Έντυπη Έκδοση Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ: Σύνδεση μέλους Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους Ο Αντρέα Καμιλέρι (γεν. 1925), ο σημαντικότερος ιταλός συγγραφέας αστυνομικών ιστοριών, γράφει μυθιστορήματα, ψυχογραφώντας τους ήρωές του, αλλά και την κοινωνία της σύγχρονης Σικελίας. Στο Γκρι ταγιέρ δεν πρωταγωνιστεί ο αστυνόμος Μονταλμπάνο, αλλά η μαφία είναι πανταχού παρούσα. Σε αυτό, ο κεντρικός ήρωας, ένα υψηλόβαθμο στέλεχος τράπεζας και αφοσιωμένος σύζυγος που μόλις συνταξιοδοτήθηκε, ξυπνάει στο κρεβάτι του και αρχίζει την καινούργια του ημέρα. Τρία είναι τα πρόσωπα που αποτελούν τον περίγυρό του: ο Τζοβάνι, ο καμαριέρης του, η Αντέλε, η γυναίκα του από δεύτερο γάμο, σαράντα ετών, και ο γιος του ο Λουίτζι, κάτοικος Λονδίνου.
Ο ήρωας έχει λάβει τρεις ανώνυμες επιστολές που τις φυλάσσει στο θησαυροφυλάκιο του σπιτιού του. Η πρώτη είναι απειλητική, αφορά το πώς πρέπει να συμπεριφερθεί στη δράση της μαφίας, αν δεν θέλει να πεθάνει νέος. Στη δεύτερη γίνεται λόγος για την αυτοκτονία ενός ταμία τράπεζας που είχε καταχραστεί ένα μεγάλο χρηματικό ποσόν. Η τρίτη αφορά τη γυναίκα του: μαθαίνει πως η Αντέλε έχει εραστή.
Το μυθιστόρημα μιλάει για το χρήμα και κινείται γύρω από την Αντέλε, μια μοιραία γυναίκα που παίζει διπλό ρόλο, πότε σεμνή σύζυγος και πότε αισθησιακό θηλυκό που κολάζει τους άνδρες. Ωστόσο, από τον καιρό που την παντρεύτηκε, ο ήρωας ήξερε πως αναπόφευκτα μια μέρα θα τον απατούσε. Ζήλευε, μα δεν τη χώρισε. Οι έρωτες είναι δύσκολοι. Τώρα, ύστερα από δέκα χρόνια γάμου, ποια θα είναι η στάση της απέναντί του; Τι σημαίνει το γεγονός ότι κάποια στιγμή φοράει ένα άψογο γκρι ταγέρ; Μήπως κινδυνεύει η ζωή του; Μαζί με τη σύγχρονη ιταλική κοινωνία, ο Καμιλέρι επιχειρεί να αναλύσει τη γυναικεία προσωπικότητα.
Ο ήρωας του Μαουρίτσιο ντε Τζοβάνι (γεν. 1958), συγγραφέα που εμπνέεται από τον Καμιλέρι, ο αστυνόμος Λουίτζι Ριτσιάρντι είναι ένας παράξενος άνδρας. Μοναχικός, χωρίς ερωτική σύντροφο, ερωτευμένος κρυφά με μια γυναίκα στο απέναντι σπίτι, την Ενρίκα, βλέπει οράματα και φαντάσματα. Δίπλα του έχει τον αστυνόμο Μαϊόνε, μαζί λύνουν προβλήματα που συνδέονται με εγκλήματα. Τους συναντήσαμε ξανά στο μυθιστόρημα Η αίσθηση του πόνου (Πατάκης, 2017). Βρισκόμαστε στις αρχές του 1931, εποχή που κυβερνά το φασιστικό κόμμα του Μουσολίνι και οι συνθήκες ζωής στην πόλη είναι άθλιες, καθώς η φτώχεια ταλανίζει τον πληθυσμό. Ο Ριτσιάρντι αναλαμβάνει να διαλευκάνει τη δολοφονία μιας ηλικιωμένης που βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της, σε μια εργατική γειτονιά της Νάπολι. Το θύμα ήταν χαρτορίχτρα και ταυτόχρονα τοκογλύφος, οι ύποπτοι είναι πολλοί, άνθρωποι βασανισμένοι που κατέφευγαν στην ηλικιωμένη για να τους λύσει αισθηματικά προβλήματα ή να τους δανείσει χρήματα για να επιβιώσουν.
Πρώτος ύποπτος, ο Τσίρο, ένας φουκαράς που πουλάει πίτσες, αλλά η δουλειά του δεν πάει καλά, έτσι δεν μπορεί να πληρώσει τα χρωστούμενα. Δεύτερη, μια παντρεμένη, η Εμμα, η οποία συνδέεται μ’ έναν ηθοποιό, τον Ατίλιο. Υπάρχει και μια πανέμορφη γυναίκα, η Φιλομένα, χήρα με παιδί, η οποία πολιορκείται από άνδρες, μα δεν ενδίδει, οπότε πέφτει θύμα ξυλοδαρμού. Ολοι οι ήρωες βασανίζονται από προβλήματα. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, τα πάθη των ανθρώπων περιορίζονται σε δύο πρωταρχικές ανάγκες: την εξασφάλιση της αθανασίας μέσω του σεξ και τη γέννηση απογόνων συν το χόρτασμα της πείνας. Διαβάζουμε: «Εξουσία και δύναμη, τιμή και περηφάνια, καλοπέραση και φθόνος ήταν όλα παιδιά της πείνας και του έρωτα». Από τις ποιητικότερες σκηνές του βιβλίου είναι εκείνες στις οποίες ο αστυνόμος και η γειτόνισσά του παρατηρούν ο ένας τον άλλον με προσδοκία.