Ηθελα χθες να πάω στο σούπερ μάρκετ. Πιάνω το πορτοφόλι μου και διαπιστώνω ότι είναι άδειο. Κανένα πρόβλημα. Πήγα στο δωμάτιο των παιδιών, κατέβασα τη Monopoly και πήρα από εκεί χαρτονομίσματα. Ετσι κινείται η αγορά, με πρωτότυπες ιδέες. Κατόπιν, καθώς στεκόμουν στην ουρά για το ταμείο, σκεφτόμουν πόσο μεγάλο κρίμα είναι που δεν πολιτεύομαι. Βάζουν όλους τους τεχνοκράτες στο υπουργείο Οικονομικών ενώ εμείς, οι γυναίκες της διπλανής πόρτας, έχουμε πάντα λύση.
Η Ραχήλ Μακρή είναι πολιτικός με προοπτική. Βρίσκει λύσεις. Λέει το απλό, το απλούστερο «Θα ενεργοποιηθεί το emergency το ELA και θα μπορούμε να κόψουμε μόνοι μας ευρώ στην Τράπεζα της Ελλάδος μέχρι τα 100 δισ. ευρώ». Για να δούμε όμως τι είναι αυτό το emergency το ELA. Η υποψήφια του Σύριζα αναφέρεται στην παροχή έκτακτης ενίσχυσης σε ρευστότητα προς μεμονωμένα πιστωτικά ιδρύματα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Πρόκειται για βοήθεια που παρέχουν οι ευρωπαίοι στις τράπεζες, εάν κι εφόσον βάλει πλάτες η εθνική Κεντρική Τράπεζα, δηλαδή ο Στουρνάρας.
Η ενίσχυση στην οποία αναφέρθηκε η Μακρή δεν προβλέπει εκτύπωση χαρτονομισμάτων. Επίσης τα 100 δισ. είναι πολύ περισσότερα από τα ποσά που μπαίνουν σε αυτήν τη συζήτηση. Επιπλέον υπάρχουν πολλές δικλείδες ασφαλείας. Αντιγράφουμε από τις επίσημες προδιαγραφές: «Σε περίπτωση που το συνολικό πoσό των σχεδιαζόμενων πράξεων έκτακτης ενίσχυσης σε ρευστότητα προς συγκεκριμένο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα ή προς συγκεκριμένο όμιλο χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων υπερβαίνει το όριο των 2 δισεκ. ευρώ, το Διοικητικό Συμβούλιο θα εξετάζει κατά πόσον η διενέργεια των εν λόγω πράξεων θέτει κίνδυνο παρακώλυσης των στόχων και των καθηκόντων του Ευρωσυστήματος».
Δεν είναι πρόβλημα της Ραχήλ Μακρή, είναι χαρακτηριστικό πολλών υποψηφίων, σε όλα τα κόμματα. Η ημιμάθεια. Όπως η Μακρή κάπου άκουσε για το Emergency Liquidity Assistance έτσι και η πλειονότητα των πολιτικών έχει αφηρημένη γνώση για τα πάντα. Αφηρημένη γνώση αλλά ισχυρή γνώμη. Αναλύουν, τοποθετούνται, προτείνουν αερολογώντας. Αυτοί οι άνθρωποι, οι ημιμαθείς που έχουν άποψη, παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή μας. Σαν τον υπουργό που δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο θεωρώντας ότι η διακυβέρνηση είναι κάτι σαν επιτραπέζιο παιχνίδι. Το ερώτημα λοιπόν είναι εάν οι ψηφοφόροι θα βάλουν το σταυρό με περίσκεψη ή με αμπεμπαμπλόμ.
