«Το παρελθόν είναι μια ξένη χώρα: τα κάνουν όλα διαφορετικά εκεί». Η εναρκτήρια πρόταση του Μεσάζοντος του Λέσλι Πόουλς Χάρτλεϊ (1895-1972) είναι μία από τις εμβληματικότερες της σύγχρονης βρετανικής λογοτεχνίας. Γνωστός κριτικός και διηγηματογράφος της εποχής του, ο συγγραφέας της κατόρθωσε να συνοψίσει επιγραμματικά σε αυτή τη θεμελιώδη διαφορά ποιότητας που μοιάζει να χαρακτηρίζει τις περιστάσεις του πρότερου βίου μας ιδωμένου από το μέλλον.
Ο πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος, παιδί στα χρόνια των γεγονότων που αφηγείται ως μεσήλικας, κατανοεί με τη στερνή του γνώση τα χάσματα, διαπροσωπικά, έμφυλα, κοινωνικά, που τον περιέβαλλαν τότε, όπως όμως ακριβώς στο αρχαίο δράμα, η επίγνωση αυτή δεν τον ωφελεί γιατί η τραγωδία έχει ήδη συντελεστεί. Η ανάκληση των γεγονότων στη μνήμη εξελίσσεται σε σχόλιο για έναν άλλο εαυτό σε μιαν αλλότρια χώρα. Και συνιστά οξυδερκή αποτύπωση της πολιτισμικής συνθήκης της Μπελ Επόκ η οποία, πέρα από τη λογοτεχνική της αξία, συνομιλεί ευθέως με την Ιστορία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
