ άλλοι διεύρυναν το διαιτολόγιό τους προσθέτοντας σε αυτό και την κατανάλωση φυτών. Τη μελέτη πραγματοποίησαν ειδικοί του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ. Αρχικά οι ερευνητές επικέντρωσαν την προσοχή τους στις σιαγόνες περισσότερων από 100 κροκοδείλων που ζούσαν στη Μεσοζωική περίοδο, η οποία ξεκίνησε πριν από περίπου 250 εκατομμύρια έτη και διήρκεσε 170 εκατομμύρια έτη.
Συγκρίνοντας τις σιαγόνες, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι για περίπου 100 εκατομμύρια έτη οι αρχαίοι κροκόδειλοι είχαν χαρακτηριστικά παρόμοια με εκείνα των σημερινών. Ηταν δηλαδή σαρκοβόρα υδρόβια όντα. Ομως πριν από περίπου 140 εκατομμύρια έτη ορισμένα είδη κροκοδείλων εμφανίζονται με σιαγόνες διαφορετικές σε μέγεθος και μηχανική κατασκευή από τα υπόλοιπα είδη.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αυτές οι εξελικτικές αλλαγές στις σιαγόνες έγιναν σε είδη κροκοδείλων που ζούσαν σε πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον και έπρεπε να προσθέσουν και άλλα πράγματα στη διατροφή τους εκτός από ψάρια ή άλλα θαλάσσια όντα για να καταφέρουν να επιβιώσουν. Από τη μελέτη των απολιθωμάτων προκύπτει επίσης ότι κάποια είδη για λόγους προστασίας είχαν αναπτύξει αμυντικούς μηχανισμούς όπως παραδείγματος χάριν φυσική «πανοπλία» όπως αυτή που διαθέτουν σήμερα τα αρμαντίλο. Αλλα είδη αρχαίων κροκοδείλων κατάφεραν να κινούνται πολύ γρήγορα στη στεριά για να ξεφεύγουν από τους δεινόσαυρους. Ευτυχώς που ειδικά αυτά τα είδη-σπρίντερ εξαφανίστηκαν, διότι αν είχαν επιβιώσει μάλλον ο πλανήτης σήμερα θα κατοικούνταν μόνο από κροκόδειλους…

Ο… κεφάλας
Ενα «περίεργο» απολίθωμα που εντοπίστηκε πριν από πέντε χρόνια στη Βρετανία ανήκει σε ένα άγνωστο είδος κροκοδείλου που ζούσε την εποχή των δεινοσαύρων. Ο Goniopholis kiplingi είχε μήκος 3,5 μέτρα και το κεφάλι του είχε μήκος 1 μέτρο. Το απολίθωμα εντοπίστηκε στο Ντόρσετ που βρίσκεται νοτιοδυτικά της χώρας και δεν ήταν προϊόν ανασκαφής αφού ουσιαστικά αποκαλύφθηκε… μόνο του έπειτα από μια κατολίσθηση που έγινε στην περιοχή το 2007. Υστερα από πέντε χρόνια μελετών και αναλύσεων του απολιθώματος οι ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ανήκει σε ένα άγνωστο ως σήμερα είδος κροκοδείλου.

Ο κροκόδειλος αυτός ζούσε πριν από 130 εκατομμύρια έτη, όταν στην περιοχή εκείνη υπήρχαν έλη και λιμνοθάλασσες. Τρεφόταν με ψάρια, χελώνες και άλλα είδη που ζούσαν σε εκείνες τις περιοχές. Το νέο είδος έλαβε την ονομασία Goniopholis kiplingi. Το Goniopholis αντιστοιχεί στο ελληνικό «Γωνιόφολις» και είναι μια σύνθεση των ελληνικών λέξεων «γωνία» και «φολίς». Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι φολίδες (τα λέπια) του κροκοδείλου σχημάτιζαν γωνίες. Το kiplingi δόθηκε προς τιμήν του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, συγγραφέα του «Βιβλίου της Ζούγκλας».

HeliosPlus