Θοδωρής Βουτσικάκης

Ο Θοδωρής Βουτσικάκης είναι πάντα ακριβής στα ραντεβού του. Συναντιόμαστε ένα ηλιόλουστο πρωινό Πέμπτης στο κέντρο της Αθήνας. Παραγγέλνει αμέσως καφέ. «Εχω εξάρτηση από την καφεΐνη.
Κάτι που μας συνδέει και με τη Λίνα». Αναφέρεται φυσικά στη Λίνα Νικολακοπούλου. Η συνεργασία της καταξιωμένης στιχουργού με τον 30χρονο ταλαντούχο ερμηνευτή από τη Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια είναι στενή: αρχικά με τις περιοδείες που πραγματοποίησαν μαζί πέρυσι το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα και κυρίως με την κυκλοφορία του δεύτερου προσωπικού δίσκου του – αναμένεται το φθινόπωρο – σε στίχους της ίδιας και μουσική του βραβευμένου με Οσκαρ ιταλού συνθέτη Νικόλα Πιοβάνι.

Ηδη έχουν δώσει δείγμα της πολυαναμενόμενης συνεργασίας τους. Ο Θοδωρής έχει τραγουδήσει σε ζωντανές εμφανίσεις του τρία κομμάτια του άλμπουμ, ενώ το τραγούδι «Ομορφη ζωή», πάνω στη γνωστή μελωδία της ταινίας «Η ζωή είναι ωραία» του Ρομπέρτο Μπενίνι, κυκλοφόρησε επισήμως και παίζει δυνατά στα ραδιόφωνα, αποτελώντας ήδη επιτυχία. «Θυμάμαι την ενέργεια όταν τους είχα και τους δύο απέναντί μου. Τους παρατηρούσα να συνομιλούν και έλεγα από μέσα μου «δεν το ζω εγώ αυτό». Ηταν σαν να ήμουν παρών και ταυτόχρονα ένας παρατηρητής. Eίναι μια πολύ ζωντανή διεργασία αυτός ο δίσκος. Συγκεντρώνεται το υλικό, η Λίνα ακούει τη μουσική, γράφει τους στίχους, ενορχηστρώνουμε, διορθώνουμε».

Τη σχέση του με τη Λίνα Νικολακοπούλου την περιγράφει με μία λέξη: «αγαπησιάρικη». Είχαν συναντηθεί πριν από μερικά χρόνια όταν εκείνη ήθελε να φτιάξει ένα μουσικό πρόγραμμα με νέους καλλιτέχνες στη Θεσσαλονίκη. Το πρότζεκτ εκείνο τελικά δεν πραγματοποιήθηκε, αλλά ήταν καρμικό να συναντηθούν ξανά. «Βασικό στοιχείο της σχέσης μας είναι η ειλικρίνεια. Εχουμε αποκτήσει την άνεση να είμαστε ευθείς ο ένας απέναντι στον άλλο. Και αυτό νομίζω είναι κάτι που μου το έχει διδάξει η Λίνα. Αρχικά από ευγένεια ή διακριτικότητα εγώ μπορεί να δίσταζα να πω κάτι που πίστευα ότι ενδεχομένως θα την ενοχλήσει. Η Λίνα απαίτησε να είμαι ειλικρινής μαζί της. Και αυτό για εμένα ήταν ένα σπουδαίο μάθημα διαπροσωπικών σχέσεων».

Την καλή φωνή του μάλλον την κληρονόμησε από τη γιαγιά του. Η μητέρα του αγαπούσε το Νέο Κύμα. Ο πατέρας του την κλασική μουσική. «Θυμάμαι ότι έβαζε Καρούζο στη διαπασών και άνοιγε την πόρτα του διαμερίσματος για να ακούσουν όλοι στην πολυκατοικία» λέει γελώντας. Μια οικογενειακή φίλη μουσικός προέτρεψε τους γονείς του να ξεκινήσει η αδελφή του πιάνο. Εκείνος ως μικρότερος ζήλεψε και την ακολούθησε.

Για πρώτη φορά στη σκηνή βρέθηκε στα εννιά του χρόνια. «Μου είχαν δώσει το πρώτο μου σόλο στη χορωδία» θυμάται. «Ηταν σε έναν πανέμορφο χώρο στην Καλαμαριά, όπου και μεγάλωσα. Πριν από μερικούς μήνες συνέβη κάτι σχεδόν μεταφυσικό. Βρέθηκα να τραγουδώ στο ίδιο μέρος, με πολλούς από τους ανθρώπους που με είχαν δει τότε να βρίσκονται ξανά, 22 χρόνια μετά, ανάμεσα στο κοινό».

Ακολούθησε σπουδές κλασικού τραγουδιού, μολονότι όμως πήρε το πτυχίο του στη μονωδία ήξερε ότι η όπερα δεν τον συγκινούσε τόσο βαθιά. Αλλωστε προτού πάρει την απόφαση να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι πέρασε από τα έδρανα της Νομικής Θεσσαλονίκης. «Είναι κάτι που δεν μετανιώνω. Σκέφτομαι μάλιστα ότι θα ήθελα να συνεχίσω και με κάτι ακόμα σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Νομίζω ότι οι νομικές σπουδές ανοίγουν τον τρόπο σκέψης σου. Στα 23 μου, όταν τελείωσα τη σχολή, δεν είχα αποφασίσει αν θα ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι. Βλέποντας τα πράγματα από απόσταση σήμερα, νομίζω ότι δεν υπήρχε ποτέ αυτό το δίλημμα. Ηξερα από τα επτά μου χρόνια τι θα κάνω, όταν πάτησα την πρώτη μου νότα στο πιάνο».

Και οι επιλογές του τον δικαίωσαν. Στα 30 του χρόνια μετρά συνεργασίες με τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Χρήστο Λεοντή, έναν προσωπικό δίσκο, την «Αισθηματική ηλικία» με τον Δημήτρη Μαραμή, αλλά και μία εμφάνιση στη σκηνή με την Ντούλτσε Πόντες. «Πέντε από τα σημαντικότερα λεπτά της ζωής μου» αναφέρει.

Το εφετινό καλοκαίρι είναι γεμάτο. Στις 5 Ιουνίου εμφανίζεται με τον Βασίλη Λέκκα στην Τεχνόπολη, σε μια συναυλία με σημαντικό φιλανθρωπικό σκοπό, ενώ στις 10 Ιουλίου θα συναντηθεί με τη Μαρία Φαραντούρη στο Ηρώδειο. Υπάρχει όμως και η περιοδεία του συναυλιακού «Ερωτόκριτου» του Δημήτρη Μαραμή – είχε παρουσιαστεί για πρώτη φορά ως μιούζικαλ το 2017 σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου στην Εθνική Λυρική Σκηνή στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος – αλλά και εμφανίσεις με τη Λίνα Νικολακοπούλου.

Στον ελεύθερο χρόνο του βλέπει πολύ σινεμά. Λατρεύει μάλιστα τα δικαστικά δράματα – το μικρόβιο της νομικής άλλωστε κυλά στο αίμα του. Δεν αγαπά καθόλου το γυμναστήριο, αλλά δεν θα έλεγε όχι σε μια παρτίδα τένις. Στις εκλογές πηγαίνει πάντα να ψηφίσει. «Είναι από τους λίγους τρόπους για να τοποθετηθείς απέναντι σε αυτό που συμβαίνει» εξηγεί. Τον ρωτώ αν θεωρεί τη γενιά του αδικημένη. «Σίγουρα καταπιεσμένη σε σχέση με τις εργασιακές ευκαιρίες. Οκτώ καλοί μου φίλοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό. Από ανάγκη και όχι από επιλογή. Γιατί όλοι τους θέλουν να γυρίσουν πίσω. Και αυτό είναι καταπίεση».