Την Παρσκευή 24 Οκτωβρίου ο Γιάννης Μηλιός μίλησε στους Μπάμπη Παπαπαναγιώτου και Άρη Ραβανό για τις ρυθμίσεις των ληξιπρόθεσμων οφειλών και την προληπτική γραμμή στήριξης.{{{ audio1 }}}

Για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών

«Οι 100 δόσεις είναι ένα θετικό μέτρο. Όμως, βασικό ζήτημα είναι πως αν κάποιος δεν έχει να πληρώσει, δεν μπορεί να πληρώσει ούτε με τις 100 δόσεις. Στη δική μας πρόταση νόμου, το βασικό στοιχείο ήταν ότι συνδέουμε το εισόδημα με τις δόσεις ή την αναστολή πληρωμής. Δηλαδή, ότι πρέπει να εξεταστεί όταν κάποιος χρωστάει στην εφορία ή στα ταμεία να μην καταβάλλει ετησίως το 20% του εισοδήματός του σε κάθε φορέα ή το 30% συνολικά, εφόσον χρωστάει σε περισσότερους του ενός φορείς. Το δεύτερο ζήτημα είναι το επιτοκιακό κόστος, γιατί εμείς λέμε ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει επιτόκιο. Σ’ αυτήν την περίπτωση, βλέπουμε ότι η ρύθμιση της κυβέρνησης το επιτοκιακό κόστος αυξάνει για τους ανθρώπους που έχουν περισσότερες δόσεις παρά γι’ αυτούς που δεν έχουν. Το ότι πέφτει είναι ένα θετικό, αλλά εμείς λέμε να συνδεθεί με το ύψος του εισοδήματος και να δίνεται ό,τι δίνεται από το περίσσευμα και όχι το υστέρημα. Δηλαδή, ένας άνθρωπος με μηδέν εισόδημα, το 20% είναι μηδέν. Επομένως, θα έχει αναστολή πληρωμής χωρίς πρόστιμα και άλλες επιβαρύνσεις, έως ότου τα πράγματα θα βελτιωθούν.

Δεν μπορώ να πω (αν θα την ψηφίσουμε). Αυτό θα το πει η κοινοβουλευτική ομάδα. Η δική μου άποψη είναι πως ευθαρσώς πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι είναι καλύτερο να υπάρχουν δόσεις αντί να μην υπάρχουν, αλλά είναι πολύ μακριά από αυτό που προτείνουμε εμείς, αυτό που θα θέλαμε και πιστεύουμε ότι θα δώσει λύση. Επομένως, εγώ πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να την ψηφίσουμε.»

Για την προληπτική γραμμή στήριξης της ελληνικής οικονομίας

«Η γραμμή στήριξης είναι κάτι που προϋποθέτει ότι δεν θα έχει γίνει ακόμη κούρεμα χρέους και στη θέση των τεράστιων πρωτογενών πλεονασμάτων που πρέπει να έχει η χώρα και δεν θα τα έχει, θα έχουμε μια προληπτική γραμμή στήριξης και δανεισμού, με επιτόκια που δεν θα είναι τόσο μεγάλα, με αντάλλαγμα όμως τη συνέχιση της λιτότητας. Επειδή, όμως, κυρίαρχο ζήτημα είναι η μη συνέχιση της λιτότητας, που είναι μια ταξική πολιτική, δεν είναι μια πολιτική για τη δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά υπέρ συγκεκριμένων ταξικών συμφερόντων και έτσι δεν είμαστε υπέρ της.»