Αν υπήρχε Οσκαρ κινηματογραφοφιλίας, ο Μάρτιν Σκορσέζε δεν θα χρειαζόταν να περιμένει 40 χρόνια για να το κερδίσει. Λίγο να τον έχεις ακούσει να μιλάει, λίγο να παρατηρήσεις τις ταινίες του με τις δεκάδες παραπομπές σε είδη και παλιές ταινίες, αμέσως καταλαβαίνεις το πάθος του.
Ωστόσο, όπως απέδειξε με το πρόσφατο «Νησί των καταραμένων», ως δημιουργός ξέρει να προσαρμόζει τις γνώσεις και τη βαθιά αγάπη του για τον κινηματογράφο στα δικά του μέτρα και στο δικό του στυλ.
Και είναι ένας δημιουργός που θυμάται το παρελθόν για να ατενίζει το μέλλον. Για όλους τους παραπάνω λόγους η πρόσφατη ανακοίνωσή του ότι θα ασχοληθεί με την τρισδιάστατη μεταφορά του εικονογραφημένου μυθιστορήματος «Η εφεύρεση του Ούγκο Καμπρέ» προκαλεί αμέσως περιέργεια.
Το μυθιστόρημα με λέξεις και εικόνες του Μπράιαν Σέλζνικ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, είναι ένα καινοτόμο παραμύθι γύρω από τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε ένα ορφανό αγόρι, τον Ούγκο Καμπρέ, σε έναν μυστηριώδη παιχνιδοπώλη και σε ένα κορίτσι που λατρεύει τα βιβλία. Το ότι ο Ούγκο έχει μια ικανότητα στη συντήρηση ρολογιών και ο παιχνιδοπώλης φαίνεται να κρύβει κάποιο μεγάλο μυστικό, δίνουν στο έργο μια ιδιαίτερη νοστιμιά. Με φόντο τις σκοτεινές εσωτερικές στοές του παριζιάνικου μετρό, το μυθι στόρημα φέρνει μια εντελώς καινούργια αναγνωστική εμπειρία αφού από τις 544 σελίδες του οι 284 περιέχουν αυθεντικά σχέδια που εικονογραφούν το κείμενο.
Σ την ουσία όμως (και σε αυτό το σημείο αντιλαμβάνεσαι γιατί άρεσε στον Σκορσέζε) πρόκειται για ένα μυθιστόρημα για τον πρωτοπόρο γάλλο κινηματογραφιστή Ζορζ Μελιές, εμπνευσμένο από ένα άλλο βιβλίο, το «Πριν από τον Εντισον: Μια μαγική ιστορία της αναζήτησης της μηχανικής ζωής» της Γκάμπι Γουντ. Εκεί η συγγραφέας αναφερόταν στη συλλογή αυτόματων μηχανισμών που ο Μελιές χάρισε σε ένα μουσείο. Η συλλογή αφέθηκε στη μοίρα της, στοιβάχτηκε σε μια σοφίτα του μουσείου και εν τέλει κατέληξε στα σκουπίδια. Ο Σέλζνικ φαντάστηκε ένα αγόρι που ανακαλύπτει στα σκουπίδια αυτές τις μηχανές.
Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή γεννήθηκε ο Ουγκό και η ιστορία του.
Η άποψη του Μάρτιν Σκορσέζε για την ψηφιακή τεχνολογία και δη το 3D είναι ότι, εφόσον μια μεγάλη μερίδα της κινηματογραφικής παραγωγής γυρίζεται πλέον τρισδιάστατη, γιατί όχι και ταινίες που εκ πρώτης όψεως δεν ενδείκνυνται για κάτι τέτοιο; Οπως η «Μονάκριβη», για παράδειγμα. Το περιεχόμενο του βιβλίου όμως φαίνεται να είναι αυτό που πραγματικά τον έχει ενθουσιάσει, αφού σε αυτό γίνονται αναφορές στα γεννοφάσκια του κινηματογράφου και σε ταινίες όπως «Η άφιξη ενός τρένου στον σταθμό της Λα Σιοτά» (1895) των αδελφών Λυμιέρ, «Το ταξίδι στη Σελήνη» (1905) του Ζορζ Μελιές, η «Τελευταία ασφάλεια» (1923) του Χάρολντ Λόιντ και το «Εκατομμύριο» (1931) του Ρενέ Κλερ.
Ανάμεσα στους βασικούς συνεργάτες του Σκορσέζε θα είναι ο Τζον Λόγκαν, ο οποίος υπογράφει το σενάριο του «Αvatar», ενώ οι ηθοποιοί που θα κρατήσουν τους βασικούς ρόλους είναι ο Σάσα Μπάρον Κόεν («Μπόρατ», «Βruno»), ο Μπεν Κίνγκσλεϊ , η Κλόε Μόρετζ (το κορίτσι) και ο Εϊζα Μπάτερφιλντ στον ρόλο του Ούγκο Καμπρέ. Η παραγωγή θα ξεκινήσει τον Ιούνιο στο Λονδίνο και η πρεμιέρα αναμένεται (σε 3D) στις 9 Δεκεμβρίου 2011.
Ο πυρετός του 3D έρχεται στην Ευρώπη
Οπως έχει κατά καιρούς επισημανθεί, ο θρίαμβος του «Αvatar» έχει προκαλέσει μανία για το τρισδιάστατο κινηματογραφικό φιλμ. Οχι όμως μόνο στο Χόλιγουντ. Ευρωπαίοι σκηνοθέτες που μέχρι πρότινος δεν είχαν καμία επαφή με το 3D, τώρα στρέφονται προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Γερμανός Βιμ Βέντερς, ο οποίος έχει πειστεί ότι το κινηματογραφικό μέλλον είναι τρισδιάστατο, σκοπεύει να γυρίσει ένα ντοκυμαντέρ για τη συμπατριώτισσά του χορογράφο Πίνα Μπάους και ο επίσης Γερμανός Βέρνερ Χέρτσογκ – εχθρός, κατά δήλωσή του, του 3D- σκέφτεται μια τρισδιάστατη κινηματογράφηση του εσωτερικού του σπηλαίου Chauvet στη Νότια Γαλλία, όπου έχουν ανακαλυφθεί τα αρχαιότερα γνωστά αποτυπώματα (26.000-
32.000 χρόνια πίσω).
