Χωρίς φόβο και με πολύ «Πάθος»

Ολοκαίνουργια τραγούδια αλλά και ευφάνταστες, αναπάντεχες διασκευές περιέχει το νέο άλμπουμ της Γεωργίας Νταγάκη με τίτλο «Πάθος» (είναι διαθέσιµο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρµες). Η ταλαντούχα τραγουδίστρια και μουσικός, μία από τις ελάχιστες γυναίκες που παίζουν με τόση επιδεξιότητα την κρητική λύρα, έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (από τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς μέχρι τους Violent Femmes) και κάνει με αυτή τη δισκογραφική δουλειά άλλο ένα βήμα που φανερώνει την εντυπωσιακή καλλιτεχνική εξέλιξή της.

Από τον «Φόβο» στο «Πάθος». Θα µπορούσαµε να συµπεράνουµε πως στα χρόνια που έχουν µεσολαβήσει από την τελευταία σας δισκογραφική κυκλοφορία βιώσατε κάποιου τύπου απελευθέρωση;

«Μπορείτε να το πείτε και έτσι. Ωστόσο, πάντα υπήρχε μέσα μου η ανησυχία και η ανάγκη να είναι κάθε βήμα μου διαφορετικό, κάτι άλλο, κάτι καινούργιο. Ολα αυτά, σε συνδυασμό με τη δημιουργική φόρα που με διακατέχει κάποιες περιόδους, με ωθούν να δοκιμάζω, να ρισκάρω και να πειραματίζομαι σε πράγματα που κάποια χρόνια πριν ούτε που θα τα φανταζόμουν! Δεν είναι κάτι που το σκέφτομαι, απλώς συμβαίνει. Θέλω ωστόσο να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες μου και κυρίως τον Δημήτρη Μίχαλο που ανέλαβε τη διεύθυνση παραγωγής του δίσκου, και με παρότρυνε είτε μέσα από τις ιδέες του είτε μέσα από τις οδηγίες του να βγάλω τον καλύτερό μου εαυτό. Νιώθω πως σε αυτό το άλμπουμ φλερτάρω πολύ και με το παρελθόν και με το μέλλον, συνδέοντας όλα αυτά που ήμουν με αυτά που θέλω να είμαι από εδώ και πέρα».

Εχετε διασκευάσει πολύ διαφορετικά µεταξύ τους κοµµάτια. Πώς έγινε η επιλογή τους;

«Ολοι οι άνθρωποι διαθέτουμε ετερόκλητα στοιχεία και ακούσματα. Θέλησα λοιπόν να εντάξω σε αυτό το άλμπουμ τις τρεις δικές μου περιόδους ζωής ανάλογα με τα ακούσματα που είχα σε καθεμία από αυτές. Ξεκινώντας από την παιδική μου ηλικία που σχετίζεται άμεσα με την κρητική μουσική, την εφηβεία μου στην οποία κυριαρχούσε η ροκ, και την ενήλικη ζωή μου κατά την οποία ήρθα σε επαφή με την έθνικ και τη world μουσική, μέσα από τις προσωπικές μου αναζητήσεις και από τις συνεργασίες μου στο εξωτερικό».

Ποιος είχε την ιδέα για την ηχογράφηση τού «Σκέτος Εγώ» µε ιταλικούς στίχους; Οφείλω να οµολογήσω ότι ταιριάζουν πολύ στη µελωδία.

«Η ιδέα ήρθε απρόσμενα, πριν από περίπου έναν χρόνο, και καθώς τελειώναμε τις ηχογραφήσεις, από τον Θανάση Καλαμαρά, ο οποίος είναι παραγωγός του δίσκου, συνεργάτης μου και μέγας υποστηρικτής μου σε όλη αυτή τη διαδρομή που κράτησε συνολικά δυόμισι χρόνια. Ολη η ομάδα μου ξαφνιάστηκε αρχικά με αυτή την πρόταση, όμως γρήγορα σκέφτηκα πως θα ήταν εξαιρετικό εγχείρημα το πιο ερωτικό μου τραγούδι να αποδοθεί, κατά το κοινώς λεγόμενο, στην πιο ερωτική γλώσσα του κόσμου, τα ιταλικά. Ετσι, στην πρώτη καραντίνα, πέρυσι το Πάσχα και μέσω Skype, ασχολήθηκα με την ιταλική γλώσσα για πρώτη φορά, κάνοντας μαθήματα με την Ελένη Γεωργίου, η οποία έκανε και την υπέροχη απόδοση των στίχων. Μετά την ολοκλήρωση του εγχειρήματος αισθάνομαι ότι το πείραμα πέτυχε και «El Αcqua Ιo», λοιπόν».

Εχετε κάνει αρκετές αξιόλογες συνεργασίες µε καλλιτέχνες της Ελλάδας και του εξωτερικού. Ποιες ξεχωρίζετε;

«Σίγουρα μια πολύ σημαντική στιγμή της πορείας μου ήταν αυτή με τον θρύλο της παγκόσμιας μουσικής Ερικ Μπάρντον. Η συνεργασία μας ήταν αρχικά δισκογραφική, παρόλο που στη συνέχεια μου ζητήθηκε από τον ίδιο να γίνω μέλος των Animals. Ετσι και πραγματοποιήθηκε η περιοδεία μας στην Ευρώπη που διήρκεσε περίπου ενάμιση μήνα. Ωστόσο όλες τις συνεργασίες που έχω κάνει τις θεωρώ αξιόλογες και σημαντικές γιατί πραγματοποιήθηκαν με κριτήριο την αρμονική μουσική μου συνύπαρξη με αγαπημένους συναδέλφους».

Συναντήσατε καθόλου εχθρότητα παίζοντας ένα µουσικό όργανο που φτιάχτηκε από άνδρες για άνδρες;

«Δεν ξέρω πώς μεταφράζει κάποιος την εχθρότητα στον χώρο μας γιατί η λέξη από μόνη της κρύβει πολλές διαστάσεις. Ισως και να ήρθα πολλές φορές αντιμέτωπη με τον μισογυνισμό επειδή η κρητική λύρα, όπως είπατε, φτιάχτηκε από άνδρες για άνδρες και δεν «έκανε» για εμένα, όπως υποστήριζαν μερικοί, ιδίως στην αρχή της καριέρας μου. Σε αυτό το πλαίσιο βίωσα αρκετές τέτοιου είδους συμπεριφορές και αναγκάστηκα με τον καιρό να δημιουργήσω ένα δίχτυ προστασίας γύρω μου, για την ασφάλειά μου. Αλλωστε, θεωρώ ότι το να διαιωνίζει κανείς τα στερεότυπα δεν είναι εχθρότητα, αλλά βλακεία. Είναι πραγματικά εξοντωτικό, εν έτει 2021, να μιλάμε για τα αυτονόητα, ενώ αντίθετα θα έπρεπε καθημερινά να καταρρίπτουμε τις προκαταλήψεις που παρατηρούνται στην κοινωνία μας εδώ και δεκαετίες. Πάντως, νιώθω ιδιαίτερη χαρά αλλά και περηφάνια όταν βλέπω όλο και περισσότερες γυναίκες να ασχολούνται με τη λύρα και αισθάνομαι ότι μπορεί να συνέβαλα και εγώ σε αυτό».

Τι σκέψεις κάνετε για την πανδηµία και για όσα έχουµε περάσει τον τελευταίο χρόνο;

«Νιώθω πως η φύση ξεκίνησε να αντιδρά. Δεν υπάρχει σεβασμός από τον άνθρωπο προς τη φύση, προς τα ζώα, ακόμα και προς τον ίδιο τον συνάνθρωπο. Δυστυχώς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα πως το μέλλον του πλανήτη, των ανθρώπων, της ίδιας της ζωής και της ποιότητάς της, εξαρτώνται από τον ίδιο τον άνθρωπο και από το πώς θα την αντιμετωπίσει εφεξής. Εύχομαι όλο αυτό να αφήσει ένα θετικό αποτύπωμα και επιτέλους να αναθεωρήσουμε όλοι τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε το φυσικό μας περιβάλλον και να κάνουμε μια αληθινή στροφή στα σημαντικά πράγματα για τον άνθρωπο και κυρίως στην έννοια τού από κοινού, τού «μαζί»».

Σας έχουν λείψει οι ζωντανές εµφανίσεις;

«Μου έχουν λείψει άπειρα οι ζωντανές εμφανίσεις και μαζί με αυτές και τα ταξίδια σε Ελλάδα και εξωτερικό για την πραγματοποίηση των live μας. Ομως, μέσα από την τέχνη μου έχω μάθει δύο πολύ σημαντικά πράγματα που δεν είχα διδαχθεί καθόλου ως παιδί, κατ’ αρχάς να προσαρμόζομαι και έπειτα να πειθαρχώ. Αυτά τα δύο στοιχεία με βοήθησαν να αντέξω και να διαχειριστώ δημιουργικά το διάστημα της αποχής και της αποξένωσης που προκάλεσε η πανδημία της COVID-19. Παράλληλα, όλα τα έως τώρα βιώματά μου στη μουσική μού έδωσαν και εξακολουθούν να μου δίνουν την ελπίδα και την αισιοδοξία που χρειάζομαι για να συνεχίσω ουσιαστικά τη ζωή και την καριέρα μου».

Ποια είναι η πιο χρήσιµη συµβουλή που σας έχουν δώσει;

«Δεν είναι συμβουλή αλλά μια προσωπική επιλογή απέναντι στον εαυτό μου που αγαπώ να του λέω: «Οπου αστοχήσεις γύρισε και όπου πετύχεις φύγε»».