Οταν βρέθηκα στη Χίο το καλοκαίρι για διακοπές, κάποιοι φίλοι με παρότρυναν να παρακολουθήσω τη μουσικοθεατρική παράσταση «Το μαγγάνι» στο Καράβικο, ένα εξόχως εντυπωσιακό αρχοντικό στον Κάμπο, σε μία από τις ωραιότερες περιοχές της Ελλάδας δηλαδή. Η επιτυχημένη εκδήλωση είχε πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του Μουσικού Φεστιβάλ Χίου (https://chiosmusicfestival.gr/), μιας διοργάνωσης που εγκαινιάστηκε το 2017 και την οποία είχα ακουστά αλλά δεν γνώριζα ότι διέθετε πρόγραμμα δράσεων και τον χειμώνα. Οταν πριν από λίγες εβδομάδες με προσκάλεσαν να παρευρεθώ σε κάποιες από τις χειμερινές δραστηριότητές τους, δεν μπόρεσα φυσικά να αρνηθώ.
Το λιμάνι του μεγάλου αυτού νησιού παραμένει ζωντανό ακόμα και όταν το κρύο είναι βαρύ. Για τη Χίο άλλωστε ο τουρισμός είναι μια παράπλευρη δραστηριότητα. Τα τελευταία χρόνια φυσικά οι περισσότερες συζητήσεις εδώ περιστρέφονται γύρω από το Προσφυγικό, ένα θέμα που διχάζει και εγείρει πάθη. Το Φεστιβάλ δεν θα μπορούσε να το αγνοεί και σε συνεργασία με το ευρωπαϊκό πρόγραμμα SoundRoutes, το οποίο προωθεί την κινητικότητα και τη συνεργασία μεταξύ μουσικών που υπήρξαν πρόσφυγες ή μετανάστες, προσκάλεσε τρεις μουσικούς με καταγωγή από τη Συρία και έναν από την Αίγυπτο (όλοι τους ζουν πλέον στη Γερμανία) για να δώσουν μια κοινή συναυλία. Οι δύο από αυτούς, ο Μιλάντ Χαουάμ και ο G H A Y S, είχαν διασχίσει το Αιγαίο αναζητώντας μια καλύτερη ζωή και η επιστροφή τους εδώ αποτέλεσε μια πολύ συγκινητική εμπειρία. Ενα πρωινό τους το πέρασαν με παιδιά πρόσφυγες από το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης της ΒΙΑΛ, μιας δομής φιλοξενίας που στην ουσία έχει μετατραπεί σε καταυλισμό, και είχαν την ευκαιρία να τα εμψυχώσουν λίγο. Χάρη στη συνάντηση αυτή που διοργανώθηκε από το Φεστιβάλ, δόθηκε στα παιδιά η σπάνια ευκαιρία να ξεφύγουν από τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσης και τη δύσκολη καθημερινότητα, μαθαίνοντας παράλληλα κάποια πράγματα για τη μουσική. Το σημαντικότερο βέβαια νομίζω πως ήταν το ότι ήρθαν σε επαφή με ζωντανά παραδείγματα ευτυχούς κατάληξης του δύσκολου ταξιδιού που θέλουν να κάνουν και τα ίδια – και ας έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα μας. Στο τέλος τραγούδησαν όλοι μαζί ένα τραγούδι της Φαϊρούζ αφού το διδάχθηκαν στίχο στίχο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
