Φωτεινή Αθερίδου: «Με τους γονείς μου μοιραζόμαστε το ίδιο χιούμορ»

Ολα ξεκίνησαν από ένα φεστιβάλ θεάτρου όπου η Φωτεινή Αθερίδου ήθελε να πάρει μέρος. Εγραψε ένα έργο, το δούλεψε με τους φίλους της από τη σχολή κι όλοι μαζί έφτιαξαν την παράσταση με τον τίτλο «Και μετά; Και μετά;». Το φεστιβάλ ωστόσο δεν έγινε κι εκείνη άρχισε να αναρωτιέται πού και πώς θα μπορούσε να παρουσιαστεί το έργο. Ωστόσο η μικρή του διάρκεια δεν το καθιστούσε αυτόνομο. Σκέφτηκε λοιπόν να στραφεί στον Βασίλη Μαυρογεωργίου, τον οποίο ήδη γνώριζε από μαθήματα και σεμινάρια. Του παρουσίασε το έργο και την παράσταση και… όλα πήραν τον δρόμο τους. Του άρεσε τόσο, που θέλησε ο ίδιος να γράψει κάτι ειδικά – κι έτσι προέκυψε το δικό του, δεύτερο μέρος.

«Πρόκειται για δύο ξεχωριστές παραστάσεις, που έχουν ωστόσο κοινό άξονα γι αυτό και αντιμετωπίζονται ως μία ενιαία», λέει. «Παίζουμε οι ίδιοι ηθοποιοί, αλλά διαφορετικούς ρόλους, στο καθένα. Η βασική σύνδεση έχει να κάνει με κοινά συναισθήματα, με πράγματα που βιώνουμε, που ξεκινούν από τον φόβο… Το δικό μου κομμάτι αφορά στη ζωή, οπότε για να ταιριάξει το επόμενο έχει ως θέμα τον θάνατο».

Η κόρη του Θοδωρή Αθερίδη και της Ελένης Γκασούκα, η 22χρονη Φωτεινή, που παίρνει απόψε Τρίτη το επίσημο βάπτισμα στο θέατρο (Τρίτη 5/2, στο «Faust»), δείχνει να απολαμβάνει τις επιλογές της.

{{{ moto }}}«Το γράψιμο είναι λίγο σαν αρρώστια. Σου κολλάει… Οταν η μαμά έγραφε τους «Ηρωες», μιλούσαμε για όλα αυτό, την έβλεπα να ψάχνει. Με τη σειρά μου, πολλές φορές, το βράδυ, στον ύπνο μου σκεφτόμουν τι πρέπει να βάλει στο κείμενο. Κι έτσι κατάλαβα ότι όλα αυτά με απασχολούν… Οταν ήμουν στο τρίτο έτος της σχολής (σ.σ. Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν) έγραψα ένα δικό μου κείμενο, διάρκειας δέκα λεπτών, με θέμα την κρίση. Μου άρεσε η ιστοριούλα μου. Είδα ότι μπορώ να γράψω, ότι είναι αστείο, κι έτσι απέκτησα αυτοπεποίθηση».

Την επίδραση από το περιβάλλον της τη θεωρεί αυτονόητη, αφού «και ο μπαμπάς και η μαμά γράφουν». Οπως αναφέρει σχετικά: «Είναι πολύ δύσκολο να μην κολλήσεις με όλο αυτό. Μπορεί βέβαια να σου βγει σε κόντρα, όπως μου συνέβη όταν ήμουν μικρή με τον χορό, που λόγω της μητέρας μου, τον σταμάτησα. Τελικά, όταν μεγάλωσα λίγο, τον συνέχισα». Τονίζει όμως ότι και οι δύο γονείς της τη στήριξαν πολύ, στήριξαν τις επιλογές της, ακόμα και όταν τους πήγαινε κόντρα. «Οταν είδαν ότι υπάρχει κάτι που με ευχαριστεί, κάτι που με κάνει δημιουργική, με στήριξαν ακόμα πιο πολύ. Και φυσικά τους συμβουλεύομαι. Μπορεί οι επιλογές να είναι δικές μου, αλλά με βοηθούν στον τρόπο να διαχειρισθώ τις αποφάσεις μου».

Η Φωτεινή Αθερίδου ξέρει άλλωστε ότι μπαίνει σε έναν χώρο όπου το επώνυμό της θα παίξει τον ρόλο του, «αλλά θα κριθώ, αυτό είναι σίγουρο. Μπορεί και πιο αυστηρά καμιά φορά», λέει και προσθέτει ότι οι γονείς της αναγνωρίζουν την τόλμη να παρουσιάσει κάτι ολοκληρωμένο. «Μοιραζόμαστε το ίδιο χιούμορ αλλά ποτέ ο ένας δεν θα μπορούσε να γράψει το έργο του άλλου», καταλήγει… Οσο για το καλλιτεχνικό της μέλλον, ήδη έχει βάλει τους στόχους της: «Θέλω η δουλειά μας να έχει λόγο ύπαρξης, να μην εμπιστεύονται κι εμείς από την μεριά μας να περνάμε όμορφα… Να κρατήσουμε το παιχνίδι του θεάτρου»… Μακάρι.

Η ζωή και ο θάνατος: οι δύο όψεις του νομίσματος σε μια ενιαία παράσταση με τον τίτλο «Supernova»: Από τη μια η νεανική ομάδα «Καταλάθος» με τη Φωτεινή Αθερίδου κι από την άλλη ο Βασίλης Μαυρογεωργίου. Δύο έργα, δύο συγγραφείς, δύο σκηνοθέτες συνεργάζονται πάνω σε μια ιδέα. Σκέψεις και λέξεις ιδωμένες με χιούμορ τόσο για το «Και μετά; Και μετά;» όσο και για το «Dying sweetly» που, μαζί, παίζονται στο «Faust» και διαχειρίζονται το ανάμεσα της γέννησης και του θανάτου, δηλαδή τη ζωή.

Στο «Και μετά; Και μετά;» η Φωτεινή Αθερίδου αναρωτιέται: «Τι θα γίνει μετά; Πως θα είναι μετά; Και όλα αυτά που ζω τώρα; Είναι όνειρο; Είναι εφιάλτης; Είναι η σκληρή πραγματικότητα;» Μαζί της και οι ήρωες αυτού του κωμικού θρίλερ. Στη συνέχεια ο Βασίλης Μαυρογεωργίου με το «Dying Sweetly», φαίνεται να διαφωνεί με όσους θεωρούν τον θάνατο μια απλή κατάληξη. Μεταφέρει τον θεατή σε έναν κόσμο σκοτεινό, με δικούς του κανόνες και κώδικες, συνδυάζοντας το μιούζικαλ και την αμερικανική πάμπ.

«SUPERNOVA»: Κείμενο – Σκηνοθεσία: Φωτεινή Αθερίδου (Και μετά; Και μετά;), Βασίλης Μαυρογεωργίου (Dying Sweetly). Μουσική σύνθεση: Θοδωρής Οικονόμου (Και μετά; Και μετά;), Παναγιώτης Τσεβάς (Dying Sweetly)

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα. Επιμέλεια φωτισμού: Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Ηχογραφημένη φωνή: Θανάσης Αλευράς. Χορογραφία: Ελένη Γκασούκα. Παίζουν: Ιωάννης Καπελέρης, Ιωάννης Μπισμπικόπουλος, Κώστας Σιλβέστρος, Γιώργος Φλωράτος, Φωτεινή Αθερίδου,Φωτεινή Μπακλατζίογλου. Συμπαραγωγή της ομάδας ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ με την ειταιρεία Λυκόφως τους Γιώργου Λυκιαρδόπουλου.