Η πρώτη παρουσία της Εθνικής Ελλάδας σε Μουντιάλ το 1994 υπήρξε καταστροφική. Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα λειτούργησε περισσότερο σαν περιφερόμενος θίασος και λιγότερο ως ποδοσφαιρική ομάδα με αποτέλεσμα να καταποντιστεί στα γήπεδα των ΗΠΑ. Χρειάστηκε να περάσουν 16 χρόνια για να επιστρέψει η Γαλανόλευκη σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Το 2010 η Ελλάδα, στο κύκνειο άσμα του πιο επιτυχημένου ομοσπονδιακού τεχνικού της κ. Οτο Ρεχάγκελ, μπορεί να αποκλείστηκε από τη φάση των ομίλων, αλλά τούτη τη φορά το έκανε τουλάχιστον με το κεφάλι ψηλά και πανηγυρίζοντας την πρώτη νίκη της (2-1 επί της Νιγηρίας με ανατροπή).
Το νέο ραντεβού με την Ιστορία δεν άργησε να έλθει. Μια τετραετία μετά τη Νότια Αφρική, οι Ελληνες επιστρέφουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο, που θα φιλοξενηθεί στα… ιερά ποδοσφαιρικά χώματα της Βραζιλίας, και στοχεύουν ακόμη ψηλότερα.

«Στη Νότια Αφρική κατακτήσαμε την πρώτη μας νίκη σε Μουντιάλ και στη Βραζιλία θέλουμε να πανηγυρίσουμε την πρώτη πρόκριση στους »16»» τονίζει ο πολύπειρος αρχηγός και ρέκορντμαν συμμετοχών της ομάδας Γιώργος Καραγκούνης, ο οποίος έχοντας πια πατήσει τα 37 χρόνια, «γράφει» στο κοντέρ τα τελευταία του χιλιόμετρα με τη Γαλανόλευκη.
Είναι η πρώτη φορά πάντως που στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα βάζουν εξαρχής ψηλά τον πήχη των στόχων και των προσδοκιών, χωρίς υπεκφυγές και… ντρίμπλες. «Δεν πάμε για διακοπές στη Βραζιλία, αλλά στοχεύουμε στην πρόκριση στην επόμενη φάση» δήλωσε προ εβδομάδων στο «Βήμα» ο ομοσπονδιακός τεχνικός κ. Φερνάντο Σάντος, ο οποίος επίσης μετά το τέλος της διοργάνωσης θα αποχωρήσει από τον πάγκο της ομάδας, έχοντας διαγράψει μια καθ’ όλα επιτυχημένη πορεία με παρουσία στο Euro 2012 και πρόκριση στους «16» και συμμετοχή στο επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Αν μη τι άλλο, πρόκειται για μια ιδιαίτερα συναισθηματική διοργάνωση για τη Γαλανόλευκη. Δεν είναι μόνο ο προορισμός που δίνει τέτοιον χαρακτήρα, καθώς κάθε ποδοσφαιριστής που… σέβεται τον εαυτό του έχει όνειρο ζωής να αγωνιστεί σε Μουντιάλ επί βραζιλιανικού εδάφους, αλλά και οι επικείμενες αποχωρήσεις του Καραγκούνη και του κ. Σάντος. Η πορεία τού μεν πρώτου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με όλες τις μεγάλες επιτυχίες του ελληνικού ποδοσφαίρου σε εθνικό επίπεδο τα τελευταία 12 χρόνια, ο δε Πορτογάλος έχει δημιουργήσει ισχυρούς δεσμούς με τους παίκτες του εντός των ελληνικών αποδυτηρίων, από τα οποία πηγάζει η δεκαετής συνταγή της επιτυχίας. Αν συνυπολογίσουμε και τις πιθανές απομακρύνσεις του τεχνικού διευθυντή της ομάδας κ. Τάκη Φύσσα και του βοηθού του κ. Σάντος, κ. Λεωνίδα Βόκολου, τότε γίνεται αντιληπτό ότι η εθνική ομάδα δεν θα είναι ίδια μετά το Μουντιάλ.

Τα όπλα της ομάδας και οι αδυναμίες
Η Ελλάδα ρίχνεται στη μάχη του 20ού Παγκοσμίου Κυπέλλου το ερχόμενο Σάββατο (14/6, 19.00) με αντίπαλο το φαβορί του Γ’ ομίλου Κολομβία και έχει ως βασικό όπλο της την ομοιογένεια. Στη συνέχεια πρόκειται να αντιμετωπίσει την Ιαπωνία (20 Ιουνίου, 01.00) και την Ακτή Ελεφαντοστού (24 Ιουνίου, 23.00). Από τους 23 που συμπεριέλαβε στην τελική αποστολή ο ομοσπονδιακός προπονητής μόλις δύο δεν συμμετείχαν στην προκριματική φάση (Γλύκος και Μόρας) την τελευταία διετία, ενώ ο βασικός κορμός της Εθνικής στηρίζεται στους ίδιους 13-14 παίκτες. Ο Καρνέζης είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί για τη θέση του τερματοφύλακα, όπως το ίδιο ισχύει για την τετράδα της άμυνας όπου έχουν προβάδισμα οι Τοροσίδης, Χολέμπας, Παπασταθόπουλος και Μανωλάς αλλά και για την επιθετική τριπλέτα των Σαμαρά, Σαλπιγγίδη και Μήτρογλου στην οποία προσπαθεί να… τρυπώσει ο Γκέκας. Η μοναδική φανέλα βασικού που φαίνεται να αναζητεί κάτοχο είναι του κεντρικού μέσου που θα αγωνιστεί στο πλευρό των Κατσουράνη και Μανιάτη, οι οποίοι με τις κοκορομαχίες τους στο ντέρμπι ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός λίγο έλειψε να τινάξουν στον αέρα την ενότητα της ομάδας, που όμως ξαναβρήκε την ηρεμία της. Ο Τζιόλης έχει το προβάδισμα, αλλά ο γερόλυκος Καραγκούνης καραδοκεί. Από εκεί και πέρα, στο ροτέισον της Εθνικής υπολογίζονται οι Βύντρα, Τζαβέλλας και Μόρας για την άμυνα, οι Σάμαρης, Ταχτσίδης και Κονέ για τα χαφ και οι Χριστοδουλόπουλος και Φετφατζίδης για τις πτέρυγες.
Δεν είναι όμως μόνο η ομοιογένεια που κάνει την Ελλάδα μια ιδιαίτερη ομάδα. Η Γαλανόλευκη ξεχωρίζει επίσης για το ομαδικό πνεύμα, την αγωνιστική πειθαρχία, την προσήλωση στην τακτική και την αυταπάρνηση των παικτών της, στοιχεία που την καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη αντίπαλο.
Εχει όμως και τις αδυναμίες της. Δεν φημίζεται για την ταχύτητα, τη φαντασία και το δημιουργικό παιχνίδι της. Πρόκειται για μια προβλέψιμη ομάδα, την οποία οι αντίπαλοι μπορούν να «διαβάσουν» εύκολα, αφού σχεδόν ποτέ ο κόουτς Σάντος δεν αιφνιδιάζει με τις επιλογές του. Και ούτε πρόκειται να αλλάξει συνήθειες στα 60 του, όπως φαίνεται…
Το βασικό ερώτημα που εγείρεται πάντως για τη μουντιαλική Ελλάδα αφορά κυρίως την αγωνιστική κατάσταση του σκόρερ Μήτρογλου, ο οποίος προέρχεται από μακρά απουσία λόγω προβλήματος στο γόνατο, αλλά και των βετεράνων Καραγκούνη και Κατσουράνη, που δέκα χρόνια μετά το Euro της Πορτογαλίας παραμένουν πολύτιμοι και σχεδόν αναντικατάστατοι, μολονότι οδεύουν προς τη δύση της καριέρας τους.
Ανεξαρτήτως πάντως από την τελική έκβαση που θα έχει η αποστολή της Ελλάδας στο Μουντιάλ, το γεγονός ότι η Εθνική συμμετέχει ανελλιπώς σε όλα τα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού των τελευταίων ετών αποτελεί τη μεγαλύτερη κατάκτησή της…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ