Ενα ταξίδι που συνεχίζεται
Στάθηκε άφωνος μπροστά στον βασιλιά. Ηταν ο Πύρρος η περικεφαλαία με τα δύο κέρατα ήταν χαρακτηριστική· δεν χωρούσε αμφιβολία. «Το ανάγλυφο χρονολογείται στον 7ο αιώνα. Είναι ιωνικής τέχνης» τον πληροφόρησε ο φύλακας του Μουσείου στο Καστελλόριζο. Και όμως η συνθετική λύση που είχε δώσει ο άγνωστος γλύπτης ήταν όμοια με εκείνη που επέλεξε ο ίδιος το 1966 στο έργο του «Πύρρος και Δωδώνη», το μεγάλο ανάγλυφο από λευκό μάρμαρο που κόσμησε τον εξωτερικό τοίχο της Τράπεζας της Ελλάδος στα Ιωάννινα. Λες και ένας δρόμος μυστικός ξεκινούσε από την αρχαιότητα και ενωνόταν ανεξήγητα με τον δρόμο τον δικό του. «Ο Πάρις Πρέκας προσέγγισε την αρχαία ελληνική τέχνη μέσα από έναν δρόμο προσωπικό και καθαρά αισθητικό και συνομίλησε μαζί της δίνοντας ένα σύγχρονο ντύμα στην κλασική μορφή» επισημαίνει μιλώντας προς «Το Βήμα» ο καθηγητής κ. Νίκος Ζίας, ο οποίος θα μιλήσει την Τετάρτη μαζί με τους επίσης καθηγητές κ. Στέλιο Λυδάκη και κυρία Νότα Κούρου για το έργο του πρόσφατα εκλιπόντος γλύπτη και ζωγράφου με αφορμή το καλλιτεχνικό μνημόσυνο που διοργανώνει ο τομέας αρχαιολογίας και ιστορίας της τέχνης της Φιλοσοφικής Σχολής στο Παλαιό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Τα χρώματα και το φως εκείνου του καλοκαιριού στο Καστελλόριζο ο καλλιτέχνης θα αποδώσει και πάλι στις ακουαρέλες του, το ταξίδι αυτό όμως θα είναι το τελευταίο που θα κάνει στην Ελλάδα. Τα έργα που γεννήθηκαν από το ακριτικό νησί της Δωδεκανήσου θα αποτελέσουν τώρα τον καταληκτήριο «σταθμό» της εικαστικής διαδρομής του, έτσι τουλάχιστον όπως θα αποτυπωθεί στις ακουαρέλες που περιέχονται στο λεύκωμα το οποίο θα κυκλοφορήσει στο τέλος Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Τοπίο. «Κάτι που ιδιαίτερα ξεχωρίζει στην τέχνη του Πάρι Πρέκα είναι ένα οδοιπορικό της καρδιάς ανά την Ελλάδα που κάνει καταγράφοντας διάφορα τοπία και εκφράζοντας με τις ακουαρέλες του την ιδιομορφία του ελληνικού χώρου γενικότερα» εξηγεί ο κ. Λυδάκης, ο οποίος προλογίζει επίσης, μεταξύ άλλων, το λεύκωμα, και προσθέτει: «Οι ακουαρέλες του είναι ένας πραγματικός θησαυρός και αποτελούν ένα αποκορύφωμα αυτής της τέχνης στην Ελλάδα διότι πέρα από το αντικείμενο που απεικονίζει τον ενδιαφέρει επίσης το φως και η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα την οποία αποδίδει όσο κανένας άλλος με ελάχιστες πινελιές αλλά απολύτως σίγουρες».
Διυλισμένες μέσα από μια έκδηλη αγάπη για το χρώμα και το υλικό, οι διαδρομές του Πάρι Πρέκα στον ελληνικό χωροχρόνο δίνουν στην ουσία σχήμα στην ίδια την έννοια «ταξίδι», δύναμη κινητήρια για το σύνολο του έργου του που βρήκε μια από τις πληρέστερες εκφράσεις της στα περίφημα λάδια με τα τάνκερ του. Και είναι αυτή η διαρκής ανάγκη για φυγή που κάνει τον κ. Ζία να διαπιστώνει: «Ο Πάρις Πρέκας δημιούργησε ένα μεγάλο σε όγκο έργο σπάνιας ευαισθησίας ζώντας στο κέντρο της καλλιτεχνικής ζωής και την ίδια στιγμή αποτραβηγμένος από τη φθορά της καθημερινής «αγοράς»».
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Το καλλιτεχνικό μνημόσυνο για τον καλλιτέχνη Πάρι Πρέκα θα τελεσθεί την Τετάρτη στην αίθουσα Ιωάννη Δρακόπουλου, στο Παλαιό Πανεπιστήμιο (Πανεπιστημίου 30). Συμμετέχουν οι καθηγητές Ν. Ζίας, Νότα Κούρου και Στ. Λυδάκης. Στις 7 μ.μ.
