Καλή αρχή, αλλά η συνέχεια…
Η αγωνιστική «ουβερτούρα» του 6ου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Στίβου (και όχι Κλασικού Αθλητισμού, γιατί αν γίνεται συσχέτιση με την αρχαιοελληνική παράδοση και κληρονομιά τότε κατάφωρη είναι η ιστορική αδικία για την Πάλη και την Πυγμαχία – Πυγμή) έβαλε νέφτι στα ελληνικά όνειρα. Παλιά ιστορία. Μετά το φούντωμα η απογοήτευση και η εύκολη κριτική. Κάποιοι, φαντασιοκόποι, ονειρεύονταν τον Αγγελο Παυλακάκη στο βάθρο των νικητών, ίσως μάλιστα πλαισιωμένο από δύο μαύρες κολόνες. Ο λαμπρού μέλλοντος σπρίντερ που έφερε νέο άνεμο στον χώρο έδωσε απτό δείγμα των δυνατοτήτων του με το νέο εθνικό ρεκόρ των 10.11 στα 100 μέτρα που χρωματίστηκε από έναν συμβολισμό. Μια πιθανή ήττα του Ντόνοβαν Μπέιλι στον τελικό. Ετσι ο Μπέιλι είδε την πλάτη, πάνω στον τερματισμό, ενός άλλου (κάτι που κάθε άλλο παρά του αρέσει) και μάλιστα λευκού. Ποιος θα το έλεγε με σιγουριά ότι σε 24 ώρες θα υπήρχε και «νταμπλ». Η επιτυχία του Παυλακάκη οφείλεται σε ήδη ταξινομημένα προσόντα και αυτό που πρέπει να γίνει λέγεται συστηματοποιημένη και εντατικοποιημένη δουλειά. Οι τεχνικές αναλύσεις δεν είναι της στιγμής αλλά είναι φανερό (κάτι που δεν απαιτεί ειδικές γνώσεις) ότι επίδοση στα 10.00 απαιτεί σταθεροποίηση σε κοντινούς χρόνους. Τα φτερά του Αγγελου μπορεί να πετάξουν ως εκεί (όχι σήμερα αλλά στο κοντινό μέλλον).
Στα «συν» της ημέρας, από ελληνικής πλευράς, είναι η πρόκριση στον β’ γύρο των 100 μ. της Κατερίνας Θάνου, της Μαρίας Τσώνη, του Χάρη Παπαδιά, η «παλικαρίσια» συμπεριφορά της Κατερίνας Σκούρτη στα 1.500 μ. Τη Σκούρτη τη φέρνουμε ως παράδειγμα προς μίμηση γιατί κρατήθηκε στο επίπεδο των δυνατοτήτων της σε αντίθεση με τους υπόλοιπους αθλητές της ημέρας που βρέθηκαν κάτω από τις επιδόσεις τους. Σε ένα τέτοιο καμίνι είναι επιτυχία έστω και συμβατική η επιβεβαίωση του εαυτού σου. Η πιο σκληρή απογοήτευση ήρθε από τον Κώστα Κουκοδήμο, ενώ ρίπτες, άλτες κ.ά. δεν κατάφεραν να πλησιάσουν έστω τα προσωπικά ρεκόρ τους.
Μία και μόνη βολή και μάλιστα η πρώτη ήταν αρκετή για τον «ακρίτα» Κώστα Γκατσιούδη να βάλει φτερά στο ακόντιό του και στις προσδοκίες μας. Από στόφα πρωταγωνίστριας η Ολγα Βασδέκη σε μιαν από τις νεότερες κατακτήσεις του στίβου γυναικών, το τριπλούν άνοιξε τον κρουνό και άλλων προσδοκιών. Στο τριπλούν ένα από τα φαβορί, η Ρωσίδα Αννα Μπιριούκοβα, άνοιξε τον χορό των επώδυνων τραυματισμών.
Ο Ουκρανός Αλεξάντρ Μπάγκατς από τις πιο αρρενωπές μορφές των αγώνων και δεδηλωμένος ζυθοπότης έκλεψε τη νίκη με διαφορά μόλις τριών πόντων στη σφαιροβολία από τον Αμερικανό Τζον Γκοντίνα (21.47 – 21.44). Πιάστηκε ντοπέ και έτσι έχασε και το χρυσό αλλά και το πριμ των 60.000 δολαρίων που κερδίζει, ο πρώτος νικητής κατ’ επινόηση μεν του κ. Νεμπιόλο αλλά κατ’ εφαρμογήν των πιεστικών απαιτήσεων των «παραγωγών έργου», των μεγάλων αθλητών τουτέστιν. Οσον αφορά τον άλλο χρυσό ολυμπιονίκη βαδιστή Ντανιέλ Γκαρθία (20.000 μ.) ήρθε να πιστοποιήσει δύο τινά: τη συνέχιση μιας γόνιμης μακρόχρονης παράδοσης στο βάδην των συμπατριωτών τού Εμιλιάνο Ζαπάτα αλλά και το όποιος πάθει μαθαίνει. Σε δύο προηγούμενα πρωταθλήματα είχε ακυρωθεί, κάτι που δεν απέφυγε ο αισθητά προηγούμενος προς τη λήξη του αγώνα Ιλια Μαρκόφ. Δέχθηκε τρεις «κόκκινες» παρατηρήσεις και έτσι ο βραχύσωμος Μεξικανός φρόντισε, σαφώς ανακουφισμένος, να αποφύγει τη μοιραία τρίτη. (Αυτό το «έξω», λίγο πριν από την πηγή είναι φοβερά σκληρό).
Το κυνήγι των μεταλλίων (και των πριμ σε 80.000, 60.000, 40.000 και 20.000 δολάρια)
Σφαιροβολία ανδρών: Τζον Γκοντίνα (ΗΠΑ) 21,44 μ., Σβεν Μπούντερ (Γερμανία) 21,24 μ., Σι Τζέι Χάντερ (ΗΠΑ) 20,33 μ.
20.000 βάδην: Ντ. Γκαρθία (Μεξικό) 1 ώρα 21’43”, Μιχαήλ Σενίκοφ (Ρωσία) 1 ώρα 21’53”, Μιχ. Χμελνίτσκι (Λευκορωσία) 1 ώρα 22’01” Οκτώ μαύρα βέλη και μία αποκαθήλωση
Το «κατοστάρι» ακόμη μια φορά επιβεβαίωσε τη φήμη του ότι προκαλεί αστραπιαίο όσο μια ανάσα μεθύσι… Εστω και αν η φανερή (και όχι κρυφή) ελληνική ελπίδα συμμετοχής στον τελικό του Αγγελου Παυλακάκη δεν υλοποιήθηκε. Ενας συγκλονιστικός αγώνας, αν και τα προγνωστικά ότι τουλάχιστον έξι δρομείς θα κατέβαιναν τα 10.00 δεν βρήκαν τον στόχο τους. Αυτό έγινε από τέσσερις μόνο. Είδατε πού έχει φτάσει το σπριντ; Το γεγονός ήταν η πολύκροτη ήττα του περιλάλητου Μπέιλι, κάτι ωστόσο που δεν ήταν έξω από το παιχνίδι. Εστω και με λίγες πιθανότητες αν ληφθεί υπόψη η εκτίναξη στα ύψη του νέου αστέρα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, του νεαρού Μορίς Γκριν (μαθητή του μεγαλύτερου δασκάλου του σύγχρονου σπριντ, Τζον Σμιθ). Ο παγκόσμιος καναδός ρέκορντμαν Ντόνοβαν Μπέιλι (που στα 100 μέτρα «νικάει» αυτοκίνητο μικρομεσαίου κυβισμού), δεόντως υπερφίαλος, όσο και αν στην κουβέντα συχνά δίνει την εντύπωση ενός καλοκάγαθου ανθρώπου, δέχθηκε στον εγωισμό του (και τον έχει σε αφθονία) δεινό πλήγμα από τον Γκριν. Ουσιαστικά άνοιξαν οι μεταξύ τους λογαριασμοί. Σύντομα θα δούμε ξεκαθάρισμα (ίσως και σε αυτό το πρωτάθλημα, με τη σκυταλοδρομία 4Χ100). Οι Αμερικανοί πανηγύρισαν δεόντως τη νίκη του Γκριν και μάλιστα με χρόνο που προοιωνίζεται ακόμη και παγκόσμια επίδοση (9.86 – 9.84) καθώς έφεραν βαρέως την εκτόπισή τους από τους Καναδούς (ας μην ξεχνούμε ότι του Μπέιλι προηγήθηκε ο Μπιγκ Μπεν Τζόνσον, ο και καθαιρεθείς «μαύρος αυτοκράτορας»). Γλυκύτατος, φιλέλληνας, απλός και φιλόδοξος, ο νεαρός Γκριν έκανε αυτό που είπε ο «εντολοδόχος» σπόνσοράς του (κατά δήλωση του πατέρα του υπεραθλητή), δηλαδή just do it (πρόκειται για διαφημιστικό σλόγκαν). Το απαραίτητο κερασάκι του σπονσορισμού στους σύγχρονους άθλους στο ταρτάν!
Οσον αφορά τον ημέτερο Αγγελο Παυλακάκη, η αδυναμία του να φθάσει στον τελικό δεν είναι δύσκολο να εξηγηθεί. Αλλωστε φρόντισε ο ίδιος, με χαρακτηριστική παρρησία, να πει ότι δεν είναι ακόμη έτοιμος να σηκώσει το φορτίο: «Να κάνω τρεις κούρσες φουλ και η τρίτη να μου δίνει την πρόκριση…». (Μήπως άραγε πρέπει να κάνουμε μια αναδρομή, για να θυμηθούμε ότι τέτοιες δοκιμασίες κόστισαν και στον «φτερωτό γιατρό», τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο;). Εν πάση περιπτώσει αν τα 9.84 (του Μπέιλι και η άμεση φιλοδοξία του Γκριν) οδηγούν στο σπάσιμο ακόμη και του φράγματος των 9.80, γιατί να μη διακρίνουμε στο βάθος του ορίζοντα το φράγμα των 10.00 να πέφτει και από τον έλληνα πρωταθλητή, καθώς ουδόλως πρέπει να ξεχνούμε στην τύρβη των ημερών και τον Χάρη Παπαδιά.
Η Κατερίνα Θάνου έδωσε τη μάχη της. Η ίδια μιλάει για κακοτυχία στην κλήρωση. Ασφαλώς θα μπορούσε να προχωρήσει αλλά οι συγκυρίες (καλές ή κακές) παίζουν το παιχνίδι τους ως αστάθμητες παρεμβολές.
Δεν έλειψαν και οι «τραγικές φιγούρες». Χτυπητό παράδειγμα η… ξανθοποιημένη νέγρα Μέρλιν Οτι, από την Τζαμάικα, εξαιρετικά οικείο πρόσωπο στους σπουδαίους αγώνες που ασφαλώς άξιζε καλύτερη τύχη (στα προχωρημένα χρόνια της, κάπου 37) όχι τόσο γιατί κατετάγη 7η αλλά για το πώς κατετάγη ύστερα από άδειασμα της «μπαταρίας» της (που ήδη βρισκόταν στο τέλος της και, ως γνωστόν, οι αρνήσεις της μπαταρίας έρχονται ξαφνικά αν δεν υπάρχει σχετική πρόνοια). Παρά την πίεση από την Ουκρανή Πιντούσεβιτς η Αμερικανίδα Μάριον Τζόουνς δεν είχε εμφανές πρόβλημα για τη νίκη.
Τραχύτατη η αναμέτρηση των «θηρίων της βαλβίδας», των σφυροβόλων, έστω και αν πολλοί δεν την πρόσεξαν, με τελικό νικητή τον Γερμανό Χάιντς Βάις με τα πολλά ντεσιμπέλ της κραυγής του σε κάθε προσπάθεια που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην τελευταία βολή του.
Τα μετάλλια
Σφυροβολία: Χάιντς Βάις (Γερμανία) 81,78 μ., Αντρέι Σκβάρουκ (Ουκρανία) 81,46 μ., Βασίλι Σιντορένκο (Ρωσία) 80,76 μ.
100 μ. γυναικών: Μάριον Τζόουνς (ΗΠΑ) 10.83, Ζάνα Πιντούσεβιτς (Ουκρανία) 10.85, Σεβ. Φίνες (Μπαχάμες) 11.03.
100 μ. ανδρών: Μορίς Γκριν (ΗΠΑ) 9.86, Ντόνοβαν Μπέιλι (Καναδάς) 9.91, Τιμ Μοντγκόμερι (ΗΠΑ) 9.94. Δεν τη συμπαθούσε ο Αίολος…
Ο άνεμος σε πολλά αγωνίσματα στίβου συχνά αποδεικνύεται αποφασιστικής σημασίας ρυθμιστικός παράγοντας. Αυτό ακριβώς συνέβη και στο τριπλούν, όπου ο Αίολος ούτε σε μια προσπάθειά της δεν φάνηκε να συμπαθεί την Ολγα Βασδέκη. Δεν είναι πολλοί αυτοί που πρόσεξαν ότι σε όλες τις προσπάθειές της είχε τον άνεμο εχθρικό ή στην καλύτερη περίπτωση παθητικό. Αντίθετα, οι κοπέλες που ανέβηκαν στο βάθρο ευνοήθηκαν. Ισως με άνεμο ευνοϊκό ενός μέτρου η Ολγα όχι μόνο να είχε σημειώσει επίδοση πάνω από τα 14,75 μ. αλλά και να είχε κερδίσει μετάλλιο. Εν πάση περιπτώσει αναδείχθηκε σε μορφή του στίβου μας, καθώς με ψυχολογική θωράκιση, θετική τεχνική κατάρτιση και «τσαγανό» αγωνίστηκε με τις κορυφαίες του είδους ως ίση προς ίσες και το νέο ρεκόρ της (14,62 μ.) υποδηλώνει πολύ πάρα πολύ περισσότερα από τέσσερις ψυχρούς αριθμούς (και στο ενεργητικό αυτό συμβολή σημαντικότατη και του προπονητή της Παν. Μαρκιανίδη). Ισως δύο αριθμοί να λένε περισσότερα. Τα 15 μ., ένα φράγμα που μπορεί να το σπάσει στο άμεσο μέλλον.
Την αμερικανική ευφορία για τον θρίαμβο του Γκριν στα 100 μέτρα ήρθε να τη σκιάσει η αποτυχία (γιατί τέτοια είναι η τρίτη θέση) στα 400 μέτρα εμπόδια όπου η παράδοση δεκαετιών θέλει τους Αμερικανούς να θριαμβεύουν. Φυσικά, κατά διαστήματα, δεν έλειψαν και οι σφήνες (λευκή ήταν εκείνη του Βρετανού Εμερι) από άλλες χώρες. Αυτήν τη φορά ο «μαύρος» της Γαλλίας Στεφάν Ντιαγκανά, ένας παλαίμαχος του δύσκολου και θεαματικού αυτού αγωνίσματος, ανέτρεψε τα προγνωστικά, ενώ η Νότιος Αφρική (μετά την πολύχρονη καραντίνα αποκλεισμού) κάνει αισθητή παρουσία στους διεθνείς στίβους (δείγμα ο Λέβελιν Χέρμπερτ, τρίτος). Μια μαύρη Αυστραλέζα, η Κάθι Φρίμαν, στα 400 μέτρα γυναικών κέρδισε το χρυσό μετάλλιο, τα δολάρια και είχε την ευκαιρία του πανηγυρισμού με δύο σημαίες. Η μία ήταν η επίσημη και η άλλη εξέφραζε τις διεκδικήσεις τής φυλής της στην Πέμπτη Ηπειρο. Ευκαιρίας δοθείσης η Γερμανίδα Σαμπίνε Μπράουν νίκησε όχι δίχως κόπο στο έπταθλο. Σημασία έχει ότι η Σαμπίνε σε ένα τόσο σκληρό αγώνισμα κατόρθωσε έξι χρόνια μετά την πρώτη νίκη της στο Τόκιο, το 1991, να επαναλάβει τον άθλο, με ασημένιο ενδιάμεσο κρίκο το 1993 στη Στουτγάρδη. Η ράτσα των δεκαθλητών και επταθλητριών έχει, πέραν από την πολύπτυχη εξοντωτική αγωνιστική δοκιμασία, και την ψυχική της ιδιαιτερότητα καθώς οι αγώνες διεθνούς εμβέλειας στους οποίους παίρνουν μέρος κάθε χρόνο είναι σχετικά λίγοι και έτσι έχει δημιουργηθεί μια «διεθνής οικογένεια» φιλικότητας αλλά και τραχύτατου ανταγωνισμού.
Από ελληνικής πλευράς, ο Λάμπρος Παπακώστας χρειάστηκε να επιστρατεύσει τις δυνάμεις του για να περάσει τα 2,28 μ. και να προχωρήσει στον τελικό. (Καλό θα ήταν να είχε αποφύγει συσχέτιση της παρουσίας τού κόσμου στο στάδιο με τη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων. Συγχωρητέα εκδήλωση ευνόητης απογοήτευσης). Η «πρόκληση Νεμπιόλο» θα έπρεπε να είχε πάρει ακόμη πιο σκληρή απάντηση, πέραν αυτής από τον κ. Σαβράμη. Ας γίνει αντιληπτό ότι και για τα «μεγάλα αφεντικά» του Αθλητισμού ισχύει το αρχαιοελληνικό «μέχρις εμβάδος». Αν και ο κόσμος καταλαβαίνει πολύ καλά τα δήθεν φιλελληνικά χαμόγελα, που και υποκρισία κρύβουν αλλά και μέσα στην ανθοδέσμη κρύβουν στιλέτο!
Ευχάριστη νότα η τόσο αξιόλογη προσπάθεια του Παναγιώτη Στρουμπάκου να περάσει στους προημιτελικούς των 800 μέτρων με καλό χρόνο (1.46.9). Δεν έλειψαν και οι ηχηρές αποτυχίες, ιδιαίτερα των αλτών του ύψους Τσαρλς Οστιν (… ολυμπιονίκης) και του ταλαντούχου Γιουγκοσλάβου Τόπιτς, του ιταλού πρωταθλητή και πολύ γνωστού Ντι Νάπολι (1.500) καθώς και του συμπατριώτη του στιπλίστα Λαμπρουσκίνι.
Τα μετάλλια
400 μ. γυναικών: Κάθι Φρίμαν (Αυστραλία) 49.77, Σάντι Ρίτσαρντς (Τζαμάικα), 49.79, Μάιλς Κλαρκ (ΗΠΑ) 49.90.
400 μ. εμπ. ανδρών: Στεφάν Ντιαγκανά (Γαλλία) 47.70. Λέβελιν Χέρμπερτ (Νότιος Αφρική) 47.86, Μπράιαν Μπρόνσον (ΗΠΑ) 47.88.
Τριπλούν γυναικών: Σάρκα Κασπάροβα (Τσεχία) 15,20 μ., Ράντισα Ματεέσκου (Ρουμανία) 15,16 μ., Γέλ. Γκοβόροβα (Ουκρανία) 14,67 μ.
Επταθλο: Σαμπίνε Μπράουν (Γερμανία) 6.739 β., Ντ. Λιούις (Βρετανία) 6.654 β., Ρεμ. Ναζαρόβιενι (Λιθουανία) 6.566 β. Ελληνική χαρά αλλά και το Βατερλό ενός αυτοκράτορα
Η τέταρτη μέρα του παγκόσμιου πρωταθλήματος επιφύλαξε την τόσο αναμενόμενη λαϊκή χαρά με το μετάλλιο (χάλκινο) του ακρίτα του αθλητισμού μας Κώστα Γκατσιούδη στον ακοντισμό. Ταυτόχρονα, στο ίδιο αγώνισμα έγινε και το πιο ηχηρό πατατράκ καθώς αποκλείστηκε (με δύο άκυρες βολές και μια ανεπαρκή στα 82,04 μ., με δικό του το παγκόσμιο ρεκόρ στο κατώφλι των 100 μέτρων 98,48 μ.) από την οκτάδα ο Τσέχος Γιαν Ζελέζνι. Φυσικά το θέμα δεν είναι οικονομικό καθώς, όπως λέγεται, αυτός ο μπουχτισμένος από δόξα και χρήμα υπερακοντιστής έχει κανονίσει μετεγγραφή στο αμερικανικό μπέιζμπολ (αντί 3 εκατ. δολαρίων). Είναι η κατακόρυφη πτώση (σε βάθος 16,50 μ.) ενός σουπερστάρ του αθλητικού θεάματος. Ο Ζελέζνι δεν έψαξε για δικαιολογίες αλλά απέδωσε την αποτυχία σε «φτωχή τεχνική» (δηλαδή σε λαθεμένη εκτέλεση). Δεν παρέλειψε, ωστόσο, να εκφράσει τη δυσφορία του για τον Γερμανό Μπόρις Χένρι (επίσης αποτυχόντα, στην έκτη θέση) γιατί χρησιμοποίησε δικά του «ανεπίσημα» ακόντια…
Οσον αφορά τον Γκατσιούδη, στάθηκε τυχερός και άτυχος. Πάντως εκτόξευσε στα ουράνια τον παλλαϊκό ενθουσιασμό σε ένα κατάμεστο στάδιο (θέαμα που ασφαλώς έκανε τον κ. Πρίμο να καταπιεί τη γλώσσα του, εκτός αν αποδώσει την προσέλευση του κόσμου στο δικό του κέντρισμα προς τους «ιθαγενείς». Ο πρόεδρος της IAAF μπορεί να αυτοχαρακτηρίζεται… φιλέλληνας αλλά το «μέχρις εμβάδος» δεν φαίνεται να τον πολυαπασχολεί). Τυχερός ο Γκατσιούδης γιατί έφυγε από μπροστά του το θηρίο Ζελέζνι αλλά άτυχος γιατί τραυματίστηκε στην πέμπτη προσπάθειά του και έτσι είχε την ευκαιρία ένας διάσημος ακοντιστής, ο Αγγλος Στίβεν Μπάκλεϊ, στην τελευταία βολή του να κερδίσει με 16 πόντους το ασημένιο μετάλλιο από τον Γκατσιούδη (88,60 έναντι 86,64). Μπροστά τους όμως ξεπήδησε, ερχόμενος σχεδόν από το πουθενά, με ατομική επίδοση στα 84 μέτρα, ένας νέος και δυνατός ακοντιστής από τη Νότια Αφρική, 22 χρόνων, ο Μάριους Κόρμπετ που με τη δεύτερη βολή (88,40 μ.) αλλά και τον καλύτερο μέσο όρο προσπαθειών (του αρκούσε και η αμέσως κατώτερη βολή 87,40 μ.) άρπαξε το χρυσό μετάλλιο. Τον τραυματισμό του ο έλληνας πρωταθλητής τον απέδωσε και αυτός σε λαθεμένη τεχνική, με συνέπεια «να του φύγει το χέρι» και να τραυματιστεί. (Ακοντισμός, όσο θεαματικός είναι άλλο τόσο και… ύπουλος που σπάνια συγχωρεί λάθη στην εκτέλεση).
Η επιτυχία του Γκατσιούδη (που υπόσχεται ότι «από εδώ και πέρα θα παίζω πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις» και είναι σίγουρο) ήρθε να απαλύνει την απογοήτευση από τον αποκλεισμό της δισκοβόλου Αναστασίας Κελεσίδου, στην οποία είχαν εναποτεθεί προσδοκίες. Αντίθετα κατάφερε η δεύτερη τη τάξει Στέλλα Τσικούνα να προκριθεί. Με την έναρξη του απογευματινού προγράμματος τον κόσμο τον ξεσήκωσε η «ηρωική» προσπάθεια του Παναγιώτη Στρουμπάκου, οιστρηλατούμενου από φιλοτιμία και εμπνεόμενου από την παρουσία του διάσημου Κίπκετερ, να περάσει στον ημιτελικό. Τηρουμένων των αναλογιών χρυσό μετάλλιο για τον έλληνα δρομέα.
Κάθε ένας από τους άλλους τελικούς της ημέρας είχε ένα ιδιαίτερο και πολύ ενδιαφέρον χαρακτηριστικό που όλα μαζί δίνουν την εικόνα του στιβικού ψηφιδωτού, με την απέραντη ποικιλία και τις εκπλήξεις ανά πάσα στιγμή. Ετσι ο σπουδαίος κουβανός άλτης Ιβάν Πεντρόζο με μόνο ένα έγκυρο (!) άλμα (το πρώτο, 8,42 μ.) εξασφάλισε το χρυσό μετάλλιο, σε αντίθεση με τον παρτενέρ του στη β’ θέση Αμερικανό Ερικ Ουόλντερ με έξι έγκυρα άλματα μεταξύ 8,29 μ. και 8,38 μ. (Και αυτός κέρδισε το τρόπαιο με την πρώτη). Στα 1.500 μέτρα μια αθλήτρια της Πορτογαλίας (κατάλοιπα της αποικιοκρατίας, από το Πράσινο Ακρωτήριο πιθανότατα, και με επίθετο που θυμίζει γουέστερν Κάρλα Σακραμέντο και σαλούν) έδωσε ακόμη ένα χρυσό μετάλλιο στη «μαύρη φυλή». Το κλου της βραδιάς, η λεβέντικη νίκη τρέχει όρθιος σαν κυπαρίσσι , η άνετη επιβολή του μεγάλου Μάικλ Τζόνσον στα 400 μέτρα (44,12). Τέσσερις Αμερικανοί στην οκτάδα δηλώνουν το τι έχει να γίνει στη «μεγάλη σκυταλοδρομία». Αξιοσημείωτο το χάλκινο μετάλλιο από τον Τάιρι Ουάσιγκτον εκπρόσωπο της νέας γενιάς του παγκόσμιου στίβου (21 χρόνων) , αλλά η νεότερη μέχρι στιγμής παγκόσμια πρωταθλήτρια είναι η 19χρονη Σάλι Μπαρμπόζιο, στα 10.000 μέτρα, από τα υψίπεδα της Κένυας. Σήμερα σπουδάζει αλλά πριν από λίγον καιρό ήταν βοσκοπούλα. (Σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ νεανίδων).
Τα μετάλλια
Ακοντισμός: Μάριους Κόρμπετ (Νότιος Αφρική) 88,40 μ., Στιβ Μπάκλεϊ (Βρετανία) 86,80 μ., Κ. Γκατσιούδης (Ελλάδα) 86,64 μ.
Μήκος: Ιβάν Πεντρόζο (Κούβα) 8,42 μ., Ερικ Ουόλντερ (ΗΠΑ) 8,38 μ., Κύριλλος Σοσούνοφ (Ρωσία) 8,18 μ.
1.500 μ. γυναικών: Κάρλα Σακραμέντο (Πορτογαλία) 4.04.24, Ρεγκίνα Γιάκομπς (ΗΠΑ) 4.04.63, Ανίτα Βέγερμαν (Ελβετία) 4.04.70.
10.000 μ. γυναικών: Σάλι Μπαρμπόζιο (Κένυα) 31.32.92, Φερνάντα Ριμπέιρο (Πορτογαλία) 31.39.15, Μασάκο Σίμπα (Ιαπωνία) 31.41.93.
400 μ. ανδρών: Μάικλ Τζόνσον (ΗΠΑ) 44.12, Ντέιβις Καμόγκα (Ουγκάντα) 44.37, Τάιρι Ουάσιγκτον (ΗΠΑ) 44.39. Μετάλλιο ή τίποτα!
Επίκεντρο του ελληνικού ενδιαφέροντος ο Λάμπρος Παπακώστας στο ύψος. Διάψευση των προσδοκιών χωρίς όμως να σημαίνει, με νηφάλια προσέγγιση, ότι η κατάληψη της 6ης θέσης (που θα μπορούσε να ήταν και η 4η) είναι κάθετη αποτυχία. Απλούστατα, ο έλληνας πρωταθλητής υπέπεσε σε εμφανέστατα λάθη στην τεχνική, κατά την τελική φάση της προσπάθειάς του και έτσι δεν κατάφερε να νικήσει έστω και έναν από τους πέντε πριν από αυτόν και δεν μιλάμε μόνο για τον μέγιστο Χαβιέ Σοτομαγιόρ που είχαν καλύτερες επιδόσεις και ατομικές και πρόσφατες. Σε έναν τέτοιο κρίσιμο αγώνα η επιτυχία βασίζεται σε δύο πόδια: το ένα η ενεργητική δυναμική από τον ίδιο τον αθλητή κάτι που δεν παρουσίασε ο πρωταθλητής μας και το άλλο η «παθητική εύνοια» από τους αντιπάλους (δηλαδή η δική τους αποτυχία). Ούτε αυτό συνέβη. Φυσικά ο Λάμπρος Παπακώστας αμέσως μετά τον αγώνα μίλησε για «άγχος» καθώς οι αγώνες γίνονται στην Ελλάδα. Θα πρέπει όμως να θυμηθούμε ότι την ημέρα που το στάδιο είχε μεγάλα κενά στις κερκίδες ζητούσε το αντίθετο δηλαδή την πυκνή παρουσία και την πιεστική παρότρυνση. (Αρα η έννοια του άγχους ας μη χρησιμοποιείται ως πρόχειρο άλλοθι). Η αυτοκριτική συνοδεύει σαφέστατα την αγωνιστική πρακτική. Εν πάση περιπτώσει ο Παπακώστας έμεινε στα 2,32 μ. και βλέποντας ότι και αν ακόμη περνούσε τα 2,35 μ., μετάλλιο δεν θα έβλεπε (θα ήταν τέταρτος) ρισκάρισε ένα άλμα στα 2,37 μ. και έτσι έμεινε έκτος. Ο Σοτομαγιόρ χωρίς να είναι σε κορυφαία ώρα ξεδίπλωσε την ισχύ του.
Η μέρα ήταν ευχάριστη για το ελληνικό διακοσάρι, καθώς ο Γ. Παναγιωτόπουλος (πρωί και απόγευμα) τρέχοντας σε δυσμενές «κουλουάρ», που δίκαια προκάλεσε τη διαμαρτυρία του, πέρασε στον ημιτελικό με 20.60 στον πρώτο γύρο και 20.57 στον δεύτερο. Ανάλογη και αξιοσημείωτη η διάκριση και πρόκριση της Κατερίνας Κόφφα που πέρασε και αυτή στον ημιτελικό γύρο (22.97 το πρωί, 23.05 το απόγευμα). Δυναμισμός, πείσμα και εμπιστοσύνη διέκριναν τις προσπάθειές τους. (Οι Σμπώκος και Ναυπλιώτης δεν είχαν επιτυχία στο ίδιο αγώνισμα). Μια ιδιαίτερα ικανοποιητική στιγμή η ισοφάριση (και πρόκριση για τον τελικό) του πανελλήνιου ρεκόρ στο τριπλούν από τον Χρήστο Μελέτογλου (απρόσμενο για τους πολλούς αυτό το 17,04 μ., αλλά οι ειδικοί γνώριζαν τις δυνατότητές του). Ο ελληνικός κύκλος της ημέρας έκλεισε με την «κούρσα αυτοκτονίας» του Παν. Στρουμπάκου στα 800 μ., καθώς εξαντλήθηκε σε ένα γρήγορο και πέραν από τις δυνάμεις του τετρακοσάρι. («Αν έτρεχα ξανά την κούρσα δεν θα έκανα το λάθος να πάω τόσο γρήγορα στα πρώτα 400 μ.» είπε ο ίδιος. Πάντως έχει μέλλον και προπαντός αυτοπεποίθηση. Τα άλλα θα έρθουν).
Στους άλλους τελικούς δεν έλειψαν τα πατατράκ. Ετσι ο περίφημος Αλγερινός Νουρεντίν Μορσελί (με το παγκόσμιο ρεκόρ και τη σωρεία τίτλων) δεν είδε μπροστά του μόνο μία αλλά τρεις πλάτες! Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν σημείωσε χρόνο δέκα δευτερόλεπτα κάτω από το ρεκόρ του; Εντυπωσιακός όχι τόσο από την άποψη του χρόνου όσο της τακτικής ο Μαροκινός Ελ Γκερουί, ενώ αξιοπρόσεκτη η εμφάνιση ενός νέου δρομέα από την Ισπανία (21 ετών, Ρ. Εστέβες, στην τρίτη θέση). Οι Κενυάτες κατέλαβαν όλο το βάθρο στα 3.000 μ. με φυσικά εμπόδια. Η δήλωση του ασυναγώνιστου σε ένα αγώνισμα – σύμβολο της φυλής του Κίπκετερ «απόψε ήταν μια έκπληξη και για μας» δηλαδή οι τρεις πρώτες θέσεις ήταν μάλλον φραστικό σχήμα. Ποιος άραγε θα μπορούσε να απειλήσει το κενυατικό τρίο; Ο μόνος που επιχείρησε να το διασπάσει, ο Σαουδάραβας (τέταρτος) Αλ Ασμάρι, συνετρίβη ανάμεσά τους, όταν έφτασε η στιγμή…
Στα 10.000 μέτρα ακαταμάχητος ο εκπληκτικός Αιθίοπας Χαϊλέ Γκεμπρεσιλασιέ κέρδισε το τρίτο χρυσό μετάλλιο του παγκόσμιου πρωταθλητή, ενώ στο δέκαθλο πρώτευσε ο στιβαρός Τσέχος Τόμας Ντβόρακ. Στην εξοντωτική αυτή διήμερη προσπάθεια πάλεψε με θάρρος ο ημέτερος Κορκίζογλου (με την ιδιορρυθμία των χρωματικών εναλλαγών της κόμης του) με σκοπό την κατάρριψη του πανελλήνιου ρεκόρ. Δεν τα κατάφερε αλλά κατετάγη 16ος σε έναν τόσο σκληρό αγώνα, όπου πλήθος αθλητές εγκατέλειψαν τη μάχη.
Τα μετάλλια
Υψος: Χαβιέ Σοτομαγιόρ (Κούβα) 2,37 μ., Αρτούρ Πάρτικα (Πολωνία) 2,35 μ., Τίμοθι Φορσάιθ (Αυστραλία) 2,35 μ.
3.000 μ. φυσικά εμπόδια: Γ. Κίπκετερ (Κένυα) 8.05.84, Μόζες Κιπτανούι (Κένυα) 8.06.04, Μπ. Μπαρμασάι (Κένυα) 8.06.04.
1.500 μ. ανδρών: Χικάμ Ελ Γκερουί (Μαρόκο) 3.35.83, Φερ. Κάτσο (Ισπανία) 3.36.63, Ρ. Εστέβες (Ισπανία) 3.37.26.
10.000 μ. ανδρών: Χαϊλέ Γκεμπρεσιλασιέ (Αιθιοπία) 27.24.58, Πολ Τέργκατ (Κένυα) 27.25.62, Χισού (Μαρόκο) 27.28.67.
Δέκαθλο: Τόμας Ντβόρακ (Τσεχία) 8.837 β., Εντ. Χαμαλάινεν (Φινλανδία) 8.730 β., Φρανκ Μπούσεμαν (Γερμανία) 8.652 β. Δύο αθλητές με θάρρος
Καθώς στον ορίζοντα ελληνικό μετάλλιο δεν φαινόταν, όλος ο ενθουσιασμός του κόσμου (στο επάνω διάζωμα υπήρχαν και όρθιοι, θυμίζοντας τις μεγάλες ημέρες στο Καλλιμάρμαρο) εκδηλώθηκε απλόχερα όσον αφορά τις άριστες εμφανίσεις του Γιώργου Παναγιωτόπουλου και του Χρήστου Μελέτογλου. Ο Παναγιωτόπουλος, που ξέρει να μετράει τα λόγια του και να τα κάνει πράξη, κατετάγη πέμπτος στα 200 μέτρα κερδίζοντας τρεις δρομείς με καλύτερες από αυτόν επιδόσεις και φέροντας πολύ καλό χρόνο (20.32). Λίγο έλειψε να είχε θέση πιο εμπρός. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι έδειξε ψυχική αντοχή και θάρρος (στοιχεία που προίκισαν τη λαμπρή εμφάνισή του στο Κύπελλο Ευρώπης κόντρα στον περίφημο Κρίστι). Η συνέπεια είναι μέγιστο προσόν για έναν αθλητή. Ο Παναγιωτόπουλος σφραγίζει με τον δικό του τρόπο τον ελληνικό στίβο. Στα 200 μέτρα παγκόσμιος πρωταθλητής, με πλήρη άνεση, ο Ατο Μπόλντον, από τα νησιά της Καραϊβικής Τρινιντάντ και Τομπάγκο (20.04), ενώ ηχηρή η αποτυχία των Αμερικανών (ένας όλος κι όλος και αυτός 7ος). Ο κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ και ολυμπιονίκης Μάικλ Τζόνσον δεν έλαβε μέρος, αλλά το γεγονός αυτό δεν δικαιολογεί την αποτυχία. Ο Φρέντερικς μόνιμα δεύτερος.
Η ευχάριστη έκπληξη των αγώνων, ο τριπλουνίστας Χρήστος Μελέτογλου, ολοκλήρωσε την υπόσχεση που είχε δώσει στην προκριματική φάση δημιουργώντας νέο πανελλήνιο ρεκόρ (17,12 μ.) σε ένα αγώνισμα όπου ένας άλλος μεγίστου διαμετρήματος αθλητής και κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ, ο Βρετανός Τζόναθαν Εντουαρντς, έμεινε εξήντα πόντους κάτω και έχασε το χρυσό από τον Κουβανό Γέλβις Κεσάδα (17,85 μ.) που τρίτωσε τα χρυσά μετάλλια για τη χώρα του Κάστρο στα άλματα…
Απογοήτευση από την υπόλοιπη ελληνική συμμετοχή (Μπακογιάννη ύψος, όπου και αποκλείστηκε από τον τελικό διαψεύδοντας οικτρά τόσο τις δηλώσεις της όσο και τις προσδοκίες όλων με αφορμή την περίπτωση σκόπιμη είναι κάποια αυτοσυγκράτηση από όλες τις πλευρές , Τσίτουρας επί κοντώ, Παπαδόπουλος δισκοβολία, Παπούλιας 5.000 μ. και ιδιαίτερα στη σκυταλοδρομία 4Χ100 γυναικών όπου οι αλλαγές στέρησαν την ελληνική συμμετοχή στον τελικό χρονία η ασθένεια).
Χρυσό μετάλλιο κέρδισε η Ουκρανή Ζ. Πιντούσεβιτς στα 200 μ. με 22.32, όπου σημειώθηκε έκπληξη με την κατάληψη της δεύτερης θέσης από τη νεαρή Σ. Γιαγιασίνγκε της Σρι Λάνκα (Κεϊλάνη), που έφερε στην τρίτη θέση τη γνωστότατη Μέρλιν Οτι (που μάλλον κλείνει τη σταδιοδρομία της άδοξα και αδέξια…). Στα 400 μ. εμπόδια γυναικών νικήτρια ήταν η Μαροκινή Νέζα Μπιντουάνε (52.57), η οποία απώθησε στις κάτω θέσεις του βάθρου τις αθλήτριες Τζαμάικας και ΗΠΑ. Στα 800 μ. ανδρών απόλυτος φυσιολογικά νικητής ήταν ο Αφρικανός της Δανίας, συγκάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ και ολυμπιονίκης Γουίλσον Κίπκετερ (ένα φαινόμενο της φύσης) με 1.43.38 δίκην περιπάτου. Εδώ σημειώθηκε και το άκρον άωτον της εμπορευματοποίησης, κάτι που ξεπέρασε κάθε όριο ανεκτικότητας (στοιχείο που χαρακτηρίζει τη ζωή στη Δανία αλλά πιστεύουμε ότι μάλλον θα τους ενόχλησε): ο Κίπκετερ ανέμιζε τη σημαία της «χώρας» που τον έχει υιοθετήσει με σταμπωμένο επάνω το σήμα μιας μπίρας… Τα σχόλια περιττεύουν. Ξεχωριστό τόνο έδωσε η διεξαγωγή δύο αγωνισμάτων δρόμου με τροχούς, ατόμων μειονεκτούντων σωματικά αλλά με ακμαίο ψυχικό φρόνημα: οι γυναίκες στα 800 μ. (με ελληνική συμμετοχή) και οι άνδρες στα 1.500 μ. Νίκη του ανθρώπου. Ας θυμηθούμε πάντως ότι ο ολυμπιάρχης βαρόνος Πιερ ντε Κουμπερτέν απέκλεισε από τους αγώνες τους «αδυνάτους», τις γυναίκες και τους εφήβους. Και στα τρία σημεία η Ιστορία τον διέψευσε.
Τα μετάλλια
Τριπλούν: Γέλβις Κεσάδα (Κούβα) 17,85 μ., Τζόναθαν Εντουαρντς (Βρετανία) 17,69 μ., Αλιέσερ Ουρούτια (Κούβα) 17,64 μ.
200 μ. ανδρών: Ατο Μπόλντον (Τρινιντάντ) 20.04, Φρ. Φρέντερικς (Ναμίμπια) 20.23, Κλ. ντα Σίβλα (Βραζιλία) 20.26.
200 μ. γυναικών: Σ. Πιντούσεβιτς (Ουκρανία) 22.32, Σ. Γιαγιασίνγκε (Σρι Λάνκα) 22.59, Μέρλιν Οτι (Τζαμάικα) 22.40.
800 μ. ανδρών: Γ. Κίπκετερ (Δανία) 1.43.38, Νορμπέρτο Τελέζ (Κούβα) 1.44.00, Ριτς Κένα (ΗΠΑ) 1.44.25.
400 μ. εμπόδια γυναικών: Ν. Μπιντουάνε (Μαρόκο) 52.97, Ντέον Χέμινγκς (Τζαμάικα) 53.09, Κιμ Μπάτεν (ΗΠΑ) 53.52.
800 μέτρα με τροχούς: Σάβατζ (Αυστραλία) 1.52.11, Πετικλέρκ (Καναδάς) 1.52.49, Γκρέι (Βρετανία) 1.56.46. Ελαβε μέρος και η Ελληνίδα Κουρουβάνη (8η).
1.500 μ. ανδρών: Μεντόζα (Μεξικό) 3.06.30, Φράι (Ελβετία) 3.06.42, Νίτλισμπαχ (Ελβετία) 3.06.55.
