Μια μέρα στο μουσείο

Το Μαντέλο ντελ Λάριο είναι από αυτά τα μαγευτικά χωριά στις όχθες της λίμνης Κόμο που ο χρόνος στάθηκε γενναιόδωρος μαζί τους. Περπατώντας στα σοκάκια του αντικρίζεις πολύχρωμα οικοδομήματα, ανάμεσα στα οποία δεσπόζει η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, σε ένα κτίριο του 11ου αιώνα που σταδιακά αποκαταστάθηκε και εμπλουτίστηκε με τοιχογραφίες επηρεασμένες από τη ζωγραφική παράδοση της Λιγουρίας και του Πιεμόντε. Ο ναός είναι ίσως το πιο πολυσύχναστο μέρος αυτού του τόπου, εκτός αν ταξιδέψει κάποιος εκεί για να γνωρίσει από κοντά μία από τις εμβληματικότερες εταιρείες μοτοσικλετών στον κόσμο.

Περπατώντας στη Via Emanuele Vittorio Parodi, θα σταματήσετε στο νούμερο 63 αντικρίζοντας τη διάσημη «κόκκινη πύλη», από την οποία θα εισέλθετε στο ανακαινισμένο πια μουσείο της Moto Guzzi που το 2021 συμπλήρωσε 100 χρόνια συνεχούς λειτουργίας.

Σε αντίθεση με άλλα μουσεία, η είσοδος εδώ είναι ελεύθερη, αλλά από Δευτέρα έως Πέμπτη είναι εφικτή μόνο από τις 14.30 έως τις 16.30, αν βέβαια έχει πραγματοποιηθεί η σχετική κράτηση, ενώ τις Παρασκευές και τα Σάββατα το ωράριο λειτουργίας επεκτείνεται σε οκτώ ώρες, από τις 10 π.μ. έως τις 6 μ.μ., με προγραμματισμένες ξεναγήσεις.

Σήμερα, μετά από μια περίοδο ανακαίνισης, η μοναδική στο είδος της συλλογή μοτοσικλετών με σήμα τον διάσημο αετό της Moto Guzzi δείχνει άψογη, έτοιμη να υποδεχθεί το φουτουριστικό έργο που θα ολοκληρωθεί στη γύρω περιοχή μεταμορφώνοντας και το εργοστάσιο κατασκευής των μοτοσικλετών.

Τα 160 δίτροχα έχουν αποκατασταθεί στην παραμικρή λεπτομέρειά τους αποκλειστικά από το προσωπικό της Moto Guzzi και διαιρούνται σε τρεις θεματικές περιοχές, με μοντέλα παραγωγής, αγωνιστικές αλλά και στρατιωτικές μοτοσικλέτες, σχολαστικά τοποθετημένες με χρονολογική σειρά. Ταυτόχρονα, ένα νέο τμήμα στο ισόγειο φιλοξενεί μοτοσικλέτες που κατασκευάστηκαν από το 2000 έως σήμερα όπως, για παράδειγμα, η California 1400 ή η Stelvio 1200.

Ταξίδι στον χρόνο

Η ιστορία της εταιρείας ξεκινά με την G.P. του 1919, το πρωτότυπο που οδήγησε στην παραγωγή της Normale, της πρώτης Moto Guzzi μαζικής παραγωγής, το 1921. Στο ίδιο επίπεδο με αυτή στεγάζονται όλες οι αγωνιστικές μοτοσικλέτες, κάποιες με θρυλικές διακρίσεις, όπως η πρωτοποριακή Otto Cilindri, που χάρισαν στη Moto Guzzi 14 παγκόσμια πρωταθλήματα. Οι νέες προσθήκες περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων και έναν χώρο αφιερωμένο στον Ομομπόνο Τένι, τον σπουδαίο αναβάτη που κέρδισε το Tourist Trophy το 1937.

Μοντέλα όπως το 3X3 Mulo Meccanico, ένα όχημα εργασίας του 1960 με κίνηση στους τρεις τροχούς και το sidecar Trialce που κατασκευάστηκε το 1940 καταδεικνύουν τη βαθιά γνώση αλλά και την πολυσχιδή δραστηριότητα των μηχανικών μιας μάρκας που «υπογράφει» την G.T. Norge από τα τέλη της δεκαετίας του ’20, η οποία έφθασε ως τον Αρκτικό Κύκλο το 1928, τη Sport 15 της δεκαετίας του 1930, την Guzzino από τη δεκαετία του 1940 αλλά και τη Falcone, ένα απτό δείγμα της λαϊκής κουλτούρας της Ιταλίας. Μοτοσικλέτες όπως η Galletto 192, η V7 Sport, μοντέλο-πρότυπο για τους νέους της δεκαετίας του 1970, η V50, η σούπερ σπορ Daytona 1000, η νεότερη Griso και η αντισυμβατική MGX-21 ταξιδεύουν τον επισκέπτη του μουσείου στην υπεραιωνόβια ιστορία της μάρκας, η οποία πρώτη εφάρμοσε στον κόσμο των δύο τροχών καινοτομίες όπως η χρήση αεροδυναμικής σήραγγας, ο οκτακύλινδρος κινητήρας και το κεντρικό σταντ. Γύρω τους, αναμνηστικά και εικόνες από τους θριάμβους και τους ήρωές της αποτυπώνουν με ευκρίνεια στη συνείδηση μυημένων και μη τη διαφορά της ιταλικής σχολής μοτοκίνησης από κάθε άλλη.