Λογοτεχνίακαι μελέτες

Αυτή η δύσκολη χρονιά έγινε κάπως υποφερτή και με τη βοήθεια των βιβλίων, για μένα κυρίως με τα μυθιστορήματα και τα διηγήματα. Υστερα τα δοκίμια και οι ιστορικές και φιλοσοφικές μελέτες.

Στη λογοτεχνία ξεχώρισα Τα τραγούδια για την πυρκαγιά του Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες (Ικαρος), τον Mονάρχη των σκιών του Χαβιέρ Θέρκας (Πατάκης), τον συγκινητικό Μεσάζοντα του Λ. Π. Χάρτλεϊ (Καστανιώτης) και αυτό τον καιρό την αυτοβιογραφική Υπόσχεση της αυγής του Ρομαίν Γκαρύ (Στερέωμα) και το Αντρες χωρίς άντρες, του Νίκου Δαββέτα που συνεχίζει να εξερευνά τη μεθόριο ιδιωτικών παθών και δημόσιων πληγών (Πατάκης). Χάρηκα επίσης την παλιά νουβέλα του σημαντικού Νίκου Μπακόλα Μην κλαις, αγαπημένη (εκδόσεις Σοκόλη) με την εισαγωγή του Αλέξη Ζήρα.

Κυκλοφόρησαν στις αρχές του 2020 μα έπεσαν πάνω στα λοκντάουν οι  Ανταποκρίσεις από τον 21ο αιώνα του Ρωμανού Γεροδήμου (Παπαδόπουλος). Είναι ένα πανοραμικό της εποχής και των πολλαπλών της ρηγμάτων, το αποτύπωμα μιας ματιάς που συνδυάζει τη μετριοπάθεια με την ανησυχία, το ενδιαφέρον για τη διάσωση της φιλελεύθερης δημοκρατίας με τη χαρτογράφηση απειλών μέσα και έξω από τις ευρωπαϊκές μας δημοκρατίες.

Τέλος, στα χωράφια της ιστορίας των ιδεών του ελληνικού παρελθόντος, το υποδειγματικό κείμενο της Εφης Γαζή, η Αγνωστη Χώρα (Πόλις), μας ταξιδεύει στα τέλη του πολυκύμαντου 19ου αιώνα και στις αρχές του εικοστού. Εκεί, τρεις πνευματικές προσωπικότητες (Εφταλιώτης, Γιαννόπουλος, Δραγούμης) φωτίζουν και συσκοτίζουν συγχρόνως τη σχέση της Ελλάδας με τους άλλους, με τον «φράγκικο» κίνδυνο και τις δυνατότητες μιας εσωτερικής εθνικής ανθοφορίας. Μια μελέτη πάνω στις καταγωγικές αυταπάτες του εθνικισμού δίχως αφορισμούς και με διάθεση εμβάθυνσης.

Ο κ. Νικόλας Σεβαστάκης είναι καθηγητής
Πολιτικής Φιλοσοφίας
στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ.