Βλέπει ο μέσος Έλληνας το δελτίο των 8, ακούει τον Γιάννη Στουρνάρα και πετιέται από τον καναπέ. Μονολογεί. «Γιατί είναι κλειστό το Gucci τέτοια ώρα; Θέλω να ψωνίσω». Με το δελτίο των 8 ο μέσος Έλληνας νιώθει ευκατάστατος, θέλει τα λούσα του κυριευμένος από την ιδέα του πλεονάσματος. Ο Ελληνας νιώθει σαν Νορβηγός που μόλις έμαθε ότι το ενεργητικό του κρατικού ταμείου πλούτου της χώρας ανήλθε τα 600 δισ. ευρώ.
Η είδηση της διπλής επιτυχίας είναι η εξής: η Ελλάδα πέτυχε το 2013 πλεόνασμα στο εξωτερικό της ισοζύγιο για πρώτη φορά από το 1948 και πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα για πρώτη φορά από το 2002. Η ευχή είναι μια: άντε και του χρόνου. Τι τα θέλουμε τα ευχολόγια όμως; Προκαλούν ταραχή. Το «του χρόνου» είναι δύσκολο.
Το εξωτερικό πλεόνασμα βασίζεται πρωτίστως στην εξαετή ύφεση. Το ερώτημα είναι αν θα καταφέρει η χώρα να μειώσει σε μόνιμη βάση τις εισαγωγές και ταυτόχρονα να αυξάνει τις εξαγωγές. Η πιθανή επιστροφή στις παλιές συνήθειες, θα ανατρέψει την ισορροπία. Αρκεί να δούμε που πάνε τα λεφτά των εξαγωγών και τι αφορούν οι εισαγωγές.
Τα κύρια προϊόντα εισαγωγών είναι μηχανήματα, μεταφορικά μέσα, καύσιμα, χημικά προϊόντα, τρόφιμα. Τα κύρια προϊόντα εξαγωγών είναι τρόφιμα και ποτά, βιομηχανικά προϊόντα, προϊόντα πετρελαίου, χημικά προϊόντα. (πηγή: Invest In Greece). Χαζεύοντας τους πίνακες διαπιστώνουμε ότι τη χρονιά που κατέρρεε η αγορά αυτοκινήτου, η χώρα δαπάνησε για οχήματα περισσότερα από όσα εισέπραξε από τρόφιμα, καπνό, πρώτες ύλες, έλαια και λίπη. Αγοράζουμε Opel, πουλάμε ροδάκινα, δεν είναι το ίδιο…
Να σημειώσουμε ότι οι «εισαγωγές» δεν αφορούν μόνο καταναλωτικά αγαθά αλλά και επενδυτικά προϊόντα ή πρώτες ύλες που παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη. Η χαμηλή κινητικότητα σε αυτούς τους τομείς προβληματίζει παράγοντες της αγοράς καθώς αποτελούν κακό οιωνό για την ανάπτυξη.
Υπάρχουν κι άλλες παράμετροι που συμβάλλουν στην εικόνα αλλά είναι κι αυτές της συγκυρίας, δεν έχουν βάθος χρόνου. Η αύξηση του τουρισμού όταν υπήρχαν εντάσεις στην Τουρκία , το Μαγκρέμπ και την Αίγυπτο. Επίσης στο θετικό πρόσημα συμβάλλει η εισροή κοινοτικών κονδυλίων. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε λοιπόν από το περίφημο πλεόνασμα στο εξωτερικό ισοζύγιο είναι το εξής: δεν έγινε καμία θεαματική πρόοδος στις εξαγωγές απλώς μειώθηκαν οι εισαγωγές.
Ας έρθουμε στο περίφημο δημοσιονομικό πλεόνασμα. Το ξέρει ο υπουργός Οικονομικών καλύτερα από εμάς: προέκυψε από τα διάφορα «μέτρα» που έχουν στραγγίξει τους φορολογούμενους. Αυτή τη στιγμή αμφισβητείται η ικανότητα των πολιτών να καταβάλλουν τις οφειλές τους. Ο συνδυασμός μείωσης εισοδήματος και επινόησης νέων φόρων οδηγεί στην ασυνέπεια. Επιπλέον δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για περικοπές. Από την εποχή της δημόσιας σπατάλης φτάσαμε στην εποχή της κατάργησης των αναγκαίων.
Ας μην παρασύρεται λοιπόν ο θεατής του βραδινού δελτίου. Οι καλύτερες μέρες ήρθαν μόνο για το επιτελείο του Γιάννη Στουρνάρα, για το Μαξίμου και τους πέριξ αυτών. Κλειστό ή ανοιχτό το Gucci, το ίδιο είναι.
