Την βαθύτατη θλίψη σχετικά με τον θάνατο του δεκαπεντάχρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου αλλά και την αγανάκτησή τους για την πολιτικοκοινωνική κατάσταση που οδήγησε σε τόσο ακραία γεγονότα εξέφρασαν με δηλώσεις τους προς το ΒΗΜΑ εκπρόσωποι της πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής της χώρας.
Μίκης Θεοδωράκης,
συνθέτης «Πίσω από το χέρι του θύτη, που έκανε αυτό το απαίσιο έγκλημα που μας συγκλονίζει, κρύβονται οι πραγματικοί ηθικοί αυτουργοί, δηλαδή το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας που ανέχεται χρόνια τώρα την εκτροφή και τη γιγάντωση παράλογων και εγκληματικών καταστάσεων. Αν θέλουν οι διάφοροι αυτόκλητοι ηγήτορες και διαμορφωτές της κοινής γνώμης να κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους και όλοι μαζί τον ελληνικό λαό είτε από φόβο είτε από υπολογισμό είτε από ανομολόγητα κίνητρα ας το κάνουν. Εγώ, όμως θα πω την αλήθεια, όπως την βλέπω και όπως νομίζω ότι την βλέπει η συντριπτική πλειοψηφία. Σταματείστε πια αυτό το βρώμικο παιχνίδι με τους κουκουλοφόρους και με τα ΜΑΤ, που μόνον αίμα, δάκρυα και καταστροφές προσφέρουν στον Λαό μας».
Θάνος Μικρούτσικος, συνθέτης «Είμαι βαθύτατα συντετριμμένος για το θάνατο του Αλέξη και οργισμένος όσο δεν παίρνει άλλο. Αυτή η ανίκανη Κυβέρνηση που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να συγκαλύπτει τα σκάνδαλα της πρέπει να φύγει το γρηγορότερο. Και πρέπει η νέα γενιά να βρίσκεται διαρκώς σε εγρήγορση.»
Μιχάλης Κακογιάννης, σκηνοθέτης «Δυσκολεύομαι να πάρω θέση γιατί όπως γίνονται τα πράγματα συμμετέχει τόσος άσχετος κόσμος. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι νιώθω μπερδεμένος και εξαιρετικά απογοητευμένος για την κοινωνία στην οποία ζω.»
Γιάννης Σμαραγδής, σκηνοθέτης «Τα παιδιά μας ξεχύθηκαν στους δρόμους όχι μόνον γιατί ένας αστυνομικός σκότωσε εν ψυχρώ έναν συνομίληκό τους αλλά γιατί οργισμένα κατανοούν ότι έχουμε σκοτώσει το μέλλον τους και τα έχουμε παραδώσει σε έναν κόσμο χωρίς θεσμούς, χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς προοπτική, χωρίς όραμα. Αδικο έχουν που προσπαθούν να γκρεμίσουν ότι βρίσκουν μπροστά τους;»
Μπεττυ Αρβανίτη – ηθοποιός «Είμαι εξοργισμένη! Δεν ξέρω αν υπάρχει περισσότερος πάτος από αυτόν που είμαστε. Μα να βαράς ένα παιδάκι στο ψαχνό και να το σκοτώνεις! Για το ότι δεν είναι εκπαιδευμένοι ποιος φταίει λοιπόν; Είναι πολιτικό το θέμα. Απορώ πώς, όσοι διοικούν, εξακολουθούν να είναι στις θέσεις τους. Και κάθονται και λένε ‘αχ! καίγεται η Αθήνα’. Τι άλλο να καεί άλλωστε πια, καμένοι είμαστε!»
Γιάννης Οικονομίδης, σκηνοθέτης «Ηταν επόμενο να γίνει. Κυκλοφορώ καθημερινά στα Εξάρχεια γιατί εκεί εργάζομαι. Οταν περπατάς κάθε μέρα ανάμεσα στα ΜΑΤ, η εικόνα σε αγριεύει. Φαινοταν ότι αυτή η «χύτρα» θα εσκαζε. Από ποιόν φύλαγαν το κέντρο; Από ποιούς κινδυνεύουμε; Αποτέλεσμα; Ενας πίθηκος εκτέλεσε ένα παιδί στην ψύχρα και έγινε όλο αυτό το απόλυτα φυσιολογικό ξέσπασμα».
Παντελής Βούλγαρης, σκηνοθέτης «Ενα 15χρονο παιδί χάνει την ζωή του γιατί έχουν χαθεί πιο πριν η υπευθυνότητα, η σοβαρότητα, η αληθινή έγνοια για μια ζωή της προκοπής.»
Φίλιππος Πλιάτσικας, τραγουδοποιός «Νομίζω, ότι δυστυχώς κάποια νέα παιδιά, όπως ο άτυχος νέος, είναι θύματα προφανών δραστών, όπως είναι κάποιοι νταήδες με στολή αλλά και αθέατων δραστών που έχουν κάνει την κουκούλα μόδα. Οι οποίοι επίσης υπάρχουν για πολιτικούς λόγους. Εχουν αναγάγει την κουκούλα σε διέξοδο ώστε τα νέα παιδιά να εκφράζουν την επαναστατικότητά τους μέσω αυτής. Αν θέλουμε να ψάξουμε τους πραγματικούς ενόχους αυτής της ιστορίας, ας περάσουμε από το Σύνταγμα».
Χρήστος Δήμας, σκηνοθέτης «Θεωρώ υγιές ό,τι συμβαίνει. Το ότι ο κόσμος αντιδρά σημαίνει ότι κάτι πηγαίνει στραβά στην χώρα. Δυστυχώς η αντίδραση γίνεται με βίαιο τρόπο αλλά καμιά φορά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Επί χρόνια ζούμε σε μια κατάσταση νάρκης. Πολιτικής, πολιτιστικής, ηθικής. Ειναι καιρός να αφυπνιστούμε.»
Δημήτρης Καταλειφός – ηθοποιός «Νομίζω ότι ο θάνατος αυτού του παιδιού ήταν μία βαθύτερη αιτία για να εκδηλωθεί ένας τεράστιος θυμός γι’ αυτά που συμβαίνουν. Μοιραία το παιδί αυτό γίνεται σύμβολο αγωνίας των νέων για την απαράδεκτη και την χειρότερη κοινωνία των τελευταίων ετών για την οποία ευθύνονται οι πολιτικοί ανεξαρτήτως κόμματος. Οι νέοι δεν βλέπουν κανένα μέλλον σε κανένα τομέα. Είναι λυπηρό να βλέπεις την Αθήνα να καίγεται, αλλά πλέον τα νέα παιδιά εκδικούνται τον ασφυκτικό αυτό κόσμο στον οποίο ζούνε και τα καταστρέφει».
Ρένη Πιττακή, ηθοποιός «Θεωρώ δικαιολογημένη την οργή των νέων. Είναι μια αυθόρμητη αντίδραση, το αποτέλεσμα μιας σειράς πραγμάτων. Και εμείς δεν μπορούμε να προσέχουμε τις βιτρίνες και τις περιουσίες μας. Κατανοώ τους ανθρώπους που τις έχασαν αλλά εδώ μιλάμε για το αίμα ενός παιδιού. Στον «Ουρανό κατακόκκινο» της Λούλας Αναγνωστάκη, η ηρωίδα λέει «να τη βράσω την κοινωνία σας, δεν θέλω να ανήκω σε μια κοινωνία βολεμένη». Εγώ δεν έχω παιδιά. Αυτό όμως είναι το παιδί μας…».
