Τότε που στην Αγγλία, τη «χρυσή εποχή» της αστυνομικής λογοτεχνίας, ανάμεσα στον Α΄ και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, «βασίλευε» η Αγκαθα Κρίστι, μια ομότεχνή της έμπαινε δειλά-δειλά στον χώρο. Ηταν η Ελίζαμπεθ Μάκιντος που είχε γεννηθεί το 1896 στην πόλη Ινβερνές. Μεγαλύτερη κόρη ενός εμπόρου φρούτων και λαχανικών, σπούδασε Φυσική Αγωγή, ενώ στα τριάντα της άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα και διηγήματα σε εφημερίδες. Κρυφή της επιθυμία και μεγάλο της όνειρο ήταν να ασχοληθεί με το θέατρο, αλλά τα έργα της που ανέβηκαν στη σκηνή δεν είχαν επιτυχία. Το 1929 εξέδωσε με ψευδώνυμο την πρώτη αστυνομική της ιστορία, ενώ το 1936 κυκλοφόρησε τη δεύτερη με τον ίδιο ήρωα, τον αστυνομικό επιθεωρητή Αλαν Γκραντ, αλλά με το ψευδώνυμο Τζόζεφιν Τέι. Ωστόσο, το πιο σημαντικό της έργο είναι Η κόρη του χρόνου, επίσης με ήρωα τον Γκραντ, το οποίο εκδόθηκε το 1951, λίγους μήνες πριν από τον θάνατό της. Το μυθιστόρημα αυτό ψηφίστηκε το 1990 ως η καλύτερη ιστορία μυστηρίου όλων των εποχών από την Ενωση Βρετανών Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας.
Αυτή η διάκριση δεν είναι καθόλου παράξενη. Ο Αρθουρ Γκραντ, ένας από τους πρώτους μυθοπλαστικούς ντετέκτιβ που ανήκουν στο δυναμικό της Σκότλαντ Γιαρντ, εδώ δεν βγαίνει στους δρόμους για να ψάξει τον δολοφόνο, ούτε για να συλλέξει στοιχεία που θα τον οδηγήσουν στη διαλεύκανση του εγκλήματος. Καθηλωμένος σ’ ένα ράντσο σε νοσοκομείο, ύστερα από ατύχημα, επιχειρεί να εξιχνιάσει ένα γνωστότατο έγκλημα στην ιστορία της Αγγλίας: τις δολοφονίες δύο πριγκίπων, διαδόχων του θρόνου και ανιψιών του, τον 15ο αιώνα (περίπου το 1485), που έχουν αποδοθεί στον βασιλιά Ριχάρδο Γ΄. Το μοναδικό στοιχείο που διαθέτει και βάσει αυτού προσπαθεί να λύσει το αίνιγμα είναι ένα πορτρέτο του Ριχάρδου, ενός τριανταπεντάρη με βελούδινο καπέλο και κολάρο στολισμένο με πετράδια.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
