Δυσκολότερη από ό,τι αναμενόταν είναι η στρατιωτική επιχείρηση της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη, καθώς οι σιίτες αντάρτες Χούτι συνεχίζουν την προέλασή τους σε περιοχές νότια και ανατολικά της πρωτεύουσας.
{{{ map }}}
Ήδη κατέλαβαν το λιμάνι Σάκρα, 100χλμ ανατολικά της πρωτεύουσας.
Την ίδια ώρα, ο εκπρόσωπος των σαουδαραβικών δυνάμεων δήλωνε στο Ριάντ ότι ο βασικός στόχος της επιχείρησης είναι να προστατευθεί η κυβέρνηση που έχει έδρα το Άντεν.
«Η επιχείρηση θα συνεχιστεί για όσο διάστημα χρειαστεί» είπε, ενώ ένα 24ωρο νωρίτερα, άλλος εκπρόσωπος των Ένοπλων Δυνάμεων της Σαουδικής Αραβίας είχε αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο ακόμα και για χερσαία επιχείρηση στην Υεμένη.
Παράλληλα, αξιωματούχοι επιβεβαιώνουν στο BBC πως ο εκδιωχθείς πρόεδρος της Υεμένης Αμπντ Ράμπο Μανσούρ Χάντι βρήκε καταφύγιο στην πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας.
Οι αντάρτες Χούτι, που θρησκευτικά αποτελούν ξεχωριστή κοινότητα εντός του σιιτικού Ισλάμ (Ζαϊντίτες), είχαν καταφέρει πρόσφατα να επεκτείνουν την επιρροή τους στις υεμενιτικές δυνάμεις ασφαλείας, προσεταιριζόμενοι και ρεύματα που υποστήριζαν τον πρώην πρόεδρο της Υεμένης Αλί Αμπντάλα Σαλέχ.
Με την προέλασή τους, κατέλαβαν τις τρεις μεγαλύτερες πόλεις της Υεμένης (ανάμεσά τους και την πρωτεύουσα Σαναά), εκδίωξαν το Φεβρουάριο τον πρόεδρο Αμπντ Ράμπο Μανσούρ Χάντι στο Άντεν -το οποίο έφτασαν να βομβαρδίσουν, παίρνοντας τον έλεγχο αεροπορικών μέσων των υεμενιτικών δυνάμεων. Οι Χούτι υποστηρίζονται με κεφάλαια και εξοπλισμό από το (επίσης σιιτικό) Ιράν.
Η (σουνιτική) Σαουδική Αραβία, που θεωρεί την αδύναμη γειτονική της Υεμένη μέρος του «φυσικού της πεδίου επιρροής» παρακολουθούσε με ενισχυόμενη ανησυχία την ενίσχυση παραγόντων που πρόσκεινται στην Τεχεράνη.
Η πολυσυλλεκτικότητα της ομάδας χωρών που πλέον συμμετέχουν στον συνασπισμό υπό τη Σαουδική Αραβία είναι φαινομενικά μεγάλη: Κουβέιτ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ, Μπαχρέιν δηλώνουν «παρούσες» στις επιχειρήσεις, Μαρόκο, Αίγυπτος, Ιορδανία, Σουδάν και μέχρι και Πακιστάν δηλώνουν σε ετοιμότητα ακόμη και για αποστολή χερσαίων στρατευμάτων.
Ωστόσο, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις, η επιχειρησιακή συμμετοχή τους φαίνεται ότι θα περιοριστεί σε συμβολικό επίπεδο: Να ενισχυθεί ο «σουνιτικός κοινός παρονομαστής» εναντίον των σιιτών ανταρτών.
