Ο Νικόλαος Σπηλιάδης (Τρίπολη, 1785 – Ναύπλιο, 1867) ήταν από τους πρωταγωνιστές της Επανάστασης αλλά και της διακυβέρνησης Καποδίστρια – της Ελληνικής Πολιτείας. Είναι όμως από τους σχετικά αγνοημένους, ίσως γιατί μέχρι το τέλος της ζωής του υποστήριζε σθεναρά τον κυβερνήτη, «τον πρώτο μεγάλο ηττημένο» της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Μεταξύ 1836 και 1838 ο Νικόλαος Σπηλιάδης, που είχε διατελέσει και πρωθυπουργός του Καποδίστρια («γραμματέας της Επικρατείας»), διαδεχόμενος στο αξίωμα αυτό τον Σπυρίδωνα Τρικούπη τον Φεβρουάριο του 1829, έγραψε, στα γαλλικά, ένα μεγάλο κείμενο για την υπεράσπιση του δολοφονημένου και κατασυκοφαντημένου κυβερνήτη. Με το κείμενο αυτό, γραμμένο εν θερμώ, ο Σπηλιάδης επεδίωκε να αντικρούσει ή καλύτερα να αναιρέσει τις αντικαποδιστριακές θέσεις του γερμανού λογίου Friedrich Thiersch (Ειρηναίος Θείρσιος), που είχαν διατυπωθεί στο βιβλίο του «Η Ελλάδα του Καποδίστρια. Η παρούσα κατάσταση της Ελλάδας, 1828-1833». Και ενώ το βιβλίο του Θείρσιου, που ήταν επίσης γραμμένο στα γαλλικά, για να έχει μεγαλύτερη διάδοση, είχε εκδοθεί στη Λειψία το 1833, το βιβλίο του Σπηλιάδη δεν εκδόθηκε ποτέ. Κι εδώ αρχίζει η συναρπαστική ιστορία αυτού του κειμένου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
