«Πώς είναι δυνατόν να αρνούνται την άσκηση ενός δημοκρατικού δικαιώματος στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία; Πώς μπορούν να ταπεινώνουν έναν κυρίαρχο και περήφανο λαό; Ο λαός μας ξέρει, όταν η Ιστορία τον καλεί, να βροντοφωνάζει ΟΧΙ. Δεν θα λυγίσουμε. Θα νικήσουμε».
Αυτό είναι πάνω-κάτω το ίζημα που άφησε ο πεντάμηνος κοχλασμός της πρώτης κυβερνητικής Αριστεράς: Μεγαλόστομος παλιμπαιδισμός στον πολλαπλασιαστή της εθνικής εμποροπανήγυρης και του «πατριωτικού» δεκάρικου. Ιλαρός στόμφος μιας «λαζοπούλειας» λαϊκής απογευματινής με ελεύθερη είσοδο και δωρεάν διανομή «πλασίμπο». «Αντάρτικοι» κορδακισμοί πάνω σε ετοιμόρροπο παλκοσένικο. Αφόρητα φληναφήματα και αυτάρεσκο γινάτι την ώρα που ακούμε όλο και πιο ευκρινή τον επιθανάτιο ρόγχο της συλλογικής μας αξιοπρέπειας. «Δημοκρατία», «λαός», «περηφάνια», λερά και φθαρμένα τραπουλόχαρτα στον νιοστό γύρο ιδεοληπτικού τζόγου.
Στο κανονικό τσίρκο οι κλόουν ξέρουν ότι είναι κλόουν, οι ακροβάτες επιχειρούν με δίχτυ ασφαλείας, οι ταχυδακτυλουργοί είναι επαγγελματίες, τα θεριά βρυχώνται μέσα στα κλουβιά τους. Ο Βαυαρός που είπε «τσίρκο» την κυβέρνηση φιλέλλην θα ήτο.
Αλλά το πανηγύρι τελειώνει κάπου σήμερα και, αν ο «Θεός της Ελλάδας» συνεχίζει να εφημερεύει, ας βοηθήσει η τελευταία παράσταση να μην είναι ο «Αγαπητικός της Δραχμούλας».
Ο κ. Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής είναι ακαδημαϊκός, καθηγητής του Τμήματος Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
