Georges Simenon
Οι διακοπές του Μαιγκρέ
Μετάφραση Αργυρώ Μακάρωφ.
Εκδόσεις Αγρα, 2013,
σελ. 238, τιμή 12,50 ευρώ

Το μυθιστόρημα Οι διακοπές του Μαιγκρέ, από τα καλύτερα της σειράς με ήρωα τον επιθεωρητή, γράφτηκε το 1947 στην Τουσόν της Αριζόνας, όπου τότε ζούσε ο Ζορζ Σιμενόν. Ο επιθεωρητής βρίσκεται μαζί με τη γυναίκα του σε διακοπές στην πόλη Σαμπλ ντ’ Ολόν, στις ακτές του Ατλαντικού. Η ηρεμία τους ανατρέπεται όταν η κυρία Μαιγκρέ εισάγεται στο τοπικό νοσοκομείο για επείγουσα εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. Οι διακοπές καταστρέφονται, αλλά ο Μαιγκρέ δεν πλήττει καθόλου, αφού ένα αναπάντεχο γεγονός τον αναγκάζει να αναλάβει ανεπίσημη δράση: μια αδελφή νοσοκόμα τού βάζει στην τσέπη ένα σημείωμα με τη λέξη «Ελεος». Οταν λίγο αργότερα μια νεαρή κοπέλα, η Λιλί, που ήταν σε κώμα, πεθαίνει, ο Μαιγκρέ υποψιάζεται πως κάτι περίεργο κρύβει το σημείωμα.

Ο θάνατος όμως της κοπέλας οφείλεται σε ατύχημα: η πόρτα του αυτοκινήτου του γαμπρού της, του γιατρού Φιλίπ Μπελαμύ, στο οποίο επέβαινε, άνοιξε και η Λιλί εκτινάχθηκε στον δρόμο. Πιθανότατα, ο γιατρός δεν είχε ανάρμοστες σχέσεις με την κουνιάδα του, κάτι τέτοιο δεν ταιριάζει με τον χαρακτήρα του. Η αδελφή της Λιλί, η Οντέτ (ο γιατρός τη λατρεύει), κλεισμένη στο σπίτι της μαζί με την πεθερά της και το υπηρετικό προσωπικό, προκαλεί υποψίες στον Μαιγκρέ. Γιατί δεν εμφανίζεται; Πώς τα πάει με τη μητέρα του συζύγου της; Και ενώ ο επιθεωρητής και η τοπική αστυνομία έχουν πειστεί πως την κοπέλα δεν τη σκότωσε ο γιατρός, μια μαθήτρια βρίσκεται στραγγαλισμένη στο σπίτι της.
Με ικανότητα χειρουργού ο Σιμενόν μελετά τους ανθρώπους, μπαίνοντας στο πετσί τους, αναζητώντας τα αίτια που τους ωθούν στο να σκοτώσουν, επιχειρώντας να ερμηνεύσει την πράξη τους, αντιμετωπίζοντάς τους με συμπάθεια και όχι με την επιθυμία να αποδώσει δικαιοσύνη. Περιγράφει την τοπική κοινωνία, τους κατοίκους της πόλης, μα και τον ήρωά του, τον διάσημο κυνηγό του εγκλήματος, έναν μικροαστό που καπνίζει πίπα, πίνει λευκό κρασί και καλβαντός, και θυμάται τη νεότητά του, όταν ήθελε να γίνει γιατρός, αλλά ο θάνατος του πατέρα του και οι βιοτικές ανάγκες τον οδήγησαν στην Αστυνομία. Από το παρόν μυθιστόρημα περνάει έμμεσα μια αιρετική άποψη, την οποία ο Σιμενόν είχε κάποτε εκφράσει δημοσίως ως δόγμα: «Ο γάμος είναι ένας απαρχαιωμένος θεσμός εναντίον του οποίου θα αγωνίζομαι όσο μπορώ».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ