68η Μόστρα : Λίγο πριν από τα βραβεία, όλα είναι ακόμη ανοιχτά

Οδεύοντας προς το τέλος του το 68^ο φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας, αφήνει πίσω του αρκετές καλές αναμνήσεις. Οι περισσότερες από τις ταινίες που παίχθηκαν στο διαγωνιστικό τμήμα ήταν καλές ,ο κόσμος χόρτασε από κινηματογραφικά αστέρια (Τζορτζ Κλούνεϊ, Μόνικα Μπελούτσι, Κέιτ Γουίνσλετ κ.α.) και παρά την χαρακτηριστική υγρασία του Λίντο ο καιρός υπήρξε φιλικός προς τους επισκέπτες του νησιού με ελάχιστες από τις χαρακτηριστικές φθινοπωρινές βροχές του.

Τα βραβεία απονέμονται το Σάββατο το βράδι στην Salla Grande του φεστιβάλ αλλά πέραν κάποιων ολοφάνερων φαβορί, όπως ο Μάικλ Φασμπέντερ για τον ρόλο του μοναχικού νεοϋρκέζου που έχει εμμονή με το σεξ στην «Ντροπή» του Στιβ Μακουίν, πολύ δύσκολα μπορείς να κάνεις προβλέψεις για την πλευρά στην οποία θα κινηθεί η κριτική επιτροπή και ο πρόεδρός της, αμερικανός σκηνοθέτης Ντάρεν Αρονόφσκι. Ερμηνεία άξια προσοχής είναι επίσης του Γκάρι Ολντμαν για το «Tinker tailor soldier spy» όπου υποδύεται έναν βρετανό μυστικό πράκτορα επί εποχής Ψυχρού Πολέμου και παίζει εντελώς στεγνά, χωρίς τις κραυγές και τα ουρλιαχτά που χαρακτηρίζουν τους περισσότερους (ίδιους) ρόλους του στον κινηματογράφο.

Αν ήταν στο χέρι μου, η «Σφαγή» του Ρόμαν Πολάνσκι θα είχε οπωσδήποτε μια θέση στα βραβεία _ακόμα και στην κορυφή με έναν Χρυσό Λέοντα_ γιατί απλούστατα υπήρξε η καλύτερη ταινία που είδα στο τελευταίο δεκαήμερο. Εξίσου ενδιαφέρουσες στιγμές πρόσφερε η «Επικίνδυνη μέθοδος» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, μια σπουδή πάνω στην ψυχανάλυση, το πολιτικό θρίλερ «Αι ηδοί του Μαρτίου» του Τζορτζ Κλούνεϊ, η τρυφερή κινέζικη ταινία «Μια απλή ζωή» που ενδεχομένως να «κτυπήσει» το βραβείο ερμηνείας για την κινέζα ηθοποιό Ντινι Ιπ η οποία υποδύεται την επί 60 χρόνια υπηρέτρια ενός σπιτιού που αναγκάζεται να μπει σε οίκο ευγηρίας μετά το εγκεφαλικό επεισόδιό της. Αλλά και το «Κiller Joe» του Γουίλιαμ Φρίντκιν που ανέδειξε ένα διαφορετικό πρόσωπο του Μάθιου Μακόναχι στην σκοτεινότερη στιγμή της ως επί το πλείστον φωτεινής καριέρας του είναι μια ταινία που ενδεχομένως «παίξει» στα βραβεία. Καμία εντύπωση τέλος δεν θα μου έκανε αν οι «Αλπεις» του Γιώργου Λάνθιμου ακούγονταν στα βραβεία, καθώς είναι μια ταινία που χαίρει προσοχής, χάρη κυρίως στην σκηνοθεσία της.

Τρόμος στο Τέξας

Μια από τις τελευταίες ταινίες που προβλήθηκαν εντός διαγωνιστικού προγράμματος είναι το «Texas Killing Fields» που σκηνοθέτησε η Αμι Κάναν Μαν, κόρη του αμερικανού σκηνοθέτη Μάικλ Μαν. Εμπνευσμένη από αληθινά περιστατικά, η ταινία αναφέρεται σε μια σειρά δολοφονιών που έλαβαν χώρα σε ένα δάσος κοντά στην Τέξας Σίτι και συγκλόνισαν την αμερικανική κοινή γνώμη πριν από μερικά χρόνια. Μέσα από τις έρευνες δυο αστυνομικών (Σαμ Γουόρδινγκτον, Τζέφρεϊ Ντιν Μόργκαν) η ταινία βγάζει στην επιφάνεια μια κοινωνία νοσηρή και παρανοϊκή όπου η ανθρώπινη ζωή είναι διαρκώς εκτεθειμένη σε κινδύνους_ ορισμένες φορές χωρίς καν κίνητρο.

Το ενδιαφέρον με το «Texas Killing Fields» είναι ότι το σενάριο της ταινίας υπογράφει ο Ντον Φεραρόνε, πρώην αστυνομικός της δίωξης ναρκωτικών, ο οποίος το έγραψε έχοντας πρώτα επικοινωνήσει με τους πραγματικούς συναδέλφους του που ασχολήθηκαν με τις υποθέσεις. Είκοσι επτά από τις υποθέσεις αυτές παραμένουν στο συρτάρι. Στόχος της Αμι Κάναν Μαν δεν ήταν μια ακόμη «αστυνομική ταινία» αλλά μια ευρύτερη μελέτη πάνω στο φαινόμενο του εγκλήματος. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που ο δράστης δεν είναι ένας αλλά πολλοί όπως και οι υποθέσεις.

Η ταινία «Texas Killing Fields» είναι προγραμματισμένη να διανεμηθεί στην Ελλάδα από την Village Roadshow μέσα στην τρέχουσα κινηματογραφική σεζόν