Η διαπίστωση δεν διεκδικεί καμιά φυσικά πρωτοτυπία. Τα νέφη της μεγαλύτερης κοινωνικοοικονομικής κρίσεως, που η ανθρωπότητα είχε να αντιμετωπίσει από το «κραχ» του 1929-30, μας έχουν κυκλώσει από παντού και περνάμε όλοι δύσκολους καιρούς. Ακόμη δυσκολότερους περνούν όμως οι κυβερνήσεις, που χρειάζεται να αντιμετωπίσουν αυτή την κρίση, με την αγωνία ότι ακόμη και στο τέλος του 2009 δεν είναι βέβαιο ότι θα έχει αρχίσει να διαγράφεται κάποια αχτίδα ελπίδας.
Οι πολιτικοί φέρουν ασφαλώς και τις δικές τους σοβαρές ευθύνες για τη δημιουργία της κρίσεως. Γιατί μπορεί να την προκάλε σαν οι εγκληματικές ενέργειες των οικονομικών παραγόντων, η απληστία και η ασύδοτη κερδοσκοπία, αλλά δεν μπορούμε να λησμονήσουμε ότι την επέτρεψαν η έλλειψη κάθε ελέγχου και κάθε ουσιαστικής επιτηρήσεως της οικονομικής δραστηριότητας. Οταν ακόμη και πρόσφατα υπήρξαν πολιτικοί ηγέτες που υποστήριζαν ότι δεν έπρεπε να παρεμβαίνουν στα θέματα αυτά και ότι αρκούσαν οι νόμοι της αγοράς για να διορθώνουν τελικά τα κακώς κείμενα, πώς θα αποσυνδέσουμε την κρίση από τις ευθύνες των πολιτικών μας;
Σε κάθε περίπτωση και την ώρα που διαπιστώνεται γενικότερα η αδυναμία των μέσων για την αντιμετώπιση μιας κρίσεως αυτής της εκτάσεως και αυτής της σοβαρότητας, ενώ πολλαπλασιάζονται και συγκρούονται οι θεωρίες για τις καλύτερες δυνατές επιλογές, οι πολιτικοί μας πλήττονται και από την έλλειψη υποστηρίξεως στα όποια σχέδιά τους για την αναζήτηση διεξόδου. Με τη μοναδική, ίσως, εξαίρεση του Μπαράκ Ομπάμα, που η εκπληκτική νίκη του στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου 2008 του εξασφαλίζει ακόμη- και για πόσο περαιτέρω, άραγε;- υψηλά ποσοστά δημοτικότητας της τάξεως του 77%, οι ενδείξεις για τη δημοτικότητα των κυβερνώντων στις άλλες χώρες σημειώνουν πτώση, περισσότερο ή λιγότερο σημαντική. Ετσι, στην Ευρώπη ο βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν απώλεσε τις τελευταίες εβδομάδες σημαντικό έδαφος, ενώ και ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δεν ξέφυγε από αυτόν τον κανόνα.
Ο αεικίνητος πρόεδρος της γαλλικής Δημοκρατίας είχε ενισχύσει σημαντικά τη θέση του με μιαν εργώδη δραστηριότητα στην άσκηση της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, με την οποία κατόρθωσε να αποδείξει ότι με ισχυρή πολιτική βούληση η Ευρώπη μπορεί και να υπάρχει και να αποδίδει αποτελέσματα. Αλλά η περίοδος αυτή παρήλθε και η ανησυχία των γάλλων πολιτώνόπως, άλλωστε, και των πολιτών στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες- ως προς την αντιμετώπιση της κρίσεως, άρχισε να αυξάνεται δραματικά.
Ο Νικολά Σαρκοζί εμφανίστηκε στις τηλεοράσεις στις 5 Φεβρουαρίου με τη δική του εξήγηση για τα προβλήματα που προκαλεί η κρίση και την επιλογή του να την αντιμετωπίσει κυρίως με αύξηση των επενδύσεων- και όχι της καταναλώσεως- και τα πήγε σχετικά καλά. Σύμφωνα με τις πρώτες σφυγμομετρήσεις, έπεισε το 53% των τηλεθεατών του. Οι επόμενες δημοσκοπήσεις έδειξαν όμως πτώση της δημοτικότητάς του κατά τέσσερις τουλάχιστον μονάδες.
Και οι ευρωεκλογές του Ιουνίου απέχουν ακόμη. Είναι δύσκολοι, πολύ δύσκολοι οι καιροί και φοβόμαστε ότι θα παραμείνουν πολύ δύσκολοι.
Ο πρέσβης κ. Γ. Ν. Αναστασόπουλος είναι μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας και πρόεδρος της Γενικής Διασκέψεως της UΝΕSCΟ.
