Οι τοπικές εκλογές «ναρκοπέδιο» για τον ΣΥΡΙΖΑ

Με τις φιλοδοξίες στο ζενίθ αλλά και πολλές γκρίζες ζώνες σε θέματα γραμμής, στρατηγικής και τακτικών επιλογών εισέρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ στο 2014. Η ολοκλήρωση των πρόσφατων ψηφοφοριών στη Βουλή και η οριακή πλειοψηφία που διαθέτει πλέον η κυβέρνηση οδηγούν την αξιωματική αντιπολίτευση σε εκτιμήσεις σύμφωνα με τις οποίες η διεξαγωγή τριπλών εκλογών τον Μάιο είναι περίπου μια αναπόδραστη εξέλιξη.

Δύσκολες ισορροπίες

Παρά ταύτα, σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιωθεί στην πράξη, ο κ. Αλ. Τσίπρας έχει να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο πεδία: από τη μία πλευρά ήδη σχεδιάζει τις ευρωπαϊκές περιοδείες του ως υποψηφίου της Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την προεδρία της Κομισιόν· από την άλλη, έχει να διευθετήσει μια σημαντική εκκρεμότητα: την επιλογή των κατάλληλων υποψηφίων προσώπων και συσχετισμών δυνάμεων για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Και φαίνεται ότι το συγκεκριμένο ζήτημα προξενεί ήδη σημαντικούς προβληματισμούς και κραδασμούς στην Κουμουνδούρου αλλά και στις κατά τόπους οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο μείζων στόχος είναι η πρωτιά στις ευρωεκλογές, οι οποίες ούτως ή άλλως έχουν χαρακτηριστεί δημοψήφισμα και παράμετρος ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών στη χώρα. Υπό το πρίσμα αυτό, στην Κουμουνδούρου επιχειρούν, αν όχι να υποβαθμίσουν, σε κάθε περίπτωση να μετριάσουν τη σημασία που προσδίδουν στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές και την επίδρασή τους στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό.

Διαφωνίες και τριβές

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ σε τοπικό επίπεδο είναι πολλά και εκδηλώνονται σε διάφορα πεδία και με πολλαπλές αφορμές. Είτε μεταξύ παλαιών και νέων στελεχών είτε μεταξύ «προεδρικών» και εκπροσώπων της Αριστερής Πλατφόρμας είτε μεταξύ πασοκογενών και αρνητών της επιχειρούμενης πολιτικής διεύρυνσης, οι τριβές σε κάποιες περιοχές είναι ήδη έντονες και αυτή τη στιγμή δεν διαφαίνεται το πώς θα επέλθει η αναγκαία εκτόνωση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Χαλάνδρι, μία από τις περιοχές της Β’ Αθηνών, στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε να ποντάρει πολιτικά, έξι μήνες όμως πριν από τις εκλογές είναι διασπασμένος στα τέσσερα, με αντίστοιχους διεκδικητές χρίσματος και δυνάμει υποψηφίους, χωρίς να διαφαίνεται το πώς θα καταλήξει σε μια κοινά αποδεκτή λύση.

Σε αυτό το επίπεδο και ενώ όλες οι σχετικές εσωκομματικές διαδικασίες παραμένουν ως τις αρχές Ιανουαρίου «παγωμένες», η αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται ότι θα στραφεί και θα ρίξει ιδιαίτερο βάρος σε δήμους όπου μπορεί να συνδυαστεί όσο πιο αρμονικά και αποτελεσματικά γίνεται η αφομοίωση πασοκογενών δυνάμεων και στελεχών (π.χ., το Περιστέρι, όπου πληροφορίες αναφέρουν πως υποψήφιος ενδέχεται να είναι ο στενός συνεργάτης του κ. Τσίπρα κ. Α. Καρίτζης).

Ταυτοχρόνως οι πονοκέφαλοι για τον ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν έντονοι για μερικές ειδικές περιπτώσεις. Σε περιοχές π.χ. όπου θα ανέμενε κανείς ότι συσπειρώνει δυνάμεις και έχει δυνατότητες να προχωρήσει με τοπικές συμμαχίες δεν φαίνεται να υπάρχει η απαιτούμενη δυναμική.

Μία από αυτές είναι σχεδόν ολόκληρη η Περιφέρεια Πειραιά, όπου, παρά τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και λαϊκής δυσφορίας, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειχνε μέχρι πρότινος να επωφελείται πολιτικά και δημοσκοπικά.

Σε αυτό οφείλεται και η φημολογούμενη απροθυμία στελεχών της περιοχής όπως ο κ. Θ. Δρίτσας να διεκδικήσουν τη δημαρχία της πόλης, αν και αυτό είναι σήμερα μάλλον το επικρατέστερο σενάριο.

Αντιμνημονιακή… παγίδα

Με βάση αυτά, το μεγάλο στοίχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η πραγματοποίηση μιας αξιοπρεπούς εμφάνισης στις αυτοδιοικητικές εκλογές και πάντως η καταγραφή ποσοστών που δεν θα αντισταθμίσουν ή θα ακυρώσουν ακόμη και μια ενδεχόμενη πρωτιά στις ευρωεκλογές.

Για τον λόγο αυτόν ήδη στην Κουμουνδούρου και στις κλειστές συσκέψεις που πραγματοποιούνται εν όψει εκλογών έχουν γίνει επισημάνσεις του τύπου «δεν πάμε καλά προς τις δημοτικές, πρέπει να κινηθούμε αλλιώς και με σαφή στρατηγική», ενώ πολλοί έχουν ήδη αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η λογική της αντιμνημονιακής ψήφου στις τοπικές εκλογές δεν συγκινεί μεγάλες μερίδες πολιτών, οι οποίοι κατά πάσα βεβαιότητα θα ψηφίσουν με καθαρά τοπικά και αυτοδιοικητικά κριτήρια –ενδεχομένως δε περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Πέραν όλων αυτών, πάντως, το στοιχείο της ημερομηνίας διεξαγωγής του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών μία εβδομάδα νωρίτερα από τις ευρωεκλογές συνιστά μείζονα λόγο προβληματισμού για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η ανησυχία που διατυπώνεται από πολλούς εντοπίζεται στο ενδεχόμενο ενίσχυσης της ούτως ή άλλως αυξημένης τάσης αποχής στις ευρωεκλογές, είτε στις περιοχές όπου το αποτέλεσμα θα έχει κριθεί από την πρώτη Κυριακή είτε εκεί όπου δεν θα υπάρχει υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Το στοιχείο της συμμετοχής είναι προφανώς ένα από εκείνα στα οποία ποντάρει η Κουμουνδούρου, έχοντας ως δεδομένη δεξαμενή ψηφοφόρων τους απογοητευμένους, αγανακτισμένους και εξοργισμένους από την κυβέρνηση.

Οι εσωκομματικές διαδικασίες, οι συνεδριάσεις οργάνων, όπως η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή, για τη λήψη αποφάσεων εν όψει αυτοδιοικητικών εκλογών, αναμένονται για τα τέλη Ιανουαρίου, όπου και θα φανεί σε ποιο κλίμα και με ποια δεδομένα θα πορευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ προς τις εκλογές, ενώ δεν αποκλείεται να ανακοινωθούν κάποιες πρώτες υποψηφιότητες.