Η γνωστή για τον «φιλελληνισμό» της γερμανική εφημερίδα «Μπιλντ» κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο τη φωτογραφία με τους διαδηλωτές ντυμένους ναζί να ανεμίζουν τη σβάστικα, με τον τίτλο: «Αυτό δεν το αξίζει η Γερμανία! Απαίσιες διαμαρτυρίες κατά της Μέρκελ στην Αθήνα –και εμείς πληρώνουμε ακόμη περισσότερα». Και το περίφημο «FOCUS», αφού προσέβαλε βάναυσα τους Ελληνες με τη φωτογραφία του αγάλματος της Αφροδίτης της Μήλου να σηκώνει το μεσαίο δάχτυλο, τώρα μας συνιστά, και μάλιστα ελληνικά, ότι «η Μέρκελ δεν αξίζει το μίσος» μας και δεν «έχει νόημα να ξεσπάμε σε λάθος αποδέκτες».
Κατ’ αρχήν οι Ελληνες ούτε τη Μέρκελ ούτε τους Γερμανούς μισούν. Ούτε και η πλειοψηφία των Ελλήνων υιοθετεί την εμφάνιση Ελλήνων με γερμανικές στολές, που θυμίζουν μία από τις δραματικότερες σελίδες της Ιστορίας μας. Αλλά η διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά την επίσκεψη της κυρίας Μέρκελ δεν ήταν ξέσπασμα σε «λάθος αποδέκτη». Διότι η Γερμανία και η Μέρκελ, είτε προσωπικά είτε διά του κ. Σόιμπλε, εμμένουν στην άποψη ότι μόνο οι Ελληνες «φταίνε για όσα παθαίνουν». Είναι η μισή αλήθεια, διότι δεν τολμούν η γερμανική ηγεσία και τα ΜΜΕ να παραδεχθούν ότι η συνταγή της λιτότητας διαρκείας που μας επέβαλαν επιδείνωσε το πρόβλημα.
Σε όσους Γερμανούς υιοθετούν την άποψη ότι για όλα φταίνε οι Ελληνες και πρέπει να επιστρέψουν στην κατοχική πείνα, υπάρχει και μια απάντηση από έναν Γερμανό, τον ιστορικό της Οικονομίας Albrecht Ritseht σε συνέντευξή του στο «Σπίγκελ», τον Ιούνιο του 2011.
Θεωρεί αδικαιολόγητη την αδιάλλακτη συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα, από την οποία ζητεί «υπακοή» στις δικές της αποφάσεις. Και όσοι υποστηρίζουν αυτή την τακτική μοιάζουν να ξεχνούν ότι «κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα η Γερμανία ήταν η υπεύθυνη για τις μεγαλύτερες εθνικές χρεοκοπίες. Είναι μόνο χάριν στις ΗΠΑ, που θυσίασαν τεράστια ποσά χρημάτων, μετά αμφοτέρους τους πολέμους, τον Α’ και τον Β’, που η Γερμανία είναι σήμερα οικονομικά σταθερή και κρατάει τα σκήπτρα του επικεφαλής της Ευρώπης… Η γερμανική αθέτηση πληρωμών χρέους μόνο στη δεκαετία του 1930 (σημ. και προς την Ελλάδα) ήταν εξίσου σημαντική με το κόστος της οικονομικής κρίσης του 2008. Σε σύγκριση με εκείνη τη στάση πληρωμών, τα σημερινά ελληνικά προβλήματα είναι πραγματικά ασήμαντα».
Ο γερμανός ιστορικός συνεχίζει: «Κατά τον 20ό αιώνα η Γερμανία ξεκίνησε δύο παγκοσμίους πολέμους, ο δεύτερος από τους οποίους διεξήχθη ως ένας πόλεμος αφανισμού και εξόντωσης, ενώ στη συνέχεια η χώρα αρνήθηκε στους εχθρούς της τις επανορθώσεις, πλήρως ή σε μεγάλο βαθμό. Κανείς στην Ελλάδα δεν έχει ξεχάσει ότι η Γερμανία οφείλει την οικονομική ευημερία της στη χάρη των άλλων εθνών.
Οι Ελληνες έχουν πολύ καλή γνώση των ανταγωνιστικών άρθρων στα γερμανικά μέσα ενημέρωσης. Αν το κλίμα στη χώρα αναστραφεί, μπορεί να εγείρουν παλιές αξιώσεις για αποζημιώσεις, κάτι που μπορεί να γίνει και από άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Και αν η Γερμανία βρισκόταν σε θέση να πρέπει να ικανοποιήσει όλους, τότε θα καταλήγαμε απογυμνωμένοι. Σε σύγκριση με αυτό, μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες για το ότι η Ελλάδα αναδιοργανώνεται επιεικώς με δικά μας έξοδα. Αν θελήσουμε να ακολουθήσουμε την εδώ κοινή γνώμη με τη φτηνή προπαγάνδα της και την άρνηση πληρωμής, τότε εν τέλει οι παλιοί λογαριασμοί θα παρουσιαστούν ξανά μπροστά μας».
Ο Ritschl καταλήγει: «Οι γερμανικές πτωχεύσεις κατά τον τελευταίο αιώνα δείχνουν ότι το λογικό πράγμα που πρέπει να γίνει τώρα θα ήταν μια πραγματική μείωση του χρέους. Η Γερμανία πρέπει να πληρώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο».
gromaios@otenet.gr

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ