70ό Φεστιβαλ Καννών: Το παιδί σε πρώτο πλάνο

Κάνες, αποστολή

Δυο ταινίες με κεντρικό θέμα την εύθραυστη παιδική ηλικία αλλά και την δυσβάσταχτη ταλαιπωρία που μπορεί να υποστεί ένα παιδί χωρίς να φταίει σε τίποτε, δίνουν το κλίμα της 70ής διοργάνωσης του φεστιβάλ των Καννών που ήδη διανύει την δεύτερη μέρα διεξαγωγής του.

Στην μια πλευρά ο Ρώσος Αντρέι Ζβιάγκιτζεφ, μεγάλη δύναμη του παγκόσμιου σινεμά μετά την αριστουργηματική «Επιστροφή» αλλά και το «Λεβιάθαν» που πριν από μερικά χρόνια διαγωνιζόταν και πάλι στις Κάννες φτάνοντας αργότερα ως τα Οσκαρ.

Με το «Loveless» (Χωρίς αγάπη) ο Ρώσος σκηνοθέτης κοιτάζει την περίπτωση ενός 12χρονου (Ματνέι Νόβοκοφ) που ζει στην ουσία μόνος αφού ούτε η μητέρα του, ούτε και ο πατέρας του (Μαριάνα Σπίβακ, Αλεξει Ροζίν) που έχουν χωρίσει ενδιαφέρονται για αυτόν. Η ευκατάστατη ζωή του στο σπίτι όπου ζει με την μητέρα του είναι άδεια, το παιδί δεν μιλά σε κανέναν, δεν έχει φίλους, είναι απολύτως κλεισμένο στον εαυτό του.

Και μια μέρα εξαφανίζεται.

Η εξαφάνιση του παιδιού και οι προσπάθειες μιας εθελοντικής ομάδας να το εντοπίσει βοηθούν τον Ζβιάγκιτζεφ να κτίσει μια ταινία πολύ έντονων συναισθημάτων πάνω στην διάλυση της οικογένειας και την πλήρη ανικανότητα ανθρώπων να κρατήσουν όπως οφείλουν τον σημαντικότερο ρόλο της ζωής τους: τον ρόλο των γονέων. Είναι ακατάλληλοι ως γονείς διότι έκαναν το λάθος να αποκτήσουν «κάτι» που δεν ήθελαν. Και αυτό το «κάτι» είναι μια ανθρώπινη ζωή.

Συγχρόνως το «Χωρίς αγάπη» ασκεί κριτική πάνω στο σαθρό κοινωνικοπολιτικό σύστημα της Ρωσίας, τουλάχιστον σε ότι αφορά την αστυνομία της οποίας η απουσία, εδώ, είναι …επιβλητική. Είναι άλλωστε η αστυνομία που μετά την εξαφάνιση του παιδιού προτείνει στους γονείς την προσφυγή τους στους εθελοντές για να κάνουν την δουλειά τους, «ειδάλλως δεν θα βρείτε ποτέ άκρη με την γραφειοκρατία που έχετε μπροστά σας.» !

Σε διαφορετικό πλαίσιο ο Αμερικανός Τοντ Χέινς, αρκετές φορές φιλοξενούμενος του φεστιβάλ («Velvet Goldmine», «Κάρολ») παρουσίασε το «Wonderstruck» που μεταφράζεται και ως «Κτυπημένος από θαύμα». Δυο παιδιά στην προκειμένη περίπτωση, το ένα αγόρι στα 1977, το άλλο κορίτσι στα 1927.

Και τα δυο για κάποιο λόγο έχουν χάσει την ακοή τους. Και τα δύο προέρχονται από προβληματικά σπίτια. Και τα δύο αποφασίζουν να φύγουν αναζητώντας μόνα τους την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο στην μεγάλη πόλη. Και τα δύο έχουν όνειρα και είναι αποφασισμένα να τα κυνηγήσουν.

Η ταινία παρακολουθεί την πορεία τους με αγάπη και είναι ένας ύμνος στην αποφασιστικότητα και στην πρωτοβουλία των ανθρώπων που είναι αναγκασμένοι να προχωρήσουν μπροστά χωρίς την βοήθεια κανενός.