Τα καλά πράγματα πρέπει να λέγονται, να γράφονται και να διαδίδονται. Όπως για παράδειγμα συμβαίνει με την μουσική παράσταση «Μόνο εμείς». Δηλαδή η Ηρώ και οι φίλοι της, σε ένα ρεσιτάλ για πιάνο και φωνή. Το πρόγραμμα της τόσο απλό όσο δύσκολο είναι να «κρατήσεις» τους θεατές σου για δύο ώρες προσηλωμένους σε μια βραδιά χωρίς φρου φρου και αρώματα. Μοναδικό όχημα τα τραγούδια της, το νέο της κομμάτι «Τα μικρά τα πλοία» (στίχοι Γεράσιμος Ευαγγελάτος) αλλά και οι ιδιαίτερες επιλογές της από το ελληνικό και το ξένο ρεπερτόριο. Όλα αυτά θα συμβούν την Παρασκευή, στον Ρυθμό Stage, στην τελευταία χειμωνιάτικη ή πρώτη ανοιξιάτικη –καλοκαιρινή; Η Ηρώ μιλάει στο vima. gr λίγες ώρες πριν την εμφάνιση της Παρασκευής
– Το 2011 είχες κυκλοφορήσει το άλμπουμ Ψύχραιμα όπου είχε μέσα και το ομώνυμο κομμάτι. Πόσο ψύχραιμα μπορούμε να ζούμε πλέον και πόσο ψύχραιμοι μπορούμε επίσης να είμαστε τα τελευταία αυτά, δύο – τρία χρόνια;
«Ψύχραιμα είναι μια φράση λογικής, μια φράση σοφίας, ωριμότητας, ένα δείγμα πολιτισμού και αισιοδοξίας πως όλα έχουν λύση, και πράγματι όλα έχουν λύση. Κάθε βράδυ, δεν μιλώ καθόλου στον κόσμο ούτε για την κρίση, ούτε για τίποτε από αυτά που ακούει ο κόσμος 24 ώρες, μόνο μια κουβέντα τους λέω: μπορεί να μας πάρουν την αξιοπρέπεια, μπορεί να μας εξουσιάζουν, μπορούν να μας πάρουν την ελευθερία, όμως αυτό που νιώθουμε, αυτό που αισθανόμαστε μην αφήσουμε να μας το πάρουν. Θα σκεφτόμαστε και θα αισθανόμαστε εμείς για μας και όχι γιατί οι άλλοι μας επέβαλαν κάποια σκέψη. Είναι το πιο ύπουλο παιχνίδι που παίχτηκε ποτέ: σκέψου έναν άνθρωπο που από την ώρα που ξυπνάει έως την ώρα που κοιμάται τον βομβαρδίζεις με τις λέξεις: τελείωσες, είσαι τελειωμένος, χρεοκοπείς, δεν έχεις μέλλον, είσαι ένοχος κτλ. κτλ. Είναι κλινικά αποδεδειγμένο ότι αυτός ο άνθρωπος θα γίνει χειρότερος από αυτό που φαντάζεσαι…»
– Ελπίδα δηλαδή, δεν υπάρχει;
«Ακόμα είμαστε σε «ελεύθερη πτώση». Σίγουρα η μονή ελπίδα είναι στους απογοητευμένους, νέους και μη, που θα αναζητήσουν ένα καλύτερο κόσμο χωρίς αδικία με «φως» και σιγουριά σε έναν κόσμο που θα αγκαλιάζει και δεν θα αφορίζει, σε έναν κόσμο ανθρωποκεντρικό και όχι εγωκεντρικό (γιατί ο εγωκεντρισμός αποτελεί «ίδιον» των ανώριμων, ματαιόδοξων, κίβδηλων ημιμαθών, και δήθεν ειδημόνων…) ας γίνει η αμφισβήτηση, κι όχι η ισοπέδωση γνώμονας για όλους. Γιατί ο κόσμος αυτός βασίζεται στους χαζούς που είναι σίγουροι για τον εαυτό τους, ενώ οι έξυπνοι και ευφυείς, διαρκώς «αμφισβητούν» και πρώτα από όλα τον ίδιο τον εαυτό τους. Ας αντισταθούμε λοιπόν! Ας κλείσουμε τις τηλεοράσεις, ας απομονώσουμε κάθε τι που μας επιβάλει πώς να νιώθουμε και τι να θέλουμε, ας ακούσουμε μουσική, ας χορέψουμε, ας μιλήσουμε…»
– Τελικά η κρίση που βιώνουμε όλοι είναι μόνο οικονομική;
«Μα δεν είναι οικονομική. Γιατί μέχρι τώρα ζούσαμε με πολλά;;;; Κάποιοι ίσως … Απλά τα λίγα έγιναν λιγότερα. Και για τους πλούσιους, δεν άλλαξε τίποτα. Μερικοί δεν ξέρουν καν τι συμβαίνει… άρα… η κρίση είναι μάλλον πολιτική – πολιτισμική και κρίση ηθών. Όχι με την «επί πολλοίς έννοια» του ήθους, αλλά με την βαθιά έννοια των αξιών που δεν καταρρίπτονται μόνο, ισοπεδώνονται και μαζί τους ισοπεδώνονται και πολλές γενιές ανθρώπων που στο όνομα των αξιών αυτών, έδωσαν τη ζωή τους και την ψυχή τους…
Και τώρα ξαφνικά φαντάζει όλο το έργο τους, «λίγο» κι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο για την ιστορία του λαού μας και συνεπώς και για το μέλλον του. Ζούμε σε ένα κόσμο που φοβάσαι να πεις «Αγαπώ την Ελλάδα, τη χώρα μου» γιατί θα σε πούνε ακροδεξιό!!! Ο Εθνικός μας Ύμνος φαντάζει αναχρονιστικός!!! Σε καμία χώρα του κόσμου κανείς δεν τόλμησε να αμφισβητήσει τον Εθνικό Υμνο. Ολοι στέκονται όρθιοι μπροστά στο σεβασμό της ιστορίας τους. Και εμείς, με μια ιστορία που χρειάζεται τις δεκαπλάσιες βιβλιοθήκες για να χωρέσει, σε σχέση με άλλων λαών, αμφισβητούμε την ιδία μας την υπόσταση. Φοβάσαι να μιλήσεις για αυτά που νιώθεις, μήπως θεωρηθούν είναι γελοία και ποταπά και «μικρά» και χωρίς αισθητική και χωρίς καμία βαρύτητα, γιατί θα σε πουν «εξυπνάκια» ή θα σε απορρίψουν και θα σε περιθωριοποιήσουν… Δεν δημιουργείς;;, λένε πως πάει αυτός, χάθηκε…δημιουργείς;;; λένε, έλα τώρα μωρέ, ήρθε κι αυτός, τι να μας πει…»
– Εξαιρέσεις δεν υπάρχουν;
«Κάθε καινοτομία αποτελεί εχθρό της εκ πεποιθήσεως στασιμότητας, γιατί αυτή βολεύει τους ημιμαθείς που μιμούνται αντί να δημιουργούν. Αυτό είναι κρίση και πολιτισμική στασιμότητα με την ψευδόμορφη νέων ανθρώπων που όμως δεν πρεσβεύουν τίποτα καινούριο. Φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά συνήθως είναι μακριά από τα «φώτα» και τις «δημόσιες σχέσεις» γιατί νιώθουν και αισθάνονται ότι κάποτε κάποιος θα δει το έργο τους… αλίμονο… η τηλεόραση, τα μέσα επικοινωνίας δεν φτάνουν ως εκεί. Γιατί τα ΜΜΕ υπόκεινται στην μεγαλύτερη κρίση από όλες… την δημαγωγία και την καθοδηγημένη ενημέρωση… είναι το ψέμα στην πιο αδίστακτη μορφή του».
– Όταν ετοιμάζεις μια συναυλία σήμερα, σε ενδιαφέρει η ψυχολογική κατάσταση του κόσμου; Θέλω να πω, λαμβάνεις υπόψη σου την τρέχουσα πραγματικότητα;
«Η πραγματικότητα μας ξεπερνά έτσι και αλλιώς και είμαστε και εμείς κομμάτια της. Έτσι, είναι πολύ λογικό ακόμα και αν εγώ την προσπεράσω, αυτή θα βρεθεί στα πόδια μου, θυμίζοντας μου ότι η τέχνη είναι ένα ζωντανό μέρος αυτής της κοινωνίας και κάθε παλμός της, την παρασύρει κι αυτή σε δρόμους νέους, άλλοτε καλούς άλλοτε όχι. Ετοιμάζομαι για το κοινό έχοντας αφεθεί ελεύθερη σε ότι μου συμβαίνει εκείνη τη στιγμή…γιατί «τα πάντα ρει»
– Που βαδίζει η ελληνική μουσική και το τραγούδι; Υπάρχει δισκογραφία ή όπως μου αρέσει να λέω έχει πεθάνει;
«Όχι δεν θα ήμουν τόσο ακραία… άλλωστε, μιλάς με καλλιτέχνη. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι και ταλαντούχοι άνθρωποι ακόμα κι αν ο τρόπος «διακίνησης» της μουσικής τείνει να τους μετατρέψει σε προϊόν με πολύ σύντομη ημερομηνία λήξης. Θέλω λοιπόν να κοιτάζω πέρα από όσους είναι στην μόδα και πέρα από τα σημεία των καιρών. Θέλω να περάσω στο απυρόβλητο της διαχρονικότητας της μουσικής, αυτής που εξελίσσεται και αλλάζει, που αξιοποιεί την εμπειρία και τα βιώματα της, της μουσικής που κοιτάζει μπροστά με θάρρος και όχι πίσω με προκλητικό μιμητισμό. Η μουσική δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει γιατί αποτελεί την αρμονία και την ισορροπία στην, όπως λέω, εκ γενετής αυτοκαταστροφική προδιάθεση του ανθρώπου. Κατ’ επέκταση θα υπάρχει και δισκογραφία, ίσως όχι με την μορφή του βινυλίου ή του cd ή του ιντερνέτ. Αλλά θα υπάρχει και θα είναι εκεί δυνατή και ζωντανή για να μας θυμίζει την ανθρώπινη υπόσταση μας και να μας «σηκώνει» από την ζωώδη φύση μας…Όπως και όλες οι τέχνες. Η Τέχνη είναι το πιο ισχυρό αντιβιοτικό σε έναν κόσμο εγωπαθή, εγωκεντρικό, βίαιο, μελαγχολικό, φοβισμένο, αλυσοδεμένο… Γι αυτό και όλα τα απολυταρχικά καθεστώτα το πρώτο πράγμα που απαγόρευαν ήταν οι τέχνες… και στην θέση τους έδωσαν ένα άλλο όπιο, το ποδόσφαιρο… σας λέει κάτι αυτό;»
– Αν έφευγες για ένα νησί θέλω τους δέκα δίσκους που θα έπαιρνες μαζί σου
«Barbra Streisand, Rachmaninoff (no2 – no3 concerti), την Aida (όπερα), ένα δίσκο με συλλογή από ελληνικά τραγούδια κι όχι τραγουδιστές αμιγώς, Tango, Jazz, μια συλλογή από δικά μου τραγούδια, Θεοδωράκη και Χατζιδάκι…»
– Αν δεν κάνω λάθος οδηγάς μοτοσυκλέτα… είσαι για κόντρες; Ας σοβαρευτούμε, τι σου δίνουν οι δύο τροχοί;
«Δεν θα έκανα ποτέ κόντρα με μηχανή, αλλά σίγουρα δεν θες να κάνεις κόντρες μαζί μου!!! Είμαι μεγάλη αλητεία από παλιά!!! Χα χα… όμως πια είμαι μαμά και δεν με αφορά παρά μόνο να διευκολύνω τις μετακινήσεις μου και να ελαχιστοποιώ το χρόνο για αυτές. Φοράω πάντα κράνος, οδηγώ σχεδόν πάντα με χαμηλές ταχύτητες γιατί οι δρόμοι σε αυτήν την χώρα είναι φτιαγμένοι για να μας σκοτώσουν μια ώρα αρχύτερα (όπως πολλά σε αυτή τη χώρα) και οι οδηγοί που παίρνουν δίπλωμα θα έπρεπε να εξετάζονται στην οδική τους συμπεριφορά απέναντι στα μηχανάκια, στα ποδήλατα και στους πεζούς! Γιατί λειτουργούν και μάλιστα κυρίως οι δήθεν επαγγελματίες, σαν να είναι οι βασιλιάδες των δρόμων… οι ανθρώπινες ζωές όμως δεν μετριούνται σε αριθμό, μετριούνται σε ήθος, αλληλοσεβασμό και φροντίδα όλων προς όλους… Η μηχανή μου προσφέρει ακόμα ελευθερία και ανεξαρτησία και μου ανεβάζει την αδρεναλίνη αφού οι αισθήσεις πρέπει να είναι πάντα σε εγρήγορση…»
– Τι θα ακούσουμε στον Ρυθμό;
«Θα ακούσουμε ένα σύνολο από τραγούδια που έχω γράψει όλα αυτά τα χρόνια αλλά και τραγούδια από όλα τα είδη και όλες τις «οπτικές γωνίες», χωρίς παρωπίδες και χωρίς όρια… γιατί στην μουσική όπως και σε κάθε τέχνη τα όρια είναι αυτά που επιβάλλεται να ξεπερνιούνται από έναν καλλιτέχνη… αυτό τον κάνει να εξελίσσεται και να μην παραμένει στάσιμος είτε σε μια επιτυχία είτε σε μια αποτυχία. Ακόμα θα πω τραγούδια από ξένο ρεπερτόριο, από διάφορες χώρες και γενικά θα «άγομαι και θα φέρομαι» από την διάθεση του κόσμου …θα είμαστε συνοδηγοί σε ένα ταξίδι μουσικό όπου ο ένας θα συμπληρώνει τον άλλο… αυτό δεν είναι άλλωστε η δουλειά μας; Μια διαρκής ανταλλαγή αισθήσεων, συναισθημάτων και ενέργειας»
– Γιατί είναι… Μικρά τα πλοία; (σ. σ. είναι ο τίτλος του νέου της τραγουδιού)
«Γιατί τα μεγάλα πλοία αντέχουν πιο πολύ, πλέουν με όλους τους καιρούς, χαίρονται την ανεξαρτησία τους και την δύναμη τους, δημιουργούν κύματα που ταράζουν τα μικρά αλλά… είναι πιο δυσκίνητα. Τα μικρά μπορούν να πλέουν σε μικρότερες θάλασσες, αλλά μπορούν να γνωρίζουν κάθε ακτή και κάθε παράλια, κάθε μικρό λιμανάκι, μπορούν να ελίσσονται και να αποφεύγουν τους σκοπέλους πιο εύκολα, μπορούν να ονειρεύονται πιο πολλά και πιο μεγάλα…τα μικρά τα πλοία σε μαθαίνουν πιο πολλά για τα όρια σου και τις αντοχές σου, δεν έχουν ψευδαισθήσεις…τα μικρά τα πλοία, στις φουρτούνες ανακαλύπτουν την άξια της ζωής…»
– Επόμενα σχέδια;
«Πολλά σκέφτομαι και κάποια ετοιμάζω … Θα σου πω το πιο κοντινό… Στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών –Επιδαύρου θα παίξω στην Μικρή Επίδαυρο μαζί με τον εντυπωσιακό αργεντίνο ερμηνευτή του ξακουστού Sexteto Milonguero, Javier Di Ciriaco. Θα κάνουμε δύο συναυλίες στις 12 και 13 Ιουλίου. Είναι μια συνεργασία που ήθελα, με ένα πολύ καλό ερμηνευτή και αφορά ένα ρεπερτόριο που αγαπάω πολύ. Στις δύο αυτές συναυλίες θα ακουστούν σημαντικά τραγούδια τανγκό, αργεντίνικης μουσικής (Astor Piazolla Mariano Mores, o Francisco Canaro, o Osvaldo Pugliese) αλλά και δικές μου συνθέσεις τανγκό. Μαζί μας θα είναι το Nuevo Siete Ensemble, ένα καταξιωμένο σύνολο μουσικής ειδικευμένο στο αργεντίνικο τανγκό, με μαέστρο τον Χάρη Πεγιάζη και η συνθέτρια και ακορντεονίστρια Ζωή Τηγανούρια ως σολίστ.»
INFO
Ρυθμός Stage
Παρασκευή 17 Μαΐου
Μαρίνου Αντύπα 38, Ηλιούπολη
Τηλέφωνο: 210 9750060
Ώρα έναρξης: 22.30
Είσοδος: 12€ (με μπίρα ή κρασί)
