Οι κατασκευασμένες και ψεύτικες ειδήσεις (τα περίφημα fake news ή hoaxes) δεν συνδέονται αποκλειστικά με την εποχή του Internet και των νέων μέσων, όπου ο έλληνας υπουργός Πολιτισμού μπορεί να αναγγείλει τον θάνατο ενός σκηνοθέτη και ο καθένας μπορεί να ισχυριστεί, με πειθώ, ότι είναι ο πρίγκιπας της Ουαλίας. Πέθανε αυτές τις ημέρες ο Αλαν Αμπελ (Alan Abel), σε ηλικία 94 ετών, ο αμερικανός επαγγελματίας hoaxer που είχε αναστατώσει τα μέσα ενημέρωσης στην πριν από το Internet εποχή με τις κατασκευασμένες ιστορίες του.
Μία από αυτές ήταν η «Society for Indecency to Naked Animals», για το ντύσιμο των γυμνών ζώων, το 1959. Η εταιρεία είχε πρόεδρο έναν άγνωστο, στην εποχή του, ηθοποιό, είχε μέλη, διοργάνωνε εκδηλώσεις, ενέπλεξε ακόμη και την Τζάκι Κένεντι στις δράσεις της. Μέσα όπως η εφημερίδα «The New York Times», το δίκτυο CBS, δημοσίευαν ρεπορτάζ, ώσπου το 1963 το περιοδικό «Time» αποκάλυψε το hoaχ. Αυτό δεν εμπόδισε τον Αμπελ να συνεχίσει τις… κατασκευές. Από τις πιο διάσημες είναι η εκστρατεία της Γιέτα Μπρονστάιν, μιας εβραίας γιαγιάς από το Μπρονξ, για πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών στις εκλογές του 1964. Ηταν μια υποψήφια-φάντασμα. Δεν την είχε δει ποτέ κανείς.
Εδινε μόνο ραδιοφωνικές συνεντεύξεις. Τη Γιέτα υποδυόταν η σύζυγος του Αμπελ. Αλλη διάσημη ιστορία του είναι Omar’s School for Beggars, μια σχολή που ιδρύθηκε με την ύφεση της δεκαετίας του ’70 για ανθρώπους που θα ήθελαν να ζητιανεύουν με αποτελεσματικότητα. Μεγάλο ρεπορτάζ με μαθητές της σχολής (όλοι άγνωστοι ηθοποιοί) είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό των «Νιου Γιορκ Τάιμς». Αλλες ιστορίες του ήταν το Topless String Quartet, μάλιστα ο Φρανκ Σινάτρα είχε ζητήσει να ηχογραφήσει μαζί τους, η Ku Klux Klan Symphony Orchestra, το Females for Felons, εθελόντριες για σεξ στις φυλακές, ή το Euthanasia Cruises, για… θάνατο πολυτελείας εν πλω. Λέγεται ότι αρκετά μέσα ανέχονταν τις κατασκευές του Αμπελ γιατί η δημοσίευσή τους τούς έδινε φύλλα και ακροαματικότητα. (Εχουμε και εμείς το… νερό του Καματερού.)
Ο Εντγκαρ Αλαν Πόου είχε υπογράψει τα πρώτα fake news στις αμερικανικές εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας τον 19ο αιώνα. Πολλές από αυτές, όπως το πέρασμα του Ατλαντικού με αερόστατο σε τρεις μέρες, διαβάζονται σήμερα σαν λογοτεχνία. Το περίφημο «The Balloon Hoax».
