Ο εξαιρετικά καλός καιρός που μέχρι σήμερα έχει «συντροφεύσει» την 71η κινηματογραφική Μόστρα, της έχει επίσης δώσει χαρακτήρα διακοπών, κάτι που ανέκαθεν ήταν το σήμα κατατεθέν του συγκεκριμένου φεστιβάλ που δικαίως θεωρείται το χαλαρότερο και το πιο άνετο των μεγάλων. Είναι πράγματι πολύ διασκεδαστικό να βλέπεις τον κόσμο στο Λίντο να κυκλοφορεί με βερμούδες, μαγιό και είδη μπάνιου την περίοδο του φεστιβάλ.
Ακριβώς απέναντι από το Casino άλλωστε, που είναι η δημοσιογραφική καρδιά του φεστιβάλ, απλώνεται η τεράστια πλαζ του νησιού που κάθε μέρα εφέτος ήταν γεμάτη. Ο καυτός ήλιος και η υψηλή θερμοκρασία ενδείκνυνται περισσότερο για σουλάτσο στην λεωφόρο Σάντα Μαρία Ελιζαμπέτα ή για εσπρέσο, πανίνο και απεριτίφ στο Leone D’ Oro και τα άλλα στέκια του νησιού παρά για παρακολούθηση ταινιών στις σκοτεινές αίθουσες.
Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι οι σκοτεινές αίθουσες δεν γεμίζουν από κόσμο. Στην χθεσινή προβολή της προβοκατόρικης ταινίας «The smell of us» (Η μυρωδιά μας) του Αμερικανού Λάρι Κλαρκ, η Sala Perla είχε γεμίσει τόσο πολύ που ακόμα και τα σκαλοπάτια χρησιμοποιήθηκαν ως καθίσματα, μια εικόνα που έχουμε συνηθίσει στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αλλά όχι στα άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά φεστιβάλ όπως της Βενετίας.
«Ενας από τους λόγους για τους οποίους γύρισα αυτή τη ταινία ήταν γιατί μου είπαν ότι δεν μπορώ να κάνω μια ταινία για την εφηβεία των Γάλλων αφού δεν είμαι Γάλλος» αναφέρει σε επιστολή του ο Κλαρκ ο οποίος δεν ήρθε στο φεστιβάλ για προσωπικούς λόγους. «Όχι μόνο την γύρισα αλλά νομίζω ότι είναι η καλύτερη ταινία μου».
Είκοσι χρόνια μετά το «αποκαλυπτικό» «Kids», μια ημιπορνογραφική ματιά πάνω στην λούμπεν αμερικανική νεολαία της δεκαετίας του 1990, ο Κλαρκ, προκλητικός φωτογράφος και σκηνοθέτης, έκανε ένα φωτοαντίγραφο αυτής της ταινίας, με φόντο αυτή την φορά την Γαλλία. Η «Μυρωδιά μας» είναι ένα χυδαίο, ανούσιο φιλμ που με επιδερμικό τρόπο εικονογραφεί νεολαίους του σύγχρονου Παρισιού να μαστουρώνουν, να κάνουν σεξ όπου να’ ναι και να κινηματογραφούν τις πράξεις τους με τα i-phone.
