Τα πεζά του Νίκου Καχτίτση, τα περισσότερα και τα σημαντικότερα εκ των οποίων είδαν το φως της δημοσιότητας κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών, δεν έχουν πάψει να εκδίδονται και να επανεκδίδονται από τις απαρχές της Μεταπολίτευσης μέχρι και τις ημέρες μας. Αν πάντως υπολογίσουμε ότι το εκδοτικό ενδιαφέρον για το έργο του αναθερμάνθηκε μετά το 2010, αρχικά με τον Εξώστη (2012) και τώρα με την Ομορφάσχημη (κυκλοφορούν αμφότερα από την Κίχλη), θα πρέπει να σκεφτούμε πως ο Καχτίτσης περνά πλέον στις νεότερες αναγνωστικές γενιές, με όσες πιθανές μετατοπίσεις προϋποθέτει η αλλαγή ακροατηρίου, που σημαίνει βεβαίως και μεταβολή του ορίζοντα πρόσληψης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
