Μυρωδιές. Λένε ότι οι πόλεις έχουν τις δικές τους µυρωδιές. Μπορεί να είναι από τα λουλούδια στα παρτέρια, από τα ποτάµια που τις διασχίζουν, από τα µπαχάρια που πουλάνε στις λαϊκές, αλλά και από τις µυρωδιές που βγαίνουν από τους φούρνους, τα υπαίθρια καστανάδικα και τα κάθε είδους γευσιπωλεία τους. Η Θεσσαλονίκη είναι µια πόλη γεµάτη µυρωδιές. Τις νιώθω κιόλας ανοίγοντας Το ηµερολόγιο της γεύσης που φρόντισε η Μαρία Νέτσικα (εκδόσεις Ιανός) για το 2012. Το κρασί και η γαστρονοµία είναι η επαγγελµατική απασχόληση της Μαρίας αλλά και οι σύντροφοί της. Είναι τυχερή γιατί κάνει τη δουλειά που της αρέσει. Τα τελευταία χρόνια πολλοί φίλοι εκφράζουν µια δυσπιστία για τη Θεσσαλονίκη της γεύσης, καθώς έχει µετατραπεί σε µια απέραντη «φαγητούπολη». Οι παραδοσιακές βιοτεχνίες κλείνουν και στη θέση των παλιών ξυλουργείων, συνεργείων αυτοκινήτων, καταστηµάτων που επισκεύαζαν καρέκλες ή πουλούσαν µπαχαρικά ξεφυτρώνουν συνεχώς νέα «φαγητάδικα». Πολλά από αυτά φτιαγµένα βιαστικά, χωρίς γευστικό στόχο, απρόσεκτα στις γεύσεις, µε προϊόντα ξένα σε σχέση µε τη θεσσαλονικιώτικη παράδοση. Η Μαρία Νέτσικα δεν κρύβει τίποτε από αυτά. Αντίθετα, µας δίνει έναν οδηγό για να κινηθούµε µε τα σωστά σλάλοµ ανάµεσα στα εκατοντάδες εστιατόρια και εκατοντάδες προσφερόµενα φαγητά για να µπορούµε να επιλέξουµε τα γνήσια, αυτά που αντιπροσωπεύουν αυτή την πολύχρωµη γευστικά πόλη. Το ηµερολόγιο αυτό δεν µένει όµως στη Θεσσαλονίκη αλλά απλώνεται σε όλον τον γεωγραφικό κόσµο της γεύσης µε συµβουλές και πρωτότυπες παρεµβάσεις. Στέκεται ιδιαίτερα στις απλές, πρωταρχικές τροφές, στο λάδι, στο ρύζι, στο ψωµί, στο κρασί, στο τυρί… Πάνω εκεί οικοδοµεί συµβουλές που περιλαµβάνουν πιο σύνθετες γεύσεις. Αναδεικνύει τους σωστούς συνδυασµούς γεύσεων ανά εποχή, ανά περιοχή και ανά γεύµα. Μένεις κατάπληκτος διαπιστώνοντας πόσο αυτός ο µικρός οδηγός (µην ξεχνάµε ότι πρόκειται για ένα ηµερολόγιο) συµπυκνώνει τόσο πολλές πληροφορίες. Η Μαρία Νέτσικα δεν ξεχνά την παράδοση, να γράψει δυο λόγια για τον Αγιο Τρύφωνα, τον ξανθοµάλλη προστάτη των αµπελουργών, να υπενθυµίσει τα φαγητά της Σαρακοστής, τις χωριάτικες πίτες από Ηπειρο, Θεσσαλία, Μακεδονία, Στερεά Ελλάδα, αλλά και τις πάστες που προτιµά στα έργα του ο Φελίνι και το πώς τρώµε κρέας στις αραβικές χώρες. Σε όλα τα κείµενα της συγγραφέως υπάρχει πάντα η σηµείωση για το ποτό που συνοδεύει κάθε φαγητό, από την απλή ρετσίνα που µπορεί να συνοδεύσει τη σαρδέλα ως το σωστό κοκτέιλ για ένα απογευµατινό χουζούρι. Ενα κοµψό βιβλιαράκι που δεν θα περιµένετε το ηµερολογιακό ξεφύλλισµα αλλά θα τρέξετε να το διαβάσετε µέχρι τέλους αναζητώντας γευστικές ιδέες.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ