Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως… Ισχύει το ίδιο και στο θέατρο; Οχι ακριβώς. Οι παραστάσεις επιστρέφουν για δεύτερη χρονιά όταν έχουν σημειώσει επιτυχία ή όταν το χρονικό διάστημα που παίχθηκαν δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει το κοινό που ήθελε να τις παρακολουθήσει. Με απλά λόγια, η ζήτηση φέρνει την επανάληψη. Δεν λείπουν βέβαια και οι εξ ανάγκης επαναλήψεις, από εκείνα τα θέατρα που κερδίζουν χρόνο και χρήμα ξαναπαίζοντας το ίδιο έργο – εν αναμονή μιας νέας πρεμιέρας.
Ταξίδι στην «Bella Venezia»
Από τη θεατρική σεζόν που θα ξεκινήσει στα μέσα Οκτωβρίου δεν λείπουν οι επαναλήψεις – και ευτυχώς. Διότι υπάρχουν έργα και παραστάσεις που αξίζει «να μη χάσετε», με πρώτη και καλύτερη την τελευταία σκηνοθετική δημιουργία του Λευτέρη Βογιατζή. Γιατί άραγε το «Bella Venezia» είχε λίστες αναμονής; Γιατί τα καθίσματα του Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων δεν αρκούσαν και έμπαιναν και μαξιλάρια στις κερκίδες; Γιατί το έργο που έγραψε ο Γιώργος Διαλεγμένος και ανέβασε ο ιδρυτής της «Νέας Σκηνής» σε καθηλώνει; Και αν όχι από την πρώτη στιγμή – δεν είναι λίγοι εκείνοι που κουράστηκαν από τον «σιωπηλό πρόλογο» της Ξένιας Καλογεροπούλου, έτσι όπως της τον δίδαξε ο σκηνοθέτης. Ούτε είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν ότι ένα διάλειμμα θα επέτρεπε στον θεατή να πάρει μια ανάσα… (ακόμη και να πάει στην τουαλέτα). Πέρα από τις προαναφερθείσες λεπτομέρειες, υπάρχουν εκείνες οι άλλες λεπτομέρειες που συνθέτουν μπροστά στα μάτια του θεατή μια παράσταση ποιητικής δράσης μέσα από ένα εξαιρετικό κείμενο: Μια σταγόνα, μια κίνηση, μια ματιά, ένα άγγιγμα, ένας ψίθυρος, μια σκέψη, μια απόχρωση, μια λέξη και μια σειρά εξαιρετικών ερμηνειών. Με την Εύη Σαουλίδου (και ποιος δεν υποκλίθηκε στο τάλαντό της) να σέρνει τον χορό που συμπληρώνουν οι ηθοποιοί Λευτέρης Βογιατζής, Πέγκυ Σταθακοπούλου, η υπομονετική Ξένια Καλογεροπούλου αλλά και η Λουκία Μιχαλοπούλου και ο Σωτήρης Τσακομίδης. Οσο για τη συμμετοχή των έξι ατόμων με ειδικές ανάγκες – Χριστίνη Γεωργανά, Γιάννης Γεωργόπουλος, Νίκος Διαμαντής, Χρήστος Παπαπολύζος, Αχιλλέας Παπαστεριάδης, Παντελής Τσιρίδης – στις μαγικές σκηνές της Κωνσταντινούπολης και στις ιδιαίτερα συγκινητικές στιγμές της υπόκλισης δεν υπάρχουν λόγια.
Πρωτοτυπίες και ρεκόρ
* Εναν ρόλο που αγάπησε πολύ η Πέμυ Ζούνη δεν ήταν εύκολο να τον αποχωριστεί – άλλωστε η περυσινή της πρεμιέρα δόθηκε τα Χριστούγεννα. Γι’ αυτό και επαναλαμβάνει το έργο του Ακη Δήμου «H Μαργαρίτα Γκωτιέ ταξιδεύει απόψε…», που βασίζεται στην «Κυρία με τις Καμέλιες» του Αλεξάνδρου Δουμά υιού. Πλούσια στην όψη, με μια εξαιρετικά ατμοσφαιρική μουσική (του Θοδωρή Αμπαζή), η παράσταση διαθέτει ισχυρό κείμενο και πολλά σκηνοθετικά εφέ.
* «Μπαμπά μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή» («Ηβη») και «Ψέμα στο ψέμα» («Μουσούρη»). Με τα δύο αυτά έργα επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι η κωμωδία αποτελεί το συνηθέστερο είδος προς επανάληψη. Οι αντικαταστάσεις στο θέατρο «Ηβη» των Αννας Παναγιωτοπούλου και Χρύσας Ρώπα από τις Τζέσυ Παπουτσή και Φωτεινή Μπαξεβάνη είναι βέβαιο ότι θα επιφέρουν αλλαγές, διότι οι Ρέππας – Παπαθανασίου συνηθίζουν να γράφουν πάνω στους ηθοποιούς που διαθέτουν και το έργο γράφτηκε πέρυσι. Αντιθέτως, στο «Μουσούρη» ο Πέτρος Φιλιππίδης και ο Παύλος Χαϊκάλης συνεχίζουν μαζί μια επιτυχία με πολύ γέλιο.
Το δεύτερο θεατρικό έργο του Θοδωρή Αθερίδη συνεχίζει την πορεία του στο θέατρο «Αθηνών» (η πρεμιέρα είχε δοθεί τα Χριστούγεννα του 2004) έχοντας ήδη κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού. Ισως γιατί «Μια μέλισσα τον Αύγουστο» δεν περνά απαρατήρητη, ιδίως όταν ο θίασος έχει δέσει μεταξύ του (Θ., Αθερίδης, Σμαράγδα Καρύδη, Αντώνης Λουδάρος, Βίκυ Βολιώτη, Γιώργος Κορμανός, Αλίνα Κωτσοβούλου), φοράει μαγιό (φθινόπωρο-χειμώνα), μιλάει ξένες γλώσσες και προκαλεί αβίαστα το γέλιο.
* Για έβδομη χρονιά επαναλαμβάνεται το «Σεσουάρ για δολοφόνους» με ανανεωμένη διανομή. Καλοκουρδισμένη και διασκεδαστική η interactive (ή διαδραστική…) αυτή κωμωδία, προσφέρει ακριβώς μια ψυχαγωγική βραδιά με μπόλικο γέλιο. Στην «Αποθήκη» η κατάσταση τείνει να γίνει σαν τη βρετανική «Ποντικοπαγίδα».
Τέλος, η σεζόν διαθέτει και μια πρωτοτυπία: Την επανάληψη δύο παραστάσεων που ξεκίνησαν το καλοκαίρι που μας πέρασε (το μιούζικαλ «Ο Βιολιστής στη στέγη» και η σύγχρονη ελληνική κωμωδία «Μόλις χώρισα»), έργα που – κατά σύμπτωση – είχαν σημειώσει επιτυχία στον, προ ετών, πρώτο κύκλο των παραστάσεών τους. Με βασικό ατού του «Βιολιστή» τη μουσική του, η παράσταση που θα παρουσιαστεί στο θέατρο «Βεάκη» διαθέτει τον Γρηγόρη Βαλτινό στον ρόλο του Τέβιε. Ο ηθοποιός αγαπά ιδιαίτερα τον ήρωά του και το έργο, γι’ αυτό και δίνει κάθε βράδυ τον καλύτερο εαυτό του. Οσο για το «Μόλις χώρισα» διαθέτει τη φρεσκάδα του θιάσου του, αλλά όχι πια την πρώτη έκπληξη που είχε προκαλέσει.
Μπρεχτ, Μαριβό και Λιτς
* Είναι ή δεν είναι επίκαιρος ο Μπρεχτ; Γιατί να ανέβει σήμερα ένα έργο του; Αν σας απασχολούν αντίστοιχα ερωτήματα δεν έχετε παρά να δείτε τις «ουρές» που είχαν δημιουργηθεί πέρυσι στο θέατρο «Κάππα», όταν το Εθνικό Θέατρο ανέβασε εκεί τον «Κύκλο με την κιμωλία». Με τη Λυδία Κονιόρδου στον ρόλο της Γκρούσα και τον Κώστα Τσιάνο ως σκηνοθέτη, η παράσταση επανέρχεται. Γιατί ακόμη και αν ορισμένοι κουράστηκαν από τη διάρκεια ή τους ήχους, ένα μεγάλο κλασικό έργο δοσμένο από την πρώτη σκηνή της χώρας (ήτοι πλούσιο σε όλα του), με μια μεγάλη ηθοποιό στο τιμόνι, αξίζει να το παρακολουθήσει κανείς. Εστω και για εκπαιδευτικούς λόγους.
* Εκανε πέρυσι την έκπληξη σε ένα θέατρο εκτός κέντρου με ένα έργο του Μαριβό στον ρόλο της «Γλωσσοκοπάνας»: Ο λόγος για τη Μίνα Αδαμάκη που εγκαταστάθηκε από πέρυσι στη σκηνή του «Τόπος αλλού» και απέδειξε ότι όταν υπάρχει ταλέντο και ο Μαριβό γίνεται επίκαιρος.
* Μπορεί να μην περίμεναν ούτε οι παραγωγοί όταν το επέλεγαν ότι η παράσταση θα συνέχιζε και δεύτερη χρονιά. Και όμως το φαινομενικά αταίριαστο ζευγάρι στον «Μυστήριο κύριο Love» της Karoline Leach, με τον Αλκι Κούρκουλο και την Ελένη Καστάνη, έκανε την έκπληξη. Κατάφερε να μεταφέρει στον θεατή μια γκάμα συναισθημάτων, ξεκινώντας από τη συμπάθεια και τη συγκίνηση, περνώντας στο γέλιο και στο κλάμα και καταλήγοντας στη συμπόνια και στον θαυμασμό. Συνεχείς υπόγειες ανατροπές αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση και σίγουρα την ανάμνηση δύο εξαιρετικών ερμηνειών.
